Το τέλος μιας εποχής και η αρχή πολλών ονείρων

Καθώς η τελευταία σχολική χρονιά της ζωής µας, για όλους εµάς τους τελειόφοιτους του Λυκείου και υποψηφίους των Πανελληνίων, οδεύει αργά και βασανιστικά προς το τέλος της, ξέκλεψα λίγο χρόνο από το ατελείωτο διάβασµα για να βάλω κι εγώ το λιθαράκι µου σε αυτή την υπέροχη συλλογική προσπάθεια του σχολείου µας, τη σχολική µας εφηµερίδα, µε ένα ζωγραφικό έργο, το «Ηλιοβασίλεµα στον Αϊ-Νικόλα». Κάθε ηλιοβασίλεµα σηµατοδοτεί το τέλος µιας ηµέρας, ταυτόχρονα όµως προαναγγέλλει και την αρχή της επόµενης. Κάπως έτσι, στη δύση της µαθητικής µου ζωής, λίγο πριν αποχαιρετήσω για πάντα το γνώριµο κι ασφαλές περιβάλλον του σχολείου, µε κυριεύουν συναισθήµατα ανάµεικτα, µια θλίψη γλυκιά, χαρµολύπη τη λένε θαρρώ. Στην ανατολή της νέας µου ζωής που πλησιάζει, όσο κι αν µε αγχώνει ή µε τροµάζει, µε συντροφεύουν τα όνειρα, οι φιλοδοξίες κι οι ελπίδες µου. Κι όπως είπε ο βρετανός φιλόσοφος Sir Bernard Williams, «Είναι σχεδόν αδύνατο να κοιτάξεις ένα ηλιοβασίλεµα και να µην ονειρευτείς».