Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα...

Οι άνθρωποι και ειδικά οι νέοι ξεκινούν τη ζωή τους με μεγάλες προσδοκίες και μεγαλεπήβολα σχέδια. Πολλές φορές, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με απροσδόκητες ανατροπές των σχεδίων τους που τους αναγκάζουν να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους τους. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάτι ανησυχητικό σε αυτή την κατάσταση, γιατί τα όνειρα χαρίζουν πάντα δύναμη και κίνητρο στους ανθρώπους να συνεχίσουν την πορεία τους κινητοποιώντας τους ενεργά. Οπως έχει γράψει συμβουλεύοντας και ο Αντουάν ντε Σεν Εξιπερί: «Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα».

Εμείς οι μαθητές, λοιπόν, του Λυκείου Σουφλίου ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο, να τον βελτιώσουμε, να δημιουργήσουμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για όλους. Ετσι, οραματιζόμαστε έναν κόσμο χωρίς βία και γυναικοκτονίες, ένα μέλλον ευοίωνο για τα κορίτσια που σε πολλές περιοχές της υφηλίου δεν έχουν δικαίωμα έκφρασης και επιλογής, αλλά καταπιέζονται και κακοποιούνται.

Θέλουμε μια πραγματικότητα όπου θα προέχει η μόρφωση για κάθε παιδί σε κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη, γιατί τότε μόνο θα εξαλειφθούν η πείνα, η παιδική εκμετάλλευση και η ανεργία. Ο σεβασμός και η αγάπη θα αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της ζωής μας, ώστε να διαλυθούν οι κοινωνικές αδικίες και ανισότητες. Η ειρήνη θα βασιλεύει παντού και θα πατάξει τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις εγωκεντρικών πολιτικών που στον βωμό του κέρδους και της εξουσίας θυσιάζουν αθώους πολίτες. Η ομόνοια και η συνεργασία επιθυμούμε να συντροφεύουν την ύπαρξή μας εξαλείφοντας την εγκληματικότητα, τους βιασμούς, την τοξικότητα. Είναι αδήριτη ανάγκη να μη συναντάμε στο λεξιλόγιό μας τις λέξεις «διαφθορά», «παραφροσύνη», «αλλοτρίωση».

Και αν όλα αυτά είναι φρούδες ελπίδες και άπιαστα όνειρα, ποτέ εμείς οι νέοι δεν σταματάμε να ελπίζουμε. Το όνειρο είναι το καταφύγιο που ποθούμε. Αισιοδοξούμε ότι θα υπάρξει ένας ολοκαίνουργιος κόσμος όπου ο άνθρωπος που χάλασε το τέρας, όπως υποστηρίζει ο ποιητής, έχει πολλά ακόμη τέρατα να χαλάσει. Πυξίδα μας η απόκριση του Οιδίποδα.

Πολλοί συμμαθητές μας διατύπωσαν τα οράματά τους με πεζό αλλά και με ποιητικό λόγο, γιατί κάποιοι από εμάς λατρεύουμε την ποίηση και τη θεωρούμε ένα ωραίο μέσο έκφρασης.

Μερικά δείγματα των μαθητικών μας πονημάτων….

****

«Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα έφτιαχνα λιβάδια, θα αφαιρούσα προσεκτικά κάθε απόρριμμα. Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα εξαλείφοντας κάθε δείγμα σκοτεινής ύπαρξης. Προπάντων θα γέμιζα κάθε σημείο του καμβά με χρώμα, για να φτιάξω έναν κόσμο καλύτερο από πριν, πιο χρωματιστό, πιο φωτεινό, πιο όμορφο».

Εριέττα Καραμπάτσα

****

«Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

η ανθρωπότητα δεν θα ήταν ποτέ η ίδια.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

η σκιά του πολέμου δεν θα σκέπαζε τη γη,

η αγάπη θα φώλιαζε στις καρδιές των ανθρώπων,

εκεί που τώρα βασιλεύει η διχόνοια.

Η θεά Γη θα ανέπνεε ξανά,

υπό την προστασία των παιδιών της,

θεών και ανθρώπων.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

η συννεφιά δεν θα βασάνιζε τις ψυχές μας,

οι αχτίδες του ήλιου θα ήταν πιο φωτεινές

και η ζωή θα ήταν σαν παράδεισος στη Γη.

Αχ, να μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

θα ήμασταν όλοι, επιτέλους… άνθρωποι!

(Κι όμως, ήρθε επιτέλους και η σειρά σου,

Εσύ τι θα ‘κανες,

Αν θα μπορούσες τον κόσμο να άλλαζες;)

Αναστασία Μπαμπάκα

****

«Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

θα μπορούσα να βγω έξω, δίχως φόβο.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

δεν θα χρειαζόταν να γυρνάω στο σπίτι με τα κλειδιά-πολεμοφόδια ανάμεσα στα δάκτυλα,

θα φορούσα ό,τι ήθελα, χωρίς σφυρίγματα τυχαίων στον δρόμο.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

δεν θα με έκριναν για την ερωτική μου ζωή ή τις επιλογές μου, δεν θα με ακουμπούσαν χωρίς την έγκρισή μου κι ένα «όχι» θα έφτανε για να πάρουν τα χέρια από επάνω μου.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,

πολλοί θα είχαν τιμωρηθεί για όσα έκαναν.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα…».

Ξανθή Τριανταφυλούδη