Ταξίδι σε Ρουμανία, Ισπανία και Κροατία έκαναν πέρυσι ομάδες «τυχερών» μαθητών και μαθητριών που πήραν μέρος στο Erasmus, το γνωστό πρόγραμμα ανταλλαγής νέων μεταξύ χωρών της ΕΕ. Συζητήσαμε (διαδικτυακά) γι’ αυτό το ταξίδι συγκρίνοντας το σχολείο μας με αυτά του εξωτερικού.
Οταν συγκρίνουμε ένα σχολείο π.χ. στην Κροατία με το δικό μας στη Σύμη πρέπει να φροντίζουμε να συγκρίνουμε με το ίδιο κριτήριο, σωστά; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό σας, τι σας έκανε πιο μεγάλη εντύπωση στα σχολεία που γνωρίσατε σε όποια από τις τρεις χώρες;
Αθανασία: «Στην Ισπανία οι καθηγητές είναι νέοι, μοιάζουν να έχουν πολύ οικεία σχέση με τα παιδιά, τα οποία τους μιλούν στον ενικό, με το όνομά τους. Και αυτό μου άρεσε γιατί ένιωθαν άνετα στο σχολικό τους περιβάλλον, ενώ εδώ πρέπει να κρατάμε τους τύπους».
Βιργινία: «Στην Κροατία και στη Ρουμανία η πίεση για το πανεπιστήμιο δεν είναι τόσο μεγάλη όσο εδώ. Θέλουν να πάνε στο πανεπιστήμιο αλλά δεν μοιάζει να καταναλώνει τη ζωή τους αυτό το άγχος όπως σε εμάς».
Ευαγγελία: «Στην Κροατία το σχολείο έμοιαζε να είναι πολύ δραστήριο – με project παραδείγματος χάρη – και δεν κινούνταν πάντα σε σχέση με το αναλυτικό πρόγραμμα. Οι τοίχοι ήταν ζωγραφισμένοι από τα παιδιά με ιστορικές σκηνές στο μάθημα της Ιστορίας».
Νάσια: «Στη Ρουμανία ήταν όμορφα οργανωμένοι. Είχαν ένα app το κινητό σαν το e-class αλλά το χρησιμοποιούσαν για να δουν τους βαθμούς τους, σχόλια και έκαναν αναρτήσεις. Επίσης δίνουν εξετάσεις μόνο κάθε τρία χρόνια για να αλλάξουν βαθμίδα».
Βαγγελιώ: «Στην Κροατία έχουν εξειδικευμένα λύκεια, ανάλογα με το τι ήθελες να κάνεις στη ζωή σου. Εμείς για παράδειγμα πήγαμε σε ένα «οικονομικό λύκειο», όπου π ηγαίνουν τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τουριστικά ή άλλα οικονομικά επαγγέλματα κάποια στιγμή».
Βιργινία: «Στην Ισπανία είχε και λύκειο για αυτούς που δεν είχαν σκοπό να πάνε στο πανεπιστήμιο ούτε σε ανώτατες σχολές. Μαθαίνουν πράγματα όπως κηπουρική, μαγειρική, και εκεί τα παιδιά μας έμαθαν να φυτεύουμε δέντρα ή άλλα φυτά».
Νάσια: «Σε καμία χώρα δεν έκαναν φροντιστήρια στον βαθμό που κάνουμε εμείς! Οποιο παιδί κρίνει ότι είναι αδύναμο σε ένα μάθημα κάνει φροντιστήριο σε αυτό. Οχι σαν κι εμάς, που και οι καλοί μαθητές κάνουμε μάθημα όλη μέρα…».
Μπορείτε με δύο λόγια να αξιολογήσετε τα κτίρια των σχολείων στις τρεις χώρες; Επίσης, ξεχωρίσατε κάποιο σχόλιο για το δικό μας σχολείο; (Εδώ οι απαντήσεις ήταν κοινές από τα κορίτσια.)
Κροατία: «Μικρό το σχολείο, αλλά είναι πολύ ευχάριστος χώρος, πολύ περιποιημένο. Ωστόσο, όχι πλήρως εξοπλισμένο».
Ρουμανία: «Πλήρως εξοπλισμένο, έχει και αμφιθέατρο. Οχι όμως τόσο όμορφο όσο της Κροατίας».
Ισπανία: «Οι αίθουσες είναι πολύ μεγάλες και φωτεινές, έχει και στούντιο ηχογράφησης».
Σύμη: «Μία κροάτισσα μαθήτρια μας είπε μου είπε ότι είναι «σαν να το έχουμε παρατήσει». Δεν έχει καθόλου χρώμα, σαν νοσοκομείο είναι λίγο, και έχει και παντού μουτζούρες στον τοίχο…».
Από τα ταξίδια σας, ποια θετικά στοιχεία διακρίνατε για το δικό μας σύστημα και το σχολείο μας;
Ευαγγελία: «Υψηλότερο επίπεδο συνολικά. Αυτά που κάναμε στην Α’ Λυκείου αυτοί τα έκαναν στη Γ’ Λυκείου, όμως δεν ξέρω αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό. Είναι θετικό για τους καλούς μαθητές υποθέτω, αλλά για τους όχι τόσο δυνατούς πρέπει να είναι καταστροφικό…».
Βιργινία: «Εχω την εντύπωση ότι οι έλληνες μαθητές είχαν περισσότερη κριτική σκέψη, ή τουλάχιστον μιλούσαν περισσότερο, σχεδόν μονοπωλούσαμε τη συζήτηση, η κροάτισσα δασκάλα είχε θυμώσει με τα παιδιά της που δεν μιλούσαν!».
Δεν υποστηρίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα και φυσικά δεν γνωρίζουμε γιατί κάποια πράγματα είναι έτσι που είναι. Ζούμε όμως ανάμεσά σας, βλέπουμε και αισθανόμαστε. Ισως αξίζει τον κόπο να αφουγκραστείτε τις ανάγκες μας: Τι είναι αυτό που μας κάνει να χαιρόμαστε και τι να βαριόμαστε. Ποιος ξέρει; Ισως η λύση για πολλά προβλήματα βρίσκεται σε αυτά που λέμε εμείς οι μικροί και τρελοί Συμιακοί!
Οι προτάσεις
«Θα ήταν ωραία αν…»
– Βιργινία: «…αν το ελληνικό σχολείο ενδιαφερόταν περισσότερο για την ουσιαστική μόρφωση και όχι για την προετοιμασία για τις εξετάσεις».
– Νάσια: «…αν ειδικά στο γυμνάσιο, δεν ήμασταν τόσο κολλημένοι με το τι ύλη πρέπει να βγάλουμε».
– Ευαγγελία: «…αν χρησιμοποιούσαμε τα εργαστήρια περισσότερο».
– Βαγγελιώ: «…αν ο χώρος μας ήταν πιο ευχάριστος».
– Νάσια: «…αν έλειπαν όλοι αυτοί οι υπερβολικοί κανόνες για το οτιδήποτε».
– Ευαγγελία: «…αν είχαμε στη Σύμη έναν ωραίο χώρο για θεατρικές παραστάσεις».
