Στη μικρή οθόνη υποδύεται μια γυναίκα η οποία, για να εκδικηθεί εκείνους που της «στέρησαν» το παιδί της, δεν διστάζει να βάψει με αίμα τα χέρια της. Σε λίγες ημέρες θα επιβιβαστεί στο «Orient Express» και θα βρεθεί υπόλογη για τη δολοφονία ενός συνεπιβάτη της. Εφέτος η Ταμίλα Κουλίεβα φλερτάρει υποκριτικά με την έννοια της αυτοδικίας και μιλά στο «Βήμα της Κυριακής», μεταξύ άλλων, για την επιστροφή της στην τηλεόραση, το μαύρο στο Mega, τη νέα γενιά ηθοποιών και το ενδεχόμενο να είναι και πάλι υποψήφια στις ερχόμενες εκλογές.
Είχαμε αρκετά χρόνια να σας δούμε στη μικρή οθόνη.
«Να σας πω την αλήθεια, ούτε εγώ δεν θυμάμαι. Υπήρξε ένα διάλειμμα αρκετών χρόνων. Αλλά νομίζω ότι γενικότερα η τηλεόραση αυτά τα χρόνια, πρώτον, δεν έκανε τίποτα αξιόλογο και, δεύτερον, η παραγωγή σε ό,τι αφορά τη μυθοπλασία ήταν περιορισμένη. Εξάλλου, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής, καλύτερα να απέχεις».
Ποιες τηλεοπτικές σας στιγμές θα ξεχωρίζατε;
«Ολο αυτό το διάστημα που απείχα από τη μυθοπλασία μεσολάβησε μια εκπομπή στην ΕΡΤ1, η οποία ήταν από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει. Ηταν μια σειρά ντοκιμαντέρ 12 επεισοδίων με τίτλο «Αθήνα καλεί Μόσχα». Για εμένα είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Το αντιμετώπισα ως αποστολή μου γιατί είχα τη δυνατότητα να μιλήσω και στις δύο γλώσσες και να ακουμπήσω θέματα που αφορούν και τους δύο πολιτισμούς. Ωστόσο, ξεχωριστές ήταν όλες οι δουλειές μου στην τηλεόραση. Βεβαίως θεωρώ ότι το σημείο αναφοράς για εμένα, τουλάχιστον τηλεοπτικά, θα είναι πάντα το σίριαλ «Η ζωή που δεν έζησα» στο Mega, στην αρχή της πορείας μου. Το πρώτο σίριαλ όπου είχα πρωταγωνιστικό ρόλο και που όποιος το είχε δει το θυμάται ακόμα».
Θα σας λείψει που δεν θα την ξαναδείτε μετά το μαύρο στο Mega;
«Δεν ξέρω εάν θα μου λείψει η ίδια η σειρά, γιατί έχει γίνει και υπάρχει – και πρακτικά γιατί είναι κάτι βιντεοσκοπημένο που υπάρχει στο αρχείο και στη μνήμη των θεατών. Αυτό που μπορώ να πω ότι θα μου λείψει είναι η ποιότητα αυτού του καναλιού που υπήρχε τότε. Στην εποχή που γίνονταν σειρές, εκπομπές και ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Είναι κρίμα που έκλεισε και πιστεύω ότι δεν είμαι η μοναδική που εκφράζω αυτή τη διάθεση απέναντι στην απόφαση να κλείσει το κανάλι».
Στις εκλογές του 2015 ήσασταν υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα το ξανατολμούσατε;
«Οταν έρθει ο Μάιος, θα το σκεφτώ».
Αφήνετε ανοιχτό το ενδεχόμενο…
«Αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο γενικά για όλα τα θέματα στη ζωή μου. Και αυτό έχει ενδιαφέρον γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δεν παίρνω αποφάσεις νωρίτερα απ’ ό,τι πρέπει. Δεν ξέρω πώς θα είμαι μέχρι τότε. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι θα είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος θα ενδιαφέρεται για το κοινωνικό γίγνεσθαι και θα προσπαθήσω να συμμετάσχω σε αυτό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Για εμένα το θέμα δεν είναι ποιον θα στηρίξω, αλλά τι μπορώ να προσφέρω».
Στη σειρά του ΑΝΤ1 υποδύεστε μια γυναίκα σκληρή που εκδικείται τον γιατρό που «κατέστρεψε» την κόρη της. Εσείς πώς θα αντιδρούσατε σε μια τέτοια περίπτωση;
«Οταν κινδυνεύει το παιδί σου, ξυπνάει κάποια δύναμη η οποία σαρώνει τα πάντα. Πιστεύω ότι έρχεσαι αντιμέτωπη με αυτό το μητρικό ένστικτο, το οποίο μπορεί καμιά φορά να σε ξαφνιάσει, γιατί ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε πολύ καλά τον εαυτό μας, και αυτή η δουλειά μού επιτρέπει να μαθαίνω περισσότερα πράγματα για εμένα. Νομίζω ότι μια μάνα είναι ικανή για όλα εάν πρόκειται για το παιδί της».
Εχετε κοινά χαρακτηριστικά με τη Μάρθα;
«Δεν ξέρω, νομίζω ότι ο τρόπος που πορεύεται στη ζωή, βάζοντας στόχους προσπαθώντας να τους πετύχει, είναι το κοινό μας χαρακτηριστικό. Αυτό βέβαια προϋποθέτει κάποια συνέπεια και κάποιον δυναμισμό. Είναι σαφέστατα μια ευαισθησία την οποία πολλές φορές προσπαθούμε να την κρύψουμε και εγώ και η Μάρθα».
Στο σίριαλ, όπως και στα υπόλοιπα σίριαλ που προβάλλονται εφέτος, υπάρχει ένα κράμα παλιών και νέων ηθοποιών. Δίνεται στους νέους μια ευκαιρία…
«Αρκεί αυτή την ευκαιρία να την πάρουν και να την αξιοποιήσουν και να είναι έτοιμοι να την αντιμετωπίσουν. Πολλές φορές είναι λάθος να ζητούμε πράγματα τα οποία ο νέος ηθοποιός μπορεί και να μην έχει ακουμπήσει για διαφορετικούς λόγους, κυρίως όμως για λόγους παιδείας. Αρκεί να καταλαβαίνουν και να ξέρουν πόση σοβαρότητα, πόση ευθύνη και πόσο ενδιαφέρον έχει αυτή η δουλειά».
Θεατρικά θα σας δούμε, σε λίγες ημέρες, στην παράσταση «Εγκλημα στο Orient Express» στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη».
«Ναι, με μια εξαιρετική ομάδα. Και σε αυτό το έργο, όπως και στο σίριαλ, υπάρχει ένα θέμα το οποίο προσωπικά με απασχολεί. Το θέμα της αυτοδικίας. Στο θεατρικό το οποίο έχω να αντιμετωπίσω εφέτος το θέμα είναι «με ποιον τρόπο η κοινωνία παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της». Για εμένα το «Orient Express» είναι ακριβώς αυτό: η διαδρομή ενός συνόλου ανθρώπων, διαφορετικής διαστρωμάτωσης, οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι σε ένα τρένο το οποίο ακολουθεί τον μονόδρομο της ράγας. Οπως συμβαίνει και στο κοινωνικό σύνολο, ακολουθούμε, άδολα πολλές φορές, τη ροή μιας κοινωνίας. Το έγκλημα γίνεται σε ένα βαγόνι μιας διαδρομής και ουσιαστικά κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Στο τρένο δεν υπάρχει ένας δολοφόνος. Δολοφόνος είναι η ίδια η κοινωνία. Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπως λέμε μεταφορικά, της διπλανής πόρτας που αποτελούν κομμάτι ενός κοινωνικού παζλ. Πιστεύω ότι η χειρότερη τιμωρία είναι το βάρος των τύψεων, και η Μάρθα στο σίριαλ και όλοι οι ήρωες της παράστασης θα κουβαλάνε για μια ζωή στις πλάτες τους ένα έγκλημα».
