Ο Βόλος ξεκίνησε ως εμπορική αποβάθρα το 1841 στην ανατολική παραλία και όχι ως κανονική πόλη. Τότε εκεί κατέβαιναν οι πηλιορείτες έμποροι και έκαναν τις αγοραπωλησίες τους, στήνοντας τα μαγαζιά τους. Καθώς ο Βόλος μεγάλωνε, δεν διέθετε χώρους με κανονικό πολεοδομικό σχέδιο για δημόσια χρήση. Πολύ αργότερα και για να καλυφθούν τα πολεοδομικά κενά επιχειρήθηκε η επανάχρηση των βιομηχανικών κτιρίων που είχαν απομείνει σε παρακμή από την ακμάζουσα βιομηχανική περίοδο της πόλης. Ετσι από 40 εργοστάσια που υπήρχαν εκείνη την περίοδο, τα 27 σήμερα λειτουργούν με νέες χρήσεις και έδωσαν ζωή στην πόλη. Το πείραμα των βιομηχανικών κτιρίων (ανάμεσά τους η Κίτρινη Αποθήκη, η Καπνοβιομηχανία Ματσάγγου, η Καπναποθήκη Παπαστράτου, το κτίριο της Παλιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας Βόλου, το Μεταξουργείο Ετμεκτζόγλου) αποτελεί το πλέον πετυχημένο σε όλη την Ευρώπη. Κρίνοντας πληθυσμιακά, ο Βόλος είναι μια πόλη μεσαίου αριθμού κατοίκων και κατά συνέπεια η ωφέλεια από την επανάχρηση των βιομηχανικών κτιρίων υπήρξε μεγάλη.
Μιλήσαμε με τον «πρωτομάστορα» αυτού του επιτυχημένου εγχειρήματος, που είναι ο καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Κώστας Αδαμάκης. Ο πατέρας του ήταν βιομηχανικός εργάτης αλλά φρόντισε να δώσει στα παιδιά του όλα τα εφόδια, σπουδάζοντάς τα. Αυτό ήταν το πρώτο έναυσμα για να ασχοληθεί με τα βιομηχανικά κτίρια και, όπως μας είπε ο ίδιος, «όσο πιο πολύ ασχολείσαι με κάτι τόσο πιο πολύ το αγαπάς». Γλαφυρά μάς παρουσίασε την εξέλιξη της πόλης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
