Ο Πολύγυρος, ο τόπος μας, είναι ένα μέρος που διαθέτει απέραντες εκτάσεις πρασίνου, αλλά και πανέμορφα καταγάλανα νερά. Σε αυτόν τον όμορφο τόπο δεν κατοικούμε μόνο εμείς, οι άνθρωποι… Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε εξωγήινους και άλλες θεωρίες συνωμοσίας! Μαζί μας ζουν οι αγαπημένοι μας φίλοι, τα ζώα. Ο Πολύγυρος διαθέτει ποικιλία ζώων. Από αυτά που κατοικούν στο βουνό, όπως οι λύκοι και οι αλεπούδες, έως αυτά που κατοικούν μαζί μας μέσα στην πόλη, δηλαδή τα αδέσποτα.
Αν κάποιος περιηγηθεί μέσα στην πόλη, θα διαπιστώσει την ύπαρξη των αδέσποτων ζώων που καθημερινά δοκιμάζονται από κινδύνους. Το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα είναι η εύρεση τροφής. Πόσες φορές σας έχει τύχει να σας κοιτάζει επίμονα ένας σκύλος την ώρα που τρώτε σε ένα μαγαζί; Ολα αυτά τα ζώα παλεύουν καθημερινά, για να εξασφαλίσουν την τροφή τους, καταλήγοντας να μην προσλαμβάνουν όλα όσα είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Ετσι, πολλά αρρωσταίνουν και αφού δεν λαμβάνουν την κατάλληλη περίθαλψη, στο τέλος πεθαίνουν. Το χειρότερο, όμως, και το πιο απαράδεκτο από όλα είναι τα δηλητήρια και οι φόλες. Φόλες που ο ίδιος ο άνθρωπος χρησιμοποιεί, τάχα, για να «καθαρίσει ο τόπος από τη βρωμιά». Τουλάχιστον, ευτυχώς, οι περισσότεροι πολίτες εναντιώνονται και καταδικάζουν τέτοια περιστατικά.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πόσες δυσκολίες αντιμετωπίζουν καθημερινά οι φίλοι μας. Για αυτόν τον λόγο, τόσο ο δήμος όσο κι εμείς οι πολίτες μπορούμε με ορισμένες πράξεις αγάπης να συμβάλουμε στο να αμβλυνθεί το πρόβλημα.
Ο δήμος διέθετε καταφύγιο για τα αδέσποτα, το οποίο όμως δεν λειτουργεί. Χρειάζεται από την πλευρά του να επενδύσει, να βελτιώσει τις υποδομές αυτές και να προχωρήσει στην επαναλειτουργία του όπου τα μικρά ζώα θα μπορούν να ζουν στην αρχή λαμβάνοντας την κατάλληλη περίθαλψη και τα απαραίτητα εμβόλια και στη συνέχεια να επιστρέφουν στον φυσικό τους χώρο.
Από την άλλη, εμείς οι πολίτες, μπορούμε να προβούμε σε υπεύθυνη υιοθεσία. Υιοθεσία και όχι αγορά. Οπως λέει χαρακτηριστικά και ο αδελφός μου, «πάρ’ το για τη φάτσα και όχι για τη ράτσα»! Είναι σημαντικό η υιοθεσία να γίνεται μετά από συνετή σκέψη. Ενα κατοικίδιο χρειάζεται και χρόνο και χρήμα και χώρο, για να μπορέσουμε να του προσφέρουμε όσα χρειάζεται. Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν μπορεί να προσφέρει τα παραπάνω, δεν χρειάζεται να υιοθετήσει. Υπάρχουν άλλες πράξεις με τις οποίες μπορεί να δείξει την αγάπη του. Για παράδειγμα, είναι πολύ εύκολο και απλό, αν κάποιος το επιθυμεί, να αφήνει ένα μπολ με τροφή έξω από το σπίτι του για κάποιο πεινασμένο αδέσποτο ή ακόμη καλύτερα να προσφέρει την εθελοντική του εργασία στο καταφύγιο του δήμου.
Βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την προσπάθεια που έχει καταβληθεί έως σήμερα, τόσο από εθελοντικές οργανώσεις όσο κι από απλούς πολίτες και την πρόοδο που έχει σημειωθεί. Ολη η κοινότητα πλέον είναι πιο συνειδητοποιημένη σε σχέση με παλιότερες εποχές.
Είναι τόσο απλό να δείξουμε την αγάπη μας με μία τόσο μικρή κίνηση που όχι μόνο μπορεί να βοηθήσει τα αδέσποτα, αλλά κι εμάς τους ίδιους, φέρνοντάς μας πιο κοντά ως κοινωνία και γαληνεύοντας την ψυχή μας.
