Ημουνα νια και γέρασα διαβάζοντας και συζητώντας τις αναγκαίες τομές για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, που ταλανίζεται επί χρόνια. Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι ενώ όλοι οι διατελέσαντες υπουργοί Παιδείας επιθυμούσαν και προσπαθούσαν αναμφίβολα να βρουν λύσεις με επαναλαμβανόμενα νομοσχέδια, αντιμετώπιζαν ποικίλες αντιδράσεις, με αποτέλεσμα πολλά άρθρα νομοσχεδίων, που ήταν πράγματι ωφέλιμα για την παιδεία, δεν εφαρμόζονταν ούτε από τις ίδιες τις κυβερνήσεις που τα ψήφισαν. Οι συνεχείς επαναλήψεις νομοσχεδίων με μικρές παραλλαγές δεν οδήγησαν ποτέ στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το ίδιο φαινόμενο επαναλαμβάνεται και με το συζητούμενο νομοσχέδιο της υπουργού κυρίας Ν. Κεραμέως. Αντικειμενικά, το νομοσχέδιο αυτό έχει ρυθμίσεις θετικές για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ορισμένες, όμως, είναι επαναλήψεις του παρελθόντος, χωρίς να δίνουν και πάλι τη δυνατότητα εφαρμογής τους. Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα πρέπει επιτέλους να γίνει μια σοβαρή συζήτηση των κομμάτων σε συνεννόηση με τα διαφορετικής συγκρότησης ελληνικά Πανεπιστήμια, που θα καταλήξει σε συγκεκριμένα σημεία συμφωνίας, τα οποία θα πρέπει να εφαρμόζονται από οποιοδήποτε κόμμα είναι στην κυβέρνηση. Η παιδεία αφορά τη νέα γενιά του τόπου μας, και η συναίνεση των μεγάλων είναι απαραίτητη για την αποδοχή εκ μέρους των νέων των αλλαγών εκείνων που μπορεί να θεωρηθούν υπερβολικές και ανώφελες λόγω άγνοιας της ηλικίας, θα εκτιμηθούν όμως αργότερα, όταν θα αναγνωριστεί η αναγκαιότητα επιβολής τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
