Η ζωή σε ένα απομακρυσμένο χωριό των Κυκλάδων… Τι λέξεις να βρεις για να την περιγράψεις; Μαγική, δύσκολη, ήρεμη, μοναχική. Αυτή είναι η ζωή μου!
Στέκομαι στο παράθυρο του σπιτιού μου και βλέπω εικόνες από τα 17 χρόνια που έχω ζήσει στο Σμαρδάκιτο. Νιώθω την ενότητα και την αίσθηση της οικογένειας που υπάρχει ανάμεσα στους κατοίκους του χωριού μου. Ολοι μαζί, μια γροθιά, στα δύσκολα και στις χαρές. Ζεστασιά που γεμίζει τις καρδιές μας κάθε φορά που ένας γείτονάς μας, ένας από εμάς, χρειάζεται βοήθεια. Βλέπω τις μαζώξεις των χωριανών μου σε όλα τα γλέντια και τα πανηγύρια, αυτά που επιτρέπονταν πριν μας σημαδέψει για πάντα η μαυρίλα του κορωνοϊού. Η μουσική πλημμυρίζει τα αφτιά μου, ο χορός την καρδιά μου και οι γεύσεις από τα τοπικά εδέσματα τον ουρανίσκο μου. Η γιορτή του μελιού και της κάππαρης… μνήμες χαραγμένες για πάντα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
