Οταν άλλαξε η χρονιά και μπήκε το 2020, όλοι περιμέναμε πως θα σκορπίσει σε όλους τους ανθρώπους υγεία, ευτυχία και θα είναι γεμάτη όμορφες στιγμές και χαμόγελα!
Ομως τα χαμόγελα πάγωσαν στα χείλη όλων μετά την εμφάνιση του νέου αυτού ιού, του κορωνοϊού. Με την αθωότητα της ηλικίας μας περιμέναμε να περάσει γρήγορα. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, στερηθήκαμε τους φίλους μας, την κοινωνική μας ζωή, τη σχολική καθημερινότητα… και με αισιοδοξία ξεκινήσαμε τη νέα σχολική χρονιά. Εξάλλου είναι η χρονιά μας, η τελευταία χρονιά στο σχολείο! Η χρονιά πριν από το Πανεπιστήμιο! Το άγχος είναι ήδη μεγάλο με το βάρος των Πανελληνίων. Ομως είχαμε να περιμένουμε και όμορφες ανάπαυλες, σταγόνες ξεκούρασης και χαράς. Κάπου-κάπου ένας περίπατος, μια γιορτή, ένα πάρτι, μία βόλτα, το Σαββατοκύριακο, ακόμη και η ώρα του διαλείμματος, τα πειράγματα στο μάθημα, η αγκαλιά των φίλων και κυρίως η επταήμερη εκδρομή!
Πού είναι όλα αυτά να μας ελαφρύνουν από το άγχος των εξετάσεων, τον φόρτο των μαθημάτων; Ο φόβος του κορωνοϊού βαραίνει και πάλι τα κεφάλια μας και μάλιστα πιο απειλητικά. Ολοι συζητούν για αυτό! Ολοι το φοβούνται! Οι επιπτώσεις θα είναι πολλές… Για την παγκόσμια οικονομία και πρωτίστως για την ανθρώπινη ζωή. Κι εμείς, οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου, θα πρέπει να συνεχίσουμε την εντατική προετοιμασία παγιδευμένοι στο σπίτι, στερημένοι από όλα όσα ταιριάζουν στην ηλικία μας. Θέλουμε να φωνάξουμε, θέλουμε πίσω τη ζωή μας, θέλουμε ο χρόνος να γυρίσει πίσω, να χαρούμε τα αυτονόητα ή να έχουμε την όμορφη βαρετή καθημερινότητά μας. Ακόμη και την γκρίνια των μεγάλων, την επίπληξη των καθηγητών, τους καβγάδες με τους φίλους, το άγχος των Πανελληνίων. Τα θέλουμε όλα αυτά πίσω!
Νάγια,
Μαθήτρια της Γ΄Λυκείου
