Ποια είναι η θέση του παραδοσιακού έντυπου βιβλίου στην απολύτως τεχνολογική εποχή μας; Θα αντικατασταθεί από το ψηφιακό βιβλίο; Πλησιάζει το τέλος, μετά από 500 χρόνια, της εποχής του Γουτεμβέργιου;
Αγαπώ το βιβλίο. Είναι κομμάτι της ζωής μου από τα πρώτα χρόνια του Δημοτικού. Μου αρέσει να ψάχνω στα ράφια της σχολικής βιβλιοθήκης, να διαβάζω τη σύντομη παρουσίαση του περιεχομένου στο οπισθόφυλλο, να το ξεφυλλίζω. Η όραση, η αφή, ακόμη και η όσφρηση – η μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού – συμμετέχουν στην επιλογή που θα κάνω. Διαβάζω το βράδυ πριν κοιμηθώ και στις διακοπές. Σημαδεύω, διπλώνοντας την άκρη στην τελευταία σελίδα που διάβασα. Περιμένω με αγωνία να διαβάσω τη συνέχεια το επόμενο βράδυ. Μπορεί όλα αυτά να τα προσφέρει το σκρολάρισμα σε μια οθόνη;
Το βιβλίο είναι, λοιπόν, ένα υλικό αντικείμενο, που όμως υπερέχει κάθε άλλου εφήμερου υλικού αγαθού, γιατί μεταδίδει γνώσεις, μορφώνει, καλλιεργεί, διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες, πυροδοτεί τη φαντασία, γεννά συναισθήματα, προσφέρει ήρωες. Και όχι μόνο. Το βιβλίο το δανείζω, το δανείζομαι, το συζητώ. Νομίζω ότι καμιά οθόνη και κανένα ψηφιακό μέσο δεν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα υλικό και άυλο. Χρειάζεται όμως χρόνο, που μας λείπει.
Η καθημερινότητα με τους γρήγορους και έντονους ρυθμούς απομυζά κάθε ίχνος ενέργειας. Στον ελάχιστο προσωπικό χρόνο που μας μένει δεν θέλουμε να κουραστούμε και να σκεφτούμε. Γι’ αυτό πιστεύω δεν επιλέγουμε να διαβάζουμε. Χρειαζόμαστε απλά κάποιον να μας φέρει σε επαφή με το καλό βιβλίο, διάθεση και χρόνο από την πλευρά μας και δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Το βιβλίο θα κάνει από εκεί και πέρα τη δουλειά του: και θα ξαναγίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
