Ο Ελαφος και η Ελαφίνα είναι δύο εμβληματικά χάλκινα ομοιώματα ελαφιών τοποθετημένα σε δύο κίονες στην είσοδο του παλιού λιμανιού της Ρόδου, στο λεγόμενο Μαντράκι. Πολλά έχουν ειπωθεί για την προέλευση αυτών των όμορφων ζώων. Πολλοί λένε πως επειδή στη Ρόδο υπήρχαν πολλά φίδια – γι’ αυτό και η Ρόδος ονομαζόταν «Οφιούσα» -, οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, που κατέλαβαν το νησί το 1309, τα χρησιμοποίησαν για να προστατεύονται από τα φίδια. Λέγεται πως από τα κέρατά τους εκκρίνουν κάποια ουσία (ένα αλκάλιο), η μυρωδιά του οποίου ενοχλεί και διώχνει τα φίδια. Κάποια λοιπόν από τα ζώα αυτά, που έφεραν οι Σταυροφόροι, ξέφυγαν από τα στρατόπεδα, κρύφτηκαν στα δάση και δημιούργησαν αργότερα τον υπάρχοντα πληθυσμό.
Ακόμα και σήμερα το ελάφι αποτελεί σύμβολο του νησιού της Ρόδου. Ωστόσο, στις μέρες μας βρίσκεται υπό διωγμό, καθώς οι αγρότες διαμαρτύρονται για καταστροφές στα σπαρτά τους και τα σκοτώνουν. Λαθραία τα σκοτώνουν και για το κρέας τους, δυστυχώς. Τελευταία όμως, με πρωτοβουλία πολλών εθελοντών, πολιτών που αγαπούν τη χλωρίδα και την πανίδα της Ρόδου, τα προστατεύουν και έτσι ο πληθυσμός τους έχει κάπως αυξηθεί. Συχνά πέφτουν και θύματα τροχαίων ατυχημάτων. Παρά τις διάφορες θεωρίες πάντως για την προέλευση των ελαφιών, επικρατέστερη είναι η άποψη ότι στη Ρόδο υπήρχαν ελάφια από την αρχαιότητα. Συχνά η Ρόδος αναφέρεται σε αρχαία κείμενα και σαν «Ελαφούσα», που σημαίνει ότι είχε την εποχή εκείνη πολλά ελάφια, πολύ πριν έρθουν οι Σταυροφόροι. Αρχαιολογικά ευρήματα είναι ενδεικτικά της ύπαρξης ελαφιών στο Ανατολικό Αιγαίο, που μας φέρνουν πίσω ίσως και από την έκτη χιλιετία προ Χριστού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
