Ο Θωμάς Σφούνης γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1951 στη Λήμνο, το πιο ιδιαίτερο νησί του Βόρειου Αιγαίου. Στην Καβάλα μετά, ολοκλήρωσε το βασικό μέρος της εκπαίδευσής του. Πέρασε από Δημοτικό, εφηβεία, Γυμνάσιο και νεότητα. Σπούδασε γραφικές τέχνες. Ασχολήθηκε με πολλές δουλειές, περιφέρθηκε σε πόλεις της Ελλάδας και στο εξωτερικό με μια συνεχή τάση φυγής. Η φυγή δεν ήταν κατ’ ανάγκη άρνηση. Ηταν η δραπέτευση από κάθε είδους φυλακή και η προσπάθεια να αποφύγει τα δόκανα και τις παγίδες – όχι πάντα επιτυχώς. Μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Αριστοτέλη Σολούνια και κυρίως στον Ελληνοαμερικανό Costas Abanavas. Ολα αυτά τα χρόνια δεν έχασε την ευκαιρία να ασχοληθεί με διάφορες εκφράσεις τέχνης. Δημιούργησε μικρο-γλυπτά, ασχολήθηκε με το γράψιμο, την ποίηση και το θέατρο. Εκανε ραδιόφωνο και σκηνογραφικές μελέτες και μετείχε σε πολιτιστικές ομάδες. Παράλληλα δεν έπαψε να απασχολείται σε διάφορες εργασίες, άσχετες με την τέχνη, αναζητώντας την κοινωνική ισορροπία – ως μέγα λάθος ή ως αντίβαρο.
«Τα έργα του χαρακτηρίζονται από μια τάση υπερρεαλιστική αλλά και ταυτόχρονα αφηρημένη. Δημιουργεί μια πολύπλοκη εικαστική επιφάνεια, η οποία αναγκάζει τον θεατή να συνδέσει αλλά και να κατανοήσει την πολύπλευρη αντιμετώπιση του καλλιτέχνη για τα θέματά του. Κεντρικός πρωταγωνιστής είναι το ανθρώπινο σώμα που μεταμορφώνεται και συνεχώς αλλάζει στον χρόνο, καθώς ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τις φιλοσοφικές αλλά και εικαστικές του ανησυχίες» γράφει η τεχνοκριτικός Μπία Παπαδοπούλου.
Εργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το έργο του «Η διαδικασία του έρωτα» εικονοποιεί το χορικό από τη «Μήδεια» του Ευριπίδη σε μεταγραφή Π. Πρεβελάκη:
(Έρωτα) εσύ με περισσή
όταν λαβώνεις δύναμη (Ήφαιστος-βέλος-Άρης),
μηδ’ όνομα καλό από σε, μήδ’ αρετή μπορεί να βγει,
μα μετρημένα αν πορευτεί
η Κύπριδα, (Αφροδίτη) άλλη σαν κι αυτή
θεά δεν έχει ομορφιά.
Η λημνία Αθηνά αντιπροσωπεύει τη θεά της σοφίας – σε αντίθεση με την Αθηνά θεά του πόλεμου. Αόρατη στο βλέμμα του Φιλοκτήτη, δεν καταφέρνει να τον σώσει από την εξευτελιστική μετατροπή του σε έρμαιο του πανούργου Οδυσσέα. Δύο ξένοι στον ίδιο τόπο…
