Ο ένας από τους δυο οδοντιάτρους του νησιού μας είναι ταυτόχρονα και καλλιτέχνης! Ο κ. Χαράλαμπος Βολονάκης είναι 40 χρόνια οδοντίατρος, αλλά πολύ περισσότερα ζωγράφος, αφού έπιασε για πρώτη φορά το πινέλο 5 χρονών μιμούμενος τον μεγαλύτερο αδελφό του. Του άρεσε πολύ και επίπονα έμαθε μόνος του τα χρώματα και τις τεχνικές τους. Στα μαθητικά του χρόνια ήταν επίσης και εξαιρετικός αθλητής στίβου με πολλές διακρίσεις.
Γέννημα θρέμμα του νησιού και γιος οδοντιάτρου ο ίδιος, σπούδασε και επέστρεψε στο νησί και αμέσως εργάστηκε για την ίδρυση του αθλητικού ομίλου μας, του ΑΟΣ, του οποίου είναι και ο πρώτος πρόεδρος. Σήμερα πια μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ επιστήμης και τέχνης (όταν δεν βρίσκεται φυσικά με την οικογένειά του). Δεν πιστεύει ότι αυτά τα δυο συγκρούονται, αφού «για να είσαι καλός οδοντίατρος πρέπει να είσαι καλλιτέχνης. Πρέπει να δουλέψεις με αυτά τα λεπτά εργαλεία γλυπτικής και να δημιουργήσεις». Για αυτόν, η δημιουργικότητα είναι κοινή και λέει χαριτολογώντας: «Καμιά φορά περιμένοντας να πιάσει η νάρκωση ρίχνω και μια πινελιά».
Ασχολείται και με άλλα θέματα, αλλά κυρίως είναι γνωστός για «Τα σπίτια της Σύμης», υπέροχες ρεαλιστικές απεικονίσεις από αρχοντικά, σοκάκια, χαλατά (ερείπια), με φόντο το μπλε του ουρανού και της θάλασσας που γίνονται ένα και κάνουν τη Σύμη ένα πολύχρωμο πουλί που πετάει στο γαλάζιο.
Οπως λέει, «μου αρέσουν και τα άλλα θέματα, αλλά όλοι θέλουν τα σπιτάκια και εγώ τα φτιάχνω αφού αυτό θέλουν, για να διαφημίσω τη Σύμη και να βρεθεί σε όλα τα σαλόνια του κόσμου».
Οταν τον ρωτήσαμε πώς συνεχίζει να βρίσκει έμπνευση στη Σύμη, μας κοιτά με ένα πονηρό χαμόγελο σαν να μη βλέπουμε μπροστά μας: «Η Σύμη δεν είναι ένας πίνακας, είναι χιλιάδες» απαντάει. «Κάθε σοκάκι, κάθε σπιτάκι είναι ένας νέος πίνακας, και δεν στερεύει ποτέ».
Το Συμιακό Θέατρο
Πριν από 40 χρόνια ξεκίνησε τη λειτουργία του το Συμιακό Θέατρο ως τμήμα του Συλλόγου Συμιακών Ρόδου «Ο Γλαύκος», που έχει σκοπό τη διατήρηση του γλωσσικού ιδιώματος της Σύμης. Ψυχή του όλου εγχειρήματος ο Συμιακός στην καταγωγή Μανώλης Αντωνόγλου, οικονομολόγος στο επάγγελμα, ταλαντούχος συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Τα πρώτα έργα του ήταν ηθογραφίες με αναφορά στη ζωή στη Σύμη, στα ήθη, στα έθιμα και στις παραδόσεις του νησιού.
Από το πρώτο έργο του Μανώλη Αντωνόγλου, «Το γκάστρι του Λισαβιού», η παρουσία του κοινού ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Το 1989 ο γνωστός σκηνοθέτης Γιώργος Ρεμούνδος παρακολούθησε κάποια από τις παραστάσεις του Συμιακού Θεάτρου στο Εθνικό Θέατρο Ρόδου και αφού ενθουσιάστηκε από την απόδοση των ερασιτεχνών ηθοποιών, πρότεινε στο ΔΣ του τότε Δημοτικού Θεάτρου Ρόδου το ανέβασμα της «Λυσιστράτης» του Αριστοφάνη στο γλωσσικό ιδίωμα της Σύμης από τον Μανώλη Αντωνόγλου, με τους υπέροχους ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Το έργο ανέβηκε τον Αύγουστο του 1989 στο Θέατρο Τάφρου της Ρόδου σε σκηνοθεσία του Γιώργου Ρεμούνδου, σκηνικά – κοστούμια του Μιχάλη Σδούγκου, μουσική του Τάσου Καρακατσάνη και χορογραφίες της Ελλης Παρασκευά. Δόθηκαν 5 παραστάσεις και κόπηκαν 12.500 χιλιάδες εισιτήρια. Το έργο μεταφέρθηκε στο Θέατρο του Λυκαβηττού στην Αθήνα και καταχειροκροτήθηκε από 5.000 θεατές, μεταξύ των οποίων οι Θύμιος Καρακατσάνης, Αννα Φόνσου, Σταύρος Παράβας, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαυρίκιος κ.ά. Διθυραμβική ήταν η κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» για την παράσταση. Ακολούθησαν σπουδαίες παραστάσεις του Συμιακού Θεάτρου στη Ρόδο, στον Πειραιά, στην Αθήνα, στην Κύπρο και φυσικά κάθε καλοκαίρι στη Σύμη. «Εκκλησιάζουσες», «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, οι «Επιτρέποντες» και ο «Δύσκολος» του Μενάνδρου, διασκευή της «Γκόλφως», ο «Σινάνης» του Βυζάντιου και ακολούθησαν «Ο φιλάργυρος» και «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου. Το εφετινό καλοκαίρι το Συμιακό Θέατρο ανέβασε το έργο «100 χρόνια Πανορμίτειο Γυμνάσιο Σύμης» με τη συμμετοχή 120 μαθητών, παλιών και καινούργιων.
Συνολικά στη 40χρονη πορεία του ανέβηκαν 38 θεατρικά έργα και δόθηκαν εκατοντάδες παραστάσεις. Ως θεσμός, το Συμιακό Θέατρο είναι καταξιωμένο στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής μας και είναι το μακροβιότερο ιδιωματικό θέατρο στον ελλαδικό χώρο.
Η τέχνη στο νησί
Στη Σύμη όμως έχουν τη «βάση» τους καλλιτέχνες κάθε είδους. Φωτογράφοι, πυρογράφοι, αγγειοπλάστες, σιδηρουργοί για τα πλουμίδια στα μπαλκόνια μας, τεχνίτες βοτσαλωτών για τις εσωτερικές αυλές μας, ξυλογλύπτες με μακριά παράδοση, καραβομαραγκοί που στη σύνταξη έπιασαν να φτιάχνουν μικρογραφίες πλεούμενων…
Οταν θα βρεθείτε ξανά στο νησί, ψάξτε τα ίχνη της νησιώτικης τέχνης. Κατασκοπεύεστε στις βοτσαλωτές εσωτερικές αυλές, στα κρεμαστά μπαλκόνια, στα σκοτεινά κατώγια που σκυφτοί οι τεχνίτες ασκούν την τέχνη τους και ονειρεύονται τη θάλασσα και τα πάθη της, γοργόνες και ταξίδια μακρινά.
INFO:
Το Συμιακό Θέατρο είναι το μακροβιότερο ιδιωματικό θέατρο στον ελλαδικό χώρο.
