Σ’ έναν κόσμο που ολοένα γίνεται ά-κοσμος, κάποιοι τολμούν να μαζέψουν την ομορφιά του κόσμου, να την προστατεύσουν από την αήθεια, τη μιζέρια και την κακία. Να τη δείξουν ακόμα και σ’ εκείνους που την αγνοούν, που την κοιτούν αλλά αδυνατούν να την κατανοήσουν. Δύο καλλιτέχνες από την πόλη μας, ο φωτογράφος Βασίλης Αρτίκος και η αγιογράφος Μαρία Κοττά, μιλούν για τις διαδρομές που ακολούθησαν και την επαφή τους με την τέχνη.
Μαρία Κοττά: Η ευλογημένη κληρονομικότητα
Η αγιογράφος (και όχι μόνο) Μαρία Κοττά μιλάει στο «Βήμα του Μεσολογγίου» για την πορεία της και την έμπνευσή της από την Ιστορία αλλά και τους στίχους του Κωστή Παλαμά.
Ποια ήταν η πρώτη επαφή σας με τον χώρο της Τέχνης;
«Η ευλογημένη κληρονομικότητα όρισε τον δρόμο μου. Με πήρε από το χέρι και με ταξίδευσε ως εδώ. Από το σκαμνάκι (πρώτο θρανίο) όπου καθισμένη, με δέος τα μάτια μου γατζώνονταν στα λευκά μακριά δάχτυλα της γιαγιάς μου Μαριγώς που έπλαθαν μινιατούρες αριστουργήματα μέχρι τα υπέροχα γραμμικά σχέδια του πατέρα μου και τη δημιουργική διάσταση των έργων της μητέρας μου εμπλούτισαν την παλέτα μου και προίκισαν τη ζωή μου».
Ακολούθησαν κάποιες σπουδές;
«Βεβαίως, σπούδασα βυζαντινή αγιογραφία, τέχνη της μαριονέτας, κατασκευής κούκλας και υφαντικής».
Πείτε μας συνοπτικά την πορεία σας.
«Συμμετείχα σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Από το 1995 έως και σήμερα έχω αναπτύξει έντονη δραστηριότητα στην αγιογράφηση Ιερών Ναών καθώς και ζωγραφικές διακοσμήσεις ιδιωτικών χώρων στην Ελλάδα. Εργα μου κοσμούν σπίτια και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 1998 ασχολούμαι με πάθος με τη δημιουργία μινιατούρας. Σήμερα είμαι καλλιτεχνική συνεργάτις του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου».
Από τι εμπνέεστε;
«Πηγή έμπνευσής μου αποτελεί η Ιστορία του τόπου μου, στίχοι του Παλαμά και προσωπικά βιώματα που λειτουργούν εξομολογητικά».
Βασίλης Αρτίκος: Περίσσευε η αγάπη
Ο φωτογράφος Βασίλης Αρτίκος μάς περιγράφει πώς ξεκίνησε η αγάπη του για τις εικόνες και για το πέρασμά του από τη ζωγραφική στη φωτογραφία.
Με τον φακό σας αιχμαλωτίζετε την ομορφιά. Τι σας εμπνέει; Μιλήστε μας για εσάς.
«Γεννήθηκα το 1958 σε ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας. Το σπίτι που μεγάλωσα μπορεί να ήταν μικρό και φτωχικό αλλά περίσσευαν η αγάπη και τα βιβλία μιας και ο πατέρας μου ήταν “βιβλιοφάγος”, όπως περιπαικτικά τον φωνάζαν οι φίλοι του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος και Βάσω Κατράκη (πατριώτες, όλοι τους από το Αιτωλικό).
Ξεφύλλιζα καθημερινά την εγκυκλοπαίδεια του ΗΛΙΟΥ όχι για να διαβάζω αλλά να κοιτάζω αχόρταγα τις εικόνες της. Ηταν η πρώτη μου επαφή με εικόνες τυπωμένες σε χαρτί.
Ζήλεψα, ήθελα να κάνω και εγώ εικόνες… Μου πήρανε κηρομπογιές και ξυλομπογιές και άρχισα καθημερινά να ζωγραφίζω σ’ ό,τι έβρισκα.
Συνέχισα να ζωγραφίζω σαν έφηβος και φοιτητής, καθώς η φωτογραφία τότε για μένα ήταν απλησίαστο οικονομικά εγχείρημα.
Τέλειωσα το πανεπιστήμιο, έπιασα δουλειά και απέκτησα επιτέλους φωτογραφική μηχανή. Αρχισα να φωτογραφίζω μανιωδώς ξεκινώντας από το σπίτι μου φωτογραφίζοντας τα παιδιά μου με έναν τρόπο που θα ήθελα να τα ζωγραφίσω.
Σιγά-σιγά ξεθάρρεψα… Βγήκα και φωτογράφιζα έξω από το σπίτι.
Φωτογράφιζα πλέον καθημερινά, εκεί στη θάλασσα την πλατιά τη μεγάλη του Κωστή Παλαμά, εκεί στην ιερή λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, στο λιτό και απέριττο τοπίο της, άρχισα να βλέπω γραμμές και σχήματα και να πειραματίζομαι με το φως και την προοπτική.
Φωτογράφιζα τους ανθρώπους της λίμνης, του αλατιού, τα τσιγγανάκια να παίζουν, τα πουλιά της λίμνης, τις γιορτές και τα πανηγύρια.
Ταξίδεψα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό πλέον, αναζητώντας εικόνες που είχα δει μικρός… στα όνειρά μου».
Εχετε κάνει πάρα πολλές εκθέσεις, έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους φωτογράφους, είστε ο ιδρυτής του Φεστιβάλ Φωτογραφίας στο Μεσολόγγι. Μας δίνετε την ευαίσθητη ματιά σας για να δούμε και να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο τον τόπο μας.
«Θεωρώ κι εγώ ότι δεν χρειάζεται να αναφερθούμε με λεπτομέρειες σε όλα τα παραπάνω. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους».
