Με τη δύναμη του αθλητισμού

Των Σωτηρίας Μοσκιού, Γιώργου Κουτσαφά

Πολλά μπορεί να ανεχτεί ο άνθρωπος. Γεωγραφική απομόνωση; Ναι. Εξαντλητικά δωδεκάωρα εργασίας μέσα στη ζέστη; Ναι. Δεν μπορεί να ζήσει όμως χωρίς άσκηση, συναναστροφή, ευγενή ανταγωνισμό και χόμπι. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που ο Αθλητικός Ομιλος Σύμης (ΑΟΣ) έγινε αμέσως αποδεκτός από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του τη δεκαετία του 1980 και συνεχίζει ακόμα χωρίς διακοπή. Αρχικά ήταν όμιλος μπάσκετ ενηλίκων και σύντομα οργανώθηκε και ακαδημία. Ακολούθησε ο όμιλος ποδοσφαίρου ενηλίκων και εφήβων και από το 2007 λειτουργεί – με κάποιες διακοπές – και οργανωμένη ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα περισσότερα αγόρια και κάποια κορίτσια του νησιού είναι μέλη του ΑΟΣ. Αυτό μας επιβεβαιώνει και ο νυν πρόεδρος του Ομίλου Γιώργος Τσουβαλλάς. Ο ίδιος μας υποδέχτηκε στο γήπεδο ποδοσφαίρου του Ομίλου, όπου και παρακολουθήσαμε την προπόνηση με έναν από τους τρεις προπονητές του. Η δουλειά σκληρή, τα χαμόγελα και το κέφι όμως πάντα παρόντα, με τους νέους αθλητές έτοιμους να ακολουθήσουν τις εντολές του προπονητή τους.

Μόνο με το ποδόσφαιρο αυτή την περίοδο δραστηριοποιούνται 60 παιδιά και μέχρι τώρα πολλά παιδιά που ξεκίνησαν στον ΑΟΣ είδαν τα όνειρά τους να γίνονται πραγματικότητα και σήμερα παίζουν σε ομάδες όπως η ΑΕΚ, η Καλλιθέα ο Ατρόμητος και άλλες. Παράλληλα, ένας αθλητής του Ομίλου αγωνίστηκε στους 40 της ολυμπιακής ομάδας.

Ο ΑΟΣ είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων των νέων στη Σύμη, αλλά καο αναπόσπαστο κομμάτι συνολικά της ζωής στο νησί, και οι υποστηρικτές του αξίζουν πραγματικά τον θαυμασμό.

Πέρα από τα ομαδικά σπορ

Τι γίνεται όμως όταν από ανάγκη ή από ιδιοσυγκρασία δεν ασχολείσαι με ομαδικά σπορ; Απάντηση σε αυτό το ερώτημα μας δίνει η ιστορία του μαραθωνοδρόμου Μιχάλη Χατζηιωάννου.

Μια από τις πιο συνήθεις εικόνες στους δρόμους του νησιού είναι αυτή η μοναχική μορφή του να τρέχει με κρύο και ζέστη, ήλιο και βροχή. Ο Μιχάλης είναι το καμάρι των Συμιακών, αλλά επίσης ένας από τους ελίτ μαραθωνοδρόμους της χώρας μας με συμμετοχές και εξαιρετικές επιδόσεις σε διοργανώσεις παγκοσμίως. Είναι ένα όνομα γνωστό στην παγκόσμια κοινότητα των μαραθωνοδρόμων που ζει και εργάζεται στη Σύμη χωρίς τη βοήθεια των κατάλληλων υποδομών για την εξαντλητική του προπόνηση. Ιδιαιτέρως ευλαβής, έχει – σύμφωνα με τα λόγια του – συναγωνιστή και βοηθό του τον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη, τη σημαία του οποίου έχει ξεδιπλώσει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις στις οποίες έχει αγωνιστεί τα τελευταία 10 χρόνια. Το εκπληκτικό είναι ότι οι κόποι και οι επιτυχίες του Μιχάλη έχουν εμπνεύσει και πολλούς συμπατριώτες μας, οι οποίοι προπονούνται τα τελευταία χρόνια για τον Μαραθώνιο και Ημιμαραθώνιο της Ρόδου.

Μιλήσαμε με τον Μιχάλη για την αθλητική του καριέρα, την αγάπη του για το νησί και για τις δυσκολίες του να είσαι επιτυχημένος αθλητής υπό τέτοιες συνθήκες. Ο Μιχάλης, πάντα αθλητικός τύπος, ήταν μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΑΟΣ από παιδί.

Δυστυχώς όμως τη χρονιά που έπαιξε για πρώτη φορά επαγγελματικά στην Κρήτη τραυματίστηκε σοβαρά και η ποδοσφαιρική του καριέρα έληξε πριν καλά-καλά ξεκινήσει. Επαιρνε μέρος στον αγώνα της Σύμης χωρίς να είναι επίσημος αθλητής στίβου κάθε χρόνο – έναν ετήσιο Ημιμαραθώνιο 20 χιλιομέτρων από τον Πανορμίτη έως το λιμάνι – εκτός από τη χρονιά που έλειψε στην Κρήτη, λέει σήμερα με πικρία. Πριν ακόμα αποθεραπευτεί πλήρως ξανά, πήρε μέρος σε αυτόν τον αγώνα και διηγείται χαρακτηριστικά σήμερα ότι «υπέφερα στις κατηφόρες, όμως την επόμενη μέρα ήμουν εντελώς καλά και από τότε το έταξα στον Πανορμίτη και για τη χάρη Του ασχολήθηκα με τον Μαραθώνιο».

Βέβαια ο ίδιος παραδέχεται ότι η Σύμη δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να προπονηθεί ένας μαραθωνοδρόμος που χρειάζεται 180 χιλιόμετρα ευθεία την εβδομάδα, όμως για τον ίδιο το να παραμένει στη Σύμη βοηθάει το ηθικό του. Οπως λέει χαρακτηριστικά, «ο αθλητισμός είναι η ζωή μου, αλλά αν δεν υπήρχαν η αγάπη του κόσμου που με στηρίζει, ο Ταξιάρχης και το ότι φέρνω επιτυχίες στο νησί, θα τα είχα παρατήσει». Για το μέλλον ο Μιχάλης ονειρεύεται να πάρει μέρος σε ένα Σπάρταθλον.

Η έμπνευση του «Big Blue»

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι Συμιακός ήταν και ο Στάθης Χατζής, ο κορυφαίος «γυμνός δύτης» μεταξύ του 1900 και του 1930, ο οποίος είχε το ρεκόρ κατάδυσης χωρίς εξοπλισμό 88 μέτρων σε 3’58». Ο διάσημος καταδύτης και κινηματογραφιστής Jaques Mayol ήταν μεγάλος θαυμαστής του και τη δεκαετία του 1970 επισκέφτηκε το νησί για να κολυμπήσει στα νερά μας χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους με τον Χατζή (όπως την καμπανελόπετρα – μια πέτρα που χρησιμοποιούσαν οι βουτηχτάδες για να βυθίζονται γρήγορα). Ο Mayol και τα βίντεο από αυτή την επίσκεψη ήταν η έμπνευση για να γυριστεί η ταινία «Απέραντο γαλάζιο».

Ο αθλητισμός είναι στο αίμα των Συμιακών και παρ’ όλο που δεν έχουμε όλες τις υποδομές που θα επιθυμούσαμε, δεν τα παρατάμε. Ισως συμβαίνει το αντίθετο: οι νησιώτες είμαστε πεισματάρηδες και οι δυσκολίες μάς κάνουν να επιμένουμε παραπάνω. Πόσο απολαυστική έξαλλου θα ήταν η ζωή αν όλα μας προσφέρονταν στο πιάτο;