Η Δράμα απέχει 27 χιλιόμετρα από το χωριό μου, την Πρώτη Σερρών, και στην παιδική μου φαντασία έπαιρνε μαγικές διαστάσεις. Ο πατέρας μου επισκεπτόταν την πόλη πολλές φορές για να αγοράσει πρώτες ύλες για το μαγαζί του και η μητέρα μου, μερικές φορές, για υφάσματα και ρούχα. Ακόμα θυμάμαι ένα παλτό λούτρινο, που έραψε στη Δράμα, για το οποίο ήταν πολύ περήφανη. Σε εμένα και την αδερφή μου μας φέρναν μικροδωράκια από την πόλη.
Ημουν στο δημοτικό σχολείο όταν για πρώτη φορά πήγα στη Δράμα και είδα τα μεγάλα μαγαζιά που είχαν τα ξαδέρφια του μπαμπά μου. Εντυπωσιάστηκα επίσης από τα εστιατόρια, τα ζαχαροπλαστεία, τις πηγές της Αγίας Βαρβάρας με τους κύκνους, τις πάπιες, τους κινηματογράφους αλλά προπαντός από το γήπεδο της Δόξας Δράμας!
Αργότερα, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, πήγαινα με συμμαθητές μου κάποιες Κυριακές με το ΚΤΕΛ να δούμε αγώνες ποδοσφαίρου. Τα ονόματα του Λουκανίδη, του Γεωργιάδη, του Τοχούρογλου, του Γρηγοριάδη και άλλων της εποχής, ακόμα ηχούν στο μυαλό μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον αγώνα με την ΑΕΚ που τελείωσε 1-1.
Οταν μεγαλώνουμε εκτιμούμε άλλα πράγματα, τους ανθρώπους που ζουν εκεί, την ιστορία μιας πόλης, αρχαία και νεότερη, τη γεωγραφία του νομού, τον αγροτικό πλούτο, την ηρωική αντίσταση των ντόπιων και των γύρω χωριών στους πόλεμους, τη θυσία των πολιτών στο Δοξάτο και αλλού, την ανάπτυξη της περιοχής, το επιχειρηματικό πνεύμα, την προστασία της φύσης.
Η λίμνη της Αγίας Βαρβάρας με τα νερά της και τα ερείπια της πρώτης εκκλησίας σ’ αυτό το σημείο, με οδήγησαν στη βιογραφία της Αγίας.
Η Αγία Βαρβάρα αγάπησε με όλη της την ψυχή την Αγία Τριάδα και έγινε Χριστιανή. Οταν το πληροφορήθηκε ο πατέρας της, που ήταν ειδωλολάτρης, ζήτησε να την τιμωρήσουν. Εκτέλεσε μάλιστα ο ίδιος τον αποκεφαλισμό της! Αυτό το γεγονός με συγκλόνισε. Αποπειράθηκα, λοιπόν, να ζωγραφίσω την Αγία Βαρβάρα, γνωρίζοντας ότι δεν κάνω αγιογραφία αλλά με σεβασμό και πίστη μια φανταστική εικόνα της.
