Τα δάση του Νομού Χαλκιδικής αποτελούν έναν θησαυρό φυσικής ομορφιάς και βιοποικιλότητας. Απλώνονται μεταξύ των καταπράσινων βουνών και των γαλάζιων παραλιών, δημιουργώντας ένα μοναδικό οικοσύστημα. Οι πυκνές δασικές εκτάσεις προσφέρουν ατελείωτες δυνατότητες για περπάτημα, ποδηλασία, πεζοπορία και εξερεύνηση της φύσης. Δασικοί δρόμοι και μονοπάτια οδηγούν σε μυστικές λίμνες, καταρράκτες, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία επαφής με το περιβάλλον. Πόσο όμως έχει αξιοποιηθεί αυτός ο φυσικός πλούτος; Μπορούν οι κάτοικοι της περιοχής και οι επισκέπτες να επωφεληθούν από τον φυσικό πλούτο που προσφέρει το δάσος του Δήμου Πολυγύρου;
Η Διεύθυνση Δασών, σε συνεργασία με τα τρία δασαρχεία των Χαλκιδικής, Πολυγύρου, Κασσάνδρας και Αρναίας, στοχεύουν στη σωστή διαχείριση του δάσους αλλά και στην προστασία του, καθώς στην περιοχή συνυπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη δέντρων.
«Προστασία» από τις βροχές
«Οπως όλοι ξέρουμε άλλωστε, αν δεν υπήρχε το δάσος του Πολυγύρου, ύστερα από βροχοπτώσεις και έντονες καιρικές συνθήκες θα υπήρχαν σοβαρές επιπτώσεις» λέει ο προϊστάμενος Διεύθυνσης Δασών Χαλκιδικής Παύλος Μπεκιάρογλου.
Και συνεχίζει λέγοντας ότι «ένα μεγάλο πλεονέκτημα για το βουνό είναι ότι έχουμε ένα σύστημα αντιδιαβρωτικό το οποίο είναι οικολογικό και είναι πολύ βαθιά ριζωμένο ώστε να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα διάβρωσης. Επίσης, επειδή το είδος είναι ποικιλόμορφο δεν καίγεται εύκολα και με μεγάλα ποσοστά υγρασίας. Η εμφάνιση άγριων ζώων, όπως αγριογούρουνα, αλεπούδες, αρκούδες, που μπορεί να θορυβήσουν τους κατοίκους, δείχνει ότι έχουμε κρατήσει ένα πολύ ισορροπημένο οικολογικό σύστημα. Ενα ακόμη πλεονέκτημα είναι ότι κατοικώντας κοντά σε περιοχή με δάσος υπάρχει ψυχική ηρεμία και μεγαλώνεις καλύτερα σαν παιδί μόνο με την εικόνα.
Με το πέρασμα των γενεών ο κόσμος γίνεται πιο προσεκτικός και πιστεύω βαίνουμε προς το σωστό μονοπάτι. Το θέμα με τους επισκέπτες είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος να τους δείξει κάποια πιο ιδιαίτερα πράγματα στο βουνό. Θα θέλαμε πάρα πολύ να γίνονται εκδηλώσεις μέσα στο δάσος, αλλά δεν έχουμε ακόμα τον κατάλληλο αριθμό ατόμων για να πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις σε δασικές περιοχές» καταλήγει.
Ο αθλητισμός θέλει υποδομές
Από την πλευρά της, η προπονήτρια υπαίθριων δραστηριοτήτων Ροδή Γρέκου δίνει μια άλλη διάσταση στις δυνατότητες αξιοποίησης του βουνού. Οπως μας λέει, «για όποιον επισκεφτεί το βουνό γίνονται πολύ γρήγορα αντιληπτές οι ευκαιρίες ανάπτυξης της ορεινής ποδηλασίας, του ορεινού τρεξίματος, της ορειβασίας και άλλων δραστηριοτήτων». Απόφοιτη του Γενικού Λυκείου Πολυγύρου η ίδια, σπούδασε στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του ΑΠΘ με ειδικότητα «Υπαίθριες Δραστηριότητες και Αθλητικός Τουρισμός». Παράλληλα με τις προπτυχιακές της σπουδές παρακολούθησε το πρόγραμμα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής «Βιώσιμος και Εναλλακτικός Τουρισμός». Τον χειμώνα που πέρασε εργάστηκε ως δασκάλα σκι στο Γκστάαντ, βρίσκοντας τον τρόπο να εξασκήσει τα αγαπημένα της ορεινά αθλήματα και ταυτόχρονα να μελετήσει τον τρόπο που αξιοποιείται το βουνό σε αυτόν τον διάσημο ορεινό προορισμό.
Αναφερόμενη στο μαγευτικό δάσος του Χολομώντα τονίζει ότι «πρόκειται για ένα μεγάλο σε έκταση και χαμηλό σε υψόμετρο βουνό με αξιοσημείωτο φυσικό πλούτο, ιδανικό για την ένταξη νέων αθλητών στον χώρο. Βέβαια για την αποτελεσματική εγκαθίδρυση του Χολομώντα ως τέτοιου προορισμού είναι απαραίτητο ένα σχέδιο κατασκευής υποδομών (π.χ. μονοπατιών κ.ά.) από τους αρμόδιους φορείς, ένα πλάνο συστηματικής προώθησης της περιοχής σε επισκέπτες καθώς και των υπαίθριων αθλημάτων στην τοπική κοινωνία».
Μονοπάτι προς το μέλλον
Στην ίδια κατεύθυνση ο πρόεδρος του Συλλόγου Δρομέων και Περιπατητών Χαλκιδικής «Υψίζωνος» Βασίλης Καρατζιοβάλης αναλύει τα οφέλη της επαφής μας με το δάσος. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 2022 με σκοπό να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους κάθε ηλικίας στο τρέξιμο, στο βάδην, στην πεζοπορία και γενικότερα στη χαρά της άθλησης.
«Ο ζωτικός χώρος του Συλλόγου μας είναι το βουνό του Χολομώντα» δηλώνει ο ίδιος. Για να συνεχίσει λέγοντας ότι «η αρχική επαφή με το βουνό προέκυψε σαν αντιστάθμισμα της καθιστικής ζωής. Η περίοδος της καραντίνας έδωσε τον χρόνο να γίνει η αποτύπωση των μονοπατιών που υπήρχαν και καθώς τα μονοπάτια οδήγησαν σε εμπειρίες πρωτόγνωρες σε επαφή με τη φύση γέννησαν την ιδέα της δημιουργίας ενός μονοπατιού που θα προσφέρει στους δρομείς ένα περιβάλλον προπόνησης όμορφο, με εναλλαγές, ενδιαφέροντα τεχνικά χαρακτηριστικά και κλιμακούμενη δυσκολία. Το μονοπάτι αυτό χαράχτηκε με πολύ προσωπικό κόπο και τη συνδρομή των ανθρώπων που αποτέλεσαν και τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου. Ο Σύλλογός μας έχει όραμα να δημιουργήσει ένα μονοπάτι για αγώνα ultra 70 χιλιομέτρων και να συνεχίσει τις δράσεις, τις συνεργασίες με ομάδες και φορείς για να δίνει την ευκαιρία στους ενδιαφερόμενους να ζήσουν την εμπειρία του βουνού» καταλήγει.
