Ενα από τα πράγματα για τα οποία φημίζεται η χώρα μας είναι οι ποιητές της. Δεν πρόκειται μόνο για τα δύο Νομπέλ που πήραμε – αλλά και την ποσότητα και ποιότητα των ποιητών μας και πριν καθιερωθεί το Νομπέλ και μετά.
Σολωμός, Κάλβος, Παλαμάς, Σικελιανός, Καβάφης, Καζαντζάκης, Βάρναλης, Καρυωτάκης, Σεφέρης, Ελύτης, Εμπειρίκος, Παπατζώνης, Τέλλος Αγρας, Αναγνωστάκης, Σαχτούρης, Λειβαδίτης, Πατρίκιος, Ρίτσος, Βρεττάκος, Καρούζος, Δημουλά, Αγγελάκη-Ρουκ, Ζωή Καρέλλη, Γκάτσος, Βαγενάς, Γκανάς και (γιατί όχι; ισάξιος του Ντίλαν!) Σαββόπουλος; Σίγουρα θα έχω ξεχάσει κάποιον/αν καλό/ή – καμία ανθολογία δεν τους έχει όλους – αλλά αυτοί που παραθέτω ήταν όλοι σημαντικοί ποιητές και άξιοι να γίνουν μία μέρα ακαδημαϊκοί, εφόσον στα χρόνια τους υπήρχε ήδη η Ακαδημία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
