Αξίζει να χάσει κανείς τρεις ώρες για να κερδίσει τρία χρόνια; Για όλους εκείνους που στήνονται έξω από τα αστυνομικά τμήματα για να ανανεώσουν το παλιό τους δελτίο ταυτότητας, δεν είναι η μάχη με τον χρόνο που καθιστά το ερώτημα υπαρξιακό. Είναι ένα κλασικό σχήμα. Από εκεί μια πανίσχυρη εξουσία που θέλει να μας ελέγξει. Από εδώ εμείς που αντιστεκόμαστε στο σκοτεινό της σχέδιο.
Η τελευταία «μάχη της ταυτότητας» δεν προσθέτει από αυτή την άποψη παρά ακόμα ένα κεφάλαιο σε μια παλιά ιστορία. Πριν από τις «τσιπαρισμένες» ταυτότητες ήταν τα «τσιπαρισμένα» εμβόλια. Πριν από τα «τσιπαρισμένα» εμβόλια, οι αερόβιοι «ψεκασμοί». Και πριν από τους αερόβιους «ψεκασμούς», το «χάραγμα» της Συνθήκης του Σένγκεν. Μια κωμόπολη του Λουξεμβούργου, μόλις 4.000 κατοίκων, έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 το σύμβολο μιας παγκόσμιας συνωμοσίας. Εγινε και το επίκεντρο μιας προφητείας. Δεν ήταν όλα αυτά γραμμένα στην «Αποκάλυψη» του Ιωάννη; Δεν τα είχαν προβλέψει οι μαθητές του Νοστράδαμου και οι τυφλές γερόντισσες;
Η αποκάλυψη του ανορθολογισμού
Εκεί, στα τέλη του 20ού αιώνα, αποκαλύφθηκε πράγματι κάτι. Πως σε ένα τμήμα της ορθολογικής Δύσης εξακολουθούσε να βασιλεύει ο ανορθολογισμός. Αποκαλύφθηκε πως ο θρίαμβος του Διαφωτισμού δεν είχε κλείσει όλες τις μαύρες τρύπες του Μεσαίωνα. Αντίθετα, οι μαύρες τρύπες εξακολουθούσαν να καταπίνουν «απόκρυφα ευαγγέλια» και Ναΐτες Ιππότες, μυστηριακά σύμβολα και «μεταφυσικές δυνάμεις» που έσπερναν τους υπηρέτες τους στις ελίτ.
Ακόμη περισσότερο, όλη αυτή η σκοτεινή ύλη διοχετεύτηκε από τις περιθωριακές εκδόσεις στο βαθύ Internet. Δεν ήταν ανάγκη να ψάξει κανείς σε εναλλακτικά βιβλιοπωλεία την αλήθεια του, αρκούσε μια αναζήτηση στο Διαδίκτυο. Δεν χρειαζόταν ένα εκδοτικό φαινόμενο, σαν τον «Κώδικα Ντα Βίντσι» του Νταν Μπράουν και την ποπ κουλτούρα του. Τα είχε όλα το YouTube ως μέσο μαζικής ενημέρωσης. Είχαμε πλέον χιλιάδες βίντεο «εκλαϊκευμένης επιστήμης» και – στην ελληνική εκδοχή – «ορθόδοξης παράδοσης» που έβρισκε τη μήτρα της σε αγιορείτικες σκήτες. Και ήταν εκεί για να θρέψουν τις πιο παράδοξες διαδρομές του μυαλού.
Το πιο ορθολογικό επιχείρημα απέναντι στον ανορθολογισμό είναι πως αυτός χρησιμοποιεί το μέσο που αποστρέφεται για να διακλαδωθεί. Πως για να θεριέψει, επιστρατεύει την τεχνολογία που μάχεται. Είναι όμως και το πιο μάταιο. Θα έπεφτε κανείς στο ίδιο, αδιαπέραστο τείχος εάν έλεγε στους ζηλωτές των δελτίων ταυτότητας που αρνούνται τον «γεωεντοπισμό» τους σχηματίζοντας ουρές έξω από τα αστυνομικά τμήματα πως είναι ήδη «γεωεντοπισμένοι» και «καρφωμένοι». Εχουν ήδη «καρφωθεί» από το «ίχνη» που αφήνουν ψάχνοντας στο Διαδίκτυο. Από τις πιστωτικές τους κάρτες. Από το κινητό τους τηλέφωνο. Η καθημερινότητα είναι ένα ψηφιακό στίγμα, η ίδια η ύπαρξη μια ψηφιακή κουκκίδα.
Τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα αυτού του παράλληλου σύμπαντος, οι «ψεκασμοί» γίνονται επερώτηση στη Βουλή. Ο αντιεμβολιασμός αναφαίρετο δικαίωμα ακόμα και για τους υγειονομικούς. Οι ταυτότητες, που δεν έχουν τσιπάκι και θα ισχύσουν για όλους από το 2026, αίτημα για δημοψήφισμα. Κάτι που σημαίνει πως όχι μόνο η ισχύς των θεωριών συνωμοσίας δεν απομειώνεται αλλά και πως βρίσκουν πολιτικές δυνάμεις είτε για να τους κλείσουν το μάτι, όπως στην περίπτωση των υγειονομικών, είτε για να τις αγκαλιάσουν.
Ψαρεύοντας σε θολά νερά
Κάπως έτσι, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα το ρεύμα του ανορθολογισμού εκβάλλει σε ένα δέλτα που σχηματίζουν τρεις πολιτικές δυνάμεις με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Η «Ελληνική Λύση», η «Νίκη» και οι «Σπαρτιάτες» ψαρεύουν στα ίδια θολά νερά κατασκευάζοντας πολιτικά αφηγήματα και χτίζοντας πολιτικές καριέρες – «με το αζημίωτο», όπως είπε ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής.
Είναι ένας κόσμος που δεν «γεωεντοπίζεται» μόνο. Αθροίζεται κιόλας με την ψήφο του. Θα τρόμαζαν εάν τους έλεγε κανείς πως οι «σκοτεινές ελίτ» όχι μόνο ξέρουν ποιοι είναι αλλά και πόσοι είναι; Αυτό που τρομάζει είναι πως όλα αυτά συμποσούνται σε μια κρίση ταυτότητας της ελληνικής κοινωνίας. Το ρεύμα είναι εδώ, ανάμεσά μας, έτοιμο να καταπιεί αμάσητη τη σκοτεινή ύλη που θα του προσφερθεί από επιτήδειους που παίζουν το μάρκετινγκ της τεχνολογίας και του Διαδικτύου στα δάχτυλα και προσπορίζονται τόσα οφέλη ώστε να απολαμβάνουν και κανένα ταξίδι άνετα, ελεύθερα και μόνο με μια ταυτότητα. Χάρη στη Συνθήκη του Σένγκεν φυσικά.
