Οι σχέσεις του πολιτικού ηγέτη με το κοινωνικό σώμα δεν είναι ποτέ «αδιαμεσολάβητες». Αν ήταν, αλίμονό μας! Αν μετρούσαν μόνο η ψυχολογική και επικοινωνιακή χειραγώγηση της κοινής γνώμης, η ισχύς «στους δρόμους», οι άτυποι δίαυλοι επιρροής και οι παρασκηνιακές στηρίξεις, τότε κάθε λαμπερός θεατρίνος εύκολα θα επέβαλλε μια ανεξέλεγκτη εξουσία. Και η τυραννία που διαθέτει λαϊκό υπόβαθρο είναι η πιο επικίνδυνη. Αυτό εννοούσε ο Πλάτων όταν έλεγε ότι ο «σοφιστής», δηλαδή ο πολιτικός της εποχής του, είναι έμπορος απάτης, αν και οι λύσεις που πρότεινε δεν ήταν χρηστικές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
