Οδηγούμε στην ομίχλη προς το χωριό Κανάλια Μαγνησίας. Γύρω μας όλα είναι τόσο διαφορετικά. Ενώ έχουν περάσει μόλις δεκαπέντε λεπτά από την αναχώρησή μας από το σχολείο, βρισκόμαστε μέσα σε ένα τοπίο που θυμίζει σκηνικό ταινίας. Η ομίχλη πυκνή και λευκή, μόλις που σε αφήνει να μαντέψεις τα περιγράμματα των δέντρων, που και αυτά έχουν επίσης λευκά άνθη, σαν για να συμφωνήσουν με το σύννεφο τριγύρω μας.
Είναι ανθισμένες αμυγδαλιές, μας λένε οι καθηγητές μας, εδώ οι κάτοικοι ζούνε από τα αμύγδαλα. Ξαφνικά σταματάμε για επίσκεψη σε ένα εκκλησάκι παλιό αλλά πανέμορφο, βυζαντινή κληρονομιά. Είναι ο Αϊ-Νικόλας, μας ενημερώνουν, για να προστατεύει τους ναυτικούς και εμείς γελάμε, σίγουροι πια πως η ταινία-μυστήριο εξελίσσεται σε κωμωδία. Ναυτικοί στη μέση του κάμπου; Ταξιδιώτες και ψαράδες στα χωράφια με τις αμυγδαλιές; Κι όμως να που δεν μας κοροϊδεύει κανείς. Το εκκλησάκι έχει πράγματι τοιχογραφίες που σχετίζονται με τη ναυτική ζωή των παλιών κατοίκων. Γιατί εδώ οι κάτοικοι δεν ήταν πάντα αγρότες. Εδώ υπήρχε μέχρι το 1962 μια μεγάλη λίμνη, η λίμνη Κάρλα, με τη δική της ζωή και τον δικό της παραλίμνιο πολιτισμό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
