«Τα παιδιά έχουν συνδέσει το διάβασμα με το υποχρεωτικό»

Βιβλία και νέοι. Ανάγνωση ή Διαδίκτυο; Συζητήσαμε με τη βιβλιοθηκονόμο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Σουφλίου Παναγιώτα Παπαχρήστου, η οποία μας μίλησε για τη μειωμένη επαφή των νέων με τα βιβλία και μας εξήγησε πώς οι μαθητές θα μπορούσαν να αγαπήσουν την ανάγνωση.

Από την πείρα σας πιστεύετε ότι η επαφή των νέων με το βιβλίο έχει μεταβληθεί τα τελευταία χρόνια;

«Εχει μειωθεί. Παλιότερα, τουλάχιστον πριν μια δεκαετία, επειδή ίσως δεν υπήρχαν και άλλες ευκαιρίες, έρχονταν στη βιβλιοθήκη περισσότερο τα παιδιά. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια δεν πολυέρχονται. Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μας είναι ενήλικες, κυρίως γυναίκες, και παιδάκια. Η ηλικία των εφήβων, γυμνασίου-λυκείου, νομίζω είναι αυτοί που δεν έρχονται. Ελάχιστοι…».

Ποιοι παράγοντες, κατά τη γνώμη σας, οδηγούν σε αυτή την αρνητική στάση των νέων απέναντι στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων;

«Ισως έχουν διάφορες υποχρεώσεις, μαθήματα, δραστηριότητες, το Ιντερνετ… Ολα αυτά, νομίζω, απασχολούν τα παιδιά και δεν επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη. Τουλάχιστον όχι με εκείνο τον ρυθμό που έρχονταν παλιότερα. Ακόμη και για τις πληροφορίες πρώτα έρχονταν να βρουν κάποια πηγή εδώ. Τώρα το βρίσκουν στο Ιντερνετ, με το κινητό, με τον υπολογιστή. Οπότε δεν χρειάζεται να έρθουν, έστω να βρουν την πληροφορία… Παλιά, όταν είχα ξεκινήσει, δεν υπήρχε αυτή η συνήθεια να πηγαίνουν τόσο τα παιδιά και στις καφετέριες. Τώρα με το που σχολάνε ή έχουν ένα κενό πηγαίνουν στην καφετέρια. Πρώτα έρχονταν εδώ. Τα παιδιά έχουν συνδέσει το διάβασμα με το υποχρεωτικό, το αναγκαστικό, με το διάβασμα του σχολείου που πρέπει να το μάθεις. Δεν ξέρουν τη χαρά της ανάγνωσης. Το να περάσω εγώ ευχάριστα, να ικανοποιήσω τον εαυτό μου. Κάποιος, όμως, πρέπει να διαβάσει το κατάλληλο γι’ αυτόν βιβλίο, για να αγαπήσει το διάβασμα».

Η τηλεόραση, ο κινηματογράφος παίζουν κάποιον ρόλο στις προτιμήσεις των αναγνωστών;

«Φυσικά και παίζουν. Για παράδειγμα τα βιβλία με τον Χάρι Πότερ. Τα είχαμε πάρει προτού βγουν οι ταινίες. Είχα μπει στον εκδοτικό οίκο που τα εκδίδει και τα θεωρούσαν τα καλύτερα βιβλία. Θυμάμαι πήρα τα δύο πρώτα και επί τρία χρόνια δεν τους έδινε κανένας σημασία. Οταν βγήκε στον κινηματογράφο, τότε έγινε το «μπαμ» και εκείνα τα βιβλία που δεν τα έπαιρνε κανένας είχαν γίνει άφαντα… Βέβαια, τα ελληνικά βιβλία που γίνονται σειρές διαβάζονται όσο προβάλλονται στην τηλεόραση και μετά σταματούν».