Συνέντευξη στους Νίκη Καρδασιλάρη, Μιχάλη Μπόη, Απόστολο Φαφαλιό
Στη σύγχρονη ιστορία της Χίου, το άθλημα του πόλο έχει ξεχωριστή αξία. Η Χίος άλλωστε τροφοδοτεί για πολλά χρόνια, μέσω του Ναυτικού Ομίλου Χίου, με σπουδαίους αθλητές και αθλήτριες, όλες τις εθνικές ομάδες της χώρας μας. Είχαμε τη χαρά και την τιμή να συζητήσουμε με δύο καταξιωμένους χιώτες παίκτες που όχι μόνο κυριάρχησαν στα εθνικά πρωταθλήματα με τις ομάδες τους, αλλά έχουν πετύχει και τη μεγαλύτερη διάκριση ομαδικού αθλήματος σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είναι άλλοι από τους Γιάννη Φουντούλη και Κωνσταντίνο Γκιουβέτση, ασημένιους ολυμπιονίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, δύο πρωταθλητές οι οποίοι συνεχίζουν επάξια την παράδοση του νησιού στην υδατοσφαίριση. Μας μίλησαν για την πορεία τους, την προπόνησή τους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν ως αθλητές υψηλού επιπέδου.
Υπάρχει συνταγή επιτυχίας για έναν αθλητή να γίνει πρωταθλητής;
Γιάννης Φουντούλης: «Γενικά στον αθλητισμό όπως και στη ζωή δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα χωρίς προσπάθεια και καθημερινή δουλειά. Σίγουρα το ταλέντο είναι βασικό συστατικό, αλλά από μόνο του δεν σου εξασφαλίζει κάτι. Χρειάζεται δουλειά, αφοσίωση, στοχοπροσήλωση, επιμονή και πίστη ότι μπορείς να καταφέρεις όσα ονειρεύεσαι. Η πιο δύσκολη μάχη δεν είναι απέναντι σε άλλους, αλλά απέναντι στον εαυτό σου».
Κωνσταντίνος Γκιουβέτσης: «Συνταγή για την επιτυχία σίγουρα δεν υπάρχει. Μπορείς βέβαια να εξαντλήσεις τις πιθανότητές σου δουλεύοντας καθημερινά πολύ σκληρά και θέτοντας υψηλούς στόχους για τον εαυτό σου».
Ο πρωταθλητισμός σημαίνει στερήσεις; Αξίζουν;
Γ.Φ.: «Σίγουρα υπήρξαν στιγμές, κυρίως στην εφηβεία, που ένιωθα ότι στερούμουν πράγματα. Αλλά θεωρώ ότι τα πάντα γύρω μας εξαρτώνται από τι ερμηνεία τους δίνουμε εμείς οι ίδιοι. Οπότε πολύ νωρίς κατάφερα να αλλάξω σκεπτικό νιώθοντας ότι δεν κάνω καμία θυσία απολύτως γιατί επέλεγα πάντα αυτό που αγαπάω. Το να βρίσκομαι στην πισίνα, το να βελτιώνομαι καθημερινά κυνηγώντας τα όνειρα και τους στόχους μου. Παρότι σε μικρή ηλικία ίσως να στερήθηκα ξένοιαστες στιγμές, μέσα από τον αθλητισμό είχα τη δυνατότητα από πολύ μικρή ηλικία να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο, να ανεξαρτητοποιηθώ γρήγορα, να δυναμώσω ως χαρακτήρας και να ωριμάσω ως άνθρωπος».
Κ.Γ.: «Οταν αγαπάς κάτι και σε κάνει ευτυχισμένο δεν νομίζω πως σου στερεί κάτι. Σίγουρα δεν ακολουθείς την καθημερινότητα των συμμαθητών σου αλλά δεν μετανιώνεις γι’ αυτό».
Πώς αντιμετωπίζετε το άγχος πριν από έναν σημαντικό αγώνα;
Γ.Φ.: «Πλέον βρίσκομαι σε ένα στάδιο της καριέρας μου όπου λόγω εμπειρίας έχω καταφέρει να διαχειρίζομαι καταστάσεις άγχους με πολύ μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι όταν ήμουν πιο νέος. Στην αρχή της καριέρας μου υπήρχε άγνοια κινδύνου, ενθουσιασμός και βίωνα τη χαρά του παιχνιδιού στον μέγιστο βαθμό χωρίς να νιώθω κανένα απολύτως άγχος. Στο πέρασμα των χρόνων, όσο οι υποχρεώσεις γίνονταν όλο και πιο επαγγελματικές, κυνηγούσα μεγαλύτερους στόχους και ταυτόχρονα και η πίεση ήταν μεγαλύτερη. Οπότε ο μόνος τρόπος για να διαχειρίζομαι το άγχος ήταν να προετοιμάζω τον εαυτό μου όσο καλύτερα μπορώ πριν από κάθε αγώνα, ώστε όταν έρθει η στιγμή του παιχνιδιού να νιώθω σίγουρος και χωρίς αμφιβολίες. Υπήρχαν προφανώς και στιγμές που δεν το κατάφερνα αλλά κατά βάση αυτός ήταν ο τρόπος προσέγγισής μου. Στην παρούσα φάση, επειδή όπως ανέφερα και πριν βρίσκομαι στο τελείωμα της καριέρας μου, προσπαθώ απλά να απολαμβάνω αυτό που κάνω όσο περισσότερο μπορώ».
Κ.Γ.: «Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχω αισθανθεί ποτέ άγχος. Ανυπομονησία θα το χαρακτήριζα το συναίσθημα που με κατακλύζει πριν από τα σημαντικά παιχνίδια και αυτό προσπαθώ να το διοχετεύσω σε ενέργεια όταν είμαι μέσα στο νερό».
Πώς συνδυάσατε σχολείο και σπουδές με τον πρωταθλητισμό;
Γ.Φ.: «Σίγουρα ο συνδυασμός του πρωταθλητισμού με το σχολείο και τις σπουδές δεν είναι το ευκολότερο πράγμα. Ο χρόνος λόγω του απαιτητικού προγράμματος είναι περιορισμένος πολλές φορές. Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι μέσα από τον αθλητισμό και την πειθαρχία που αποκτάς ως προσωπικότητα, μπορείς να προσαρμόσεις το πρόγραμμά σου, να βάλεις τις σωστές προτεραιότητες και να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις συνδυάζοντας και τα δύο. Προσωπικά πάντα θεωρούσα τον πρωταθλητισμό και την εκπαίδευση εξίσου σημαντικά. Για αυτό παράλληλα με τους αθλητικούς μου στόχους πάντα είχα στο μυαλό μου να τελειώσω το πανεπιστήμιο και η ικανοποίηση που πήρα παίρνοντας το πτυχίο μου ήταν τεράστια, ίσως και μεγαλύτερη από μια αθλητική μου επιτυχία».
Κ.Γ.: «Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί να τα συνδυάσει. Ο πρωταθλητισμός δεν σου αφήνει πολύ ελεύθερο χρόνο αλλά ένας σωστός αθλητής ξέρει πώς να διαχειριστεί τον χρόνο του χωρίς να επισκιάζει τις σπουδές του. Το σημαντικότερο για μένα είναι να έχεις ένα οργανωμένο πρόγραμμα και να είσαι μεθοδικός».
