Βαδίζοντας στο κατώφλι του 21ου αιώνα, ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με περιστατικά bullying, καθώς η βία εισβάλλει με διάφορους τρόπους στις ζωές των μαθητών. Τα ρεπορτάζ που έγιναν από μαθητές και μαθήτριες όλων των τάξεων του σχολείου μας έδειξαν ότι όσοι ρωτήθηκαν για το αν η βία είναι λύση απάντησαν αρνητικά. Παρακάτω παρατίθενται οι απαντήσεις από τα ρεπορτάζ:

1. Γνωρίζετε τι είναι το bullying;

Η πλειονότητα των ερωτηθέντων απάντησε: «Το bullying είναι ένα φαινόμενο που εκδηλώνεται κυρίως στο σχολείο και πρόκειται για τη λεκτική, σωματική, ρατσιστική, διαδικτυακή και ψυχολογική βία».

2. Πώς εκδηλώνεται; Ποιοι το προκαλούν;

Πολλοί μαθητές υποστήριξαν: «Εκδηλώνεται με υπονοούμενα, πειράγματα και βίαιες συμπεριφορές που συνήθως προκαλούνται από άτομα με ανασφάλειες, χαμηλή αυτοπεποίθηση/αυτοεκτίμηση και επιθυμία αυτοπροβολής».

3. Ποιες είναι οι συνέπειες του εκφοβισμού στα θύματα;

Μαθητής απάντησε: «Συνήθως ανάλογα με την ένταση του εκφοβισμού τα παιδιά κλείνονται στον εαυτό τους, απομονώνονται από τον περίγυρό τους, νιώθουν μειονεκτικά και οδηγούνται στην κατάθλιψη ή ακόμα και στην αυτοκτονία». Η άποψη αυτή βρήκε σύμφωνη την πλειονότητα των μαθητών.

4. Πιστεύετε πως το θύμα πρέπει να απευθυνθεί στους συμμαθητές του, στους γονείς του, στους καθηγητές του; Αν ναι, πώς μπορούν να βοηθήσουν; Τι πρέπει να κάνει το σχολείο;

Εδώ οι απόψεις των μαθητών διίστανται.

Υπήρξαν μαθητές που απάντησαν ότι «ναι, θα ήταν συνετό να απευθυνθούν σε κάποιον που μπορεί να τους βοηθήσει προκειμένου να βρουν μία λύση για την καταπολέμηση του προβλήματος, όπως για παράδειγμα το σχολείο να επιβάλει κυρώσεις και να γίνει προσέγγιση του θέματος με τον διάλογο».

Αλλά υπήρχαν και άλλοι οι οποίοι υποστήριξαν ότι «να μην απευθυνθούν στους συμμαθητές τους γιατί θα βρουν πάτημα για να σχολιάσουν κακόβουλα. Το σχολείο όμως οφείλει να οργανώνει κάποια πρότζεκτ για την πρόληψη και την καταπολέμηση του φαινομένου».

Μετά από σχετική έρευνα και μελέτη καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα, αφού μοιράσαμε ερωτηματολόγια σε μαθητές διαφορετικών τάξεων του σχολείου μας. Τα ερωτηματολόγια απαντήθηκαν από 48 μαθητές και μαθήτριες. Συμπερασματικά, τόσο από τα ρεπορτάζ όσο και από τα διαγράμματα μπορούμε να αντλήσουμε κάποιες πληροφορίες οι οποίες μας ευαισθητοποιούν όπως επίσης και τους μαθητές καθώς συμφωνούν ότι η βία δεν είναι λύση και υποστηρίζουν πως πρέπει να εξαλειφθεί το νοσηρό αυτό φαινόμενο.

Ενα παιδί
Θυμάμαι ένα παιδί που στο μάθημα σκεφτότανε
στο πίσω θρανίο συνεχώς ονειρευτότανε
Ονειρευόταν έναν κόσμο μακριά από εκεί
Εναν κόσμο όπου η βία δεν θα επικρατεί
Περίμενε το σχόλασμα, φοβόταν το διάλειμμα
πάντα προχωρούσε κοιτώντας το πάτωμα
Τι κι αν ήταν κοντός, αν ήταν μαύρος
ή λευκός;
Στην καρδιά του ήταν διαφορετικός
Μα κάποιοι αυτό δεν μπόρεσαν
ποτέ τους να το δουν
Ποτέ τους δεν κατάλαβαν τι συνέπειες προκαλούν
Μα ήξεραν τον πόνο του, και οι ίδιοι κάποτε πονούσαν
έχουν περάσει χειρότερα και ίσως
γι’ αυτό ξεσπούσαν.
Αλλά εκείνο το παιδί έπρεπε να
είχε μιλήσειδεν έπρεπε αυτό που έγινε
έτσι να το αφήσει.
Για αυτό αν δεις ποτέ ένα παιδί
να είναι μόνο
μια παρέα να του προκαλεί
ανασφάλειες και πόνο
Σταμάτα αυτό που γίνεται και μίλα δυνατά,
φώναξε για να διώξεις τη βία μακριά.

Βαρβάρα Γιωτάκη