Ουσιώδες στοιχείο της δικαστικής προστασίας που κατοχυρώνουν το Σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) είναι η επίκαιρη, δίκαιη και αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης, που αποτελεί εξάλλου το ύστατο καταφύγιο του διοικουμένου που βλάπτεται από τη δράση της Διοίκησης. Oμως, παρά τις προσπάθειες που έγιναν με τους νόμους 3659/2008, 3900/2010, 4055/2012, 4274/2014 και 4635/2019 για επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, ο μέσος όρος διάρκειας μιας δίκης στην Ελλάδα είναι 1.580 ημέρες, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Και αυτό γιατί, υπό το βάρος εκατοντάδων καταδικαστικών αποφάσεων του ΕΔΔΑ, προκρίθηκε η… πυροσβεστική λύση της επέμβασης κυρίως στη δικονομία και όχι στη ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος, δηλαδή της αποτροπής δημιουργίας νέων διοικητικών διαφορών ή στην επίλυσή τους χωρίς προσφυγή στο δικαστήριο.
Oμως, τα προβλήματα που οδηγούν στην αύξηση των εκκρεμών διοικητικών διαφορών, αλλά και στην καθυστερημένη απονομή της Διοικητικής Δικαιοσύνης, είναι πολυπαραγοντικά και εντοπίζονται σε παθογένειες που αφορούν και στις τρεις λειτουργίες: στη Νομοθετική (η οποία ουσιαστικά έχει απορροφηθεί από την παντοδύναμη Εκτελεστική), στην Εκτελεστική και στη Δικαστική.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
