Η «Μουρμούρα» γέννησε μια νέα αγάπη

Εκεί που νομίζαμε ότι θα έπεφταν οριστικοί τίτλοι τέλους και τα ζευγάρια της διπλανής πόρτας θα μας κρατούσαν συντροφιά τα μεσημέρια μέσω των επαναλήψεων, έγινε η ανατροπή. Επειτα από απαίτηση του κοινού, κυριολεκτικά, καθώς ο Alpha δέχθηκε δεκάδες μηνύματα για να αναιρέσει την αρχική του απόφαση, η σειρά πήρε το πράσινο φως για έκτη σεζόν. Το νέο, κατά το ήμισυ, ζευγάρι τού «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», Βλαδίμηρος Κυριακίδης και Κλέλια Ρένεση, μιλούν στο «Βήμα της Κυριακής» για την τηλεοπτική τους συνύπαρξη, τους ήρωες που υποδύονται και την απήχηση της σειράς στο κοινό.

Βλαδίμηρος Κυριακίδης: «Οχι, διότι όταν ξεκινάμε κάτι, αν και πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε, δεν μπορούμε να προδικάσουμε την επιτυχία του. Εχουμε κάνει εξαιρετικές παραγωγές που δεν πήγαν καλά, αλλά και πιο μέτριες παραγωγές που έκαναν υψηλά νούμερα. Εδώ πετύχαμε κάτι το οποίο είναι άκρως ιδιαίτερο. Είναι αυτόνομες ιστορίες που ασχολούνται με αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Υπάρχει ταύτιση του θεατή με τους χαρακτήρες που βλέπει. Μετά την τρίτη χρονιά άρχισα να πιστεύω ότι μπορεί να πάει και 10 χρόνια ακόμα. Γιατί χτίζεται συνεχώς και σταθερά με σενάρια και με καινούργιους ηθοποιούς».

Κλέλια Ρένεση: «Ξεκάθαρα ο ρόλος. Δεν έχω τηλεόραση σπίτι μου. Που σημαίνει ότι δεν παρακολουθούσα ούτε τις σειρές που έπαιζα. Ηθελημένα κιόλας, δεν θέλω να τα δω, μου αρέσει να τα ζω στο γύρισμα και να μου μένει αυτή η γεύση και η μαγεία. Τη «Μουρμούρα» όμως την παρακολουθούσα όταν έβρισκα τηλεόραση. Μου άρεσε το κόνσεπτ, οι ηθοποιοί. Μου είχε φανεί πολύ έξυπνη ιδέα. Τώρα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί είναι ένα πάρα πολύ τίμιο προϊόν. Δεν λέει κάτι που δεν είναι, δεν πουλάει κάτι που δεν έχει».

Βλ.Κ.: «Οι ανάγλυφοι χαρακτήρες, οι παρόμοιες καταστάσεις που ζούμε – τις οποίες έχουμε ζήσει και εμείς, άσχετα αν τις τσιμπάμε λίγο για να εκμαιεύσουμε το αστείο. Ενα μήνυμα που περνάει η σειρά είναι ότι παρ’ όλες τις προστριβές που μπορεί να έχουν τα ζευγάρια μεταξύ τους και την αίσθηση της συνήθειας που φέρει ο χρόνος, δεν σταματούν να αγαπιούνται. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Είναι μια γλυκόπιοτη σειρά, ευχάριστη στον θεατή, δεν ασχολείται ούτε με δολοφονίες, ούτε με ληστείες, ούτε με μίση και πάθη. Βλέπουμε μια καθημερινότητα που γοητεύει τους πάντες».

Κλ.Ρ.: «Ολη η ομάδα έχει φροντίσει και έχει δουλέψει με τέτοια σταυροβελονιά ώστε αυτή η δουλειά να βγαίνει με απόλυτη τιμιότητα σαν μια φέτα ζωής στο ψωμί. Απλά έχει έναν βαθμό περισσότερο κωμικό και αυτό νομίζω ότι ο κόσμος το γουστάρει πολύ, γιατί έχει ανάγκη να δει καθρεφτισμένο τον εαυτό του και τις καθημερινές του καταστάσεις με μια ελαφρότητα του τύπου «εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα. Θα γελάσουμε και με τη λύπη μας, με το πρόβλημά μας, με αυτό που συμβαίνει»».

Βλ.Κ.: «Οχι, δεν είχαμε παίξει ποτέ μαζί. Την εκτιμώ πάρα πολύ ως ηθοποιό και δεν βγήκα ψεύτης. Με το «καλημέρα» δέσαμε, έχουμε κοινό κώδικα ερμηνευτικό, πολλή όρεξη για δουλειά, η Κλέλια περισσότερο από εμάς, επειδή είναι φρέσκια στη σειρά. Από εκεί και πέρα το κόνσεπτ είναι εξαιρετικό».

Κλ.Ρ.: «Εχουμε ξεκινήσει γυρίσματα εδώ και δύο εβδομάδες αλλά το χρονικό διάστημα είναι ήδη αρκετό. Οταν είσαι έμπειρος ξέρεις πολύ καλά από την αρχή εάν ταιριάζεις με τον άλλον. Είναι μοναδική η συνύπαρξή μας. Εχουμε δέσει πολύ. Με πολύ σεβασμό και πολλή αγάπη χτίζουμε πάνω σε αυτό που έχουμε κληθεί να κάνουμε, γιατί μην ξεχνάτε ότι δεν είμαι μόνο εγώ το καινούργιο πρόσωπο της σειράς και ένας χαρακτήρας σαν τον Ηλία, όταν έρχεται σε επαφή με άλλους χαρακτήρες, που δεν είναι η Μαρίνα, δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει. Θα δούμε έναν καινούργιο Ηλία».

Βλ.Κ.: «Εγώ παίρνω μετάθεση λόγω ΑΣΕΠ στον Πύργο Ηλείας, η Καίτη είναι η σπιτονοικοκυρά μου. Από τη στιγμή που με βλέπει με ερωτεύεται, ενώ εγώ δεν τη θέλω. Είναι πανέξυπνο σαν ιδέα, γιατί εγώ συνεχίζω να βιώνω το πένθος μου, όσον αφορά τη  μεγάλη απώλεια της γυναίκας μου, και δεν με ενδιαφέρει να κάνω οτιδήποτε με καμία άλλη γυναίκα. Πόσω μάλλον με μια γυναίκα ζωντανή, γεμάτη ενέργεια που της αρέσει η ζωή, της αρέσει ο έρωτας, και έχει όρεξη για πολλά πράγματα, την οποία δεν έχω εγώ. Εγώ τουλάχιστον την αντιπαθώ ώσπου σιγά-σιγά θα καταλάβω ότι αυτό που νιώθω είναι κάτι άλλο. Οι σεναριογράφοι μάς επιφυλάσσουν πολλές εκπλήξεις. Δεν ξέρω πού θα  οδηγήσουν την ιστορία».

Κλ.Ρ.: «Αν το δείτε, θα πείτε ότι το «τυφώνας» ήταν λίγο. Είναι Καιτάρα. Την αγαπώ πολύ και για αυτό γύρισα ξανά στην τηλεόραση. Είναι ένα πλάσμα όπως οι γυναίκες που εγώ πιστεύω και θεωρώ ότι είναι οι νότιες γυναίκες της Ελλάδας. Αυτές που κρατούν την καρδιά στα χέρια. Αυτές που δεν έχουν κανένα ψυχολογικό πρόβλημα, καμία νεύρωση και καμία ανασφάλεια. Είναι ένα πλάσμα γεμάτο αγάπη, πολλή γενναιόδωρη, πολλή ανοιχτή, χειμαρρώδης. Εχει την πονηριά της, την τσαχπινιά της, το μπρίο της, το ταμπεραμέντο της. Για τις γυναίκες όπως η Καίτη η ημέρα δεν έχει 24 ώρες αλλά 48. Εχει μια αστείρευτη πηγή ενέργειας που πηγάζει από καθαρό φιλότιμο και αγάπη, η οποία δεν βραχυκυκλώνει και δεν στραβολαιμιάζει με ψυχολογικές μπούρδες».

Κλ.Ρ.: «Δεν έχω θέματα σύγκρισης. Εχω κάνει τρεις σειρές που είχαν πρώτα προβληθεί στο εξωτερικό και τους ρόλους που υποδύθηκα εγώ τους είχαν κάνει σταρ. Θεωρώ ότι κάθε ηθοποιός βάζει το δικό του προσωπικό μεράκι στα πράγματα, τη δική του ενέργεια, που δεν έχει να φοβηθεί ούτε να συγκριθεί με κανέναν και τίποτα. Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να έπαιρνα έναν ρόλο που έχει δομηθεί τόσο πετυχημένα από μια ηθοποιό τόσο άξια όπως η Δάφνη Λαμπρόγιαννη και να τον συνέχιζα. Θα ήταν αστείο να το προσπαθήσω αλλά και να το θελήσει η παραγωγή. Οταν τερματίζει ένας ρόλος δεν μπορείς να τον συνεχίζεις με άλλη ηθοποιό. Δεν τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα στο μυαλό μου ότι θα συγκριθεί το πώς και τι».