Το μπάσκετ μπήκε επίσημα στη ζωή του νησιού το 2017, όταν ιδρύθηκε η ομάδα του Ηφαίστου από το Ιδρυμα Μπούμπουρα. Τα δύο προηγούμενα χρόνια η ομάδα έπαιξε στην Α’ κατηγορία. Ολη η Ελλάδα μιλούσε για το πολύ ωραίο μπάσκετ που έπαιζε η ομάδα, αλλά και για την υπέροχη ατμόσφαιρα, σε ένα κατάμεστο γήπεδο και πάντα μέσα σε πολιτισμένο και φιλικό περιβάλλον.
Η ομάδα τη φετινή σεζόν δεν αγωνίζεται στη μεγάλη κατηγορία, οι ακαδημίες όμως συνεχίζουν υπό την καθοδήγηση δύο καταξιωμένων αθλητών, του Μανώλη Παπαμακάριου και του Μάρκου Κολώκα. Ζητήσαμε από τον προπονητή κ. Παπαμακάριο να μας μιλήσει για το άθλημα και για τη ζωή του στο νησί. Δυστυχώς, τα περιοριστικά μέτρα μάς εμπόδισαν να τον συναντήσουμε στον αγαπημένο του χώρο, το γήπεδο του μπάσκετ, δέχθηκε όμως να συνομιλήσουμε εξ αποστάσεως.
Πότε και πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με το μπάσκετ;
«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το μπάσκετ το 1987, όταν η Εθνική Ελλάδος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, γεγονός που έδωσε μεγάλη ώθηση ώστε να αρχίσουν πολλά παιδιά να ασχολούνται με το μπάσκετ, αλλά και να γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα στην Ελλάδα. Εγώ ήμουν τότε 7 χρόνων και ξεκίνησα τελείως ερασιτεχνικά παίζοντας με τους φίλους μου σε ανοιχτά γήπεδα. Αργότερα, στο γυμνάσιο πήγα και γράφτηκα σε έναν σύλλογο, το Περιστέρι».
Αντιμετωπίσατε εμπόδια ικανά να σας κάνουν να θελήσετε να τα παρατήσετε;
«Νομίζω ότι περισσότερα εμπόδια είχα κατά τη θητεία μου ως αθλητή παρά ευκολίες, διότι ο χώρος του αθλητισμού και ιδιαίτερα του πρωταθλητισμού είναι πολύ σκληρός. Είναι ένας συνεχής αγώνας και αποτελεί μικρογραφία της ζωής. Είμαι της άποψης «κάθε εμπόδιο για καλό» και μόνο με διαρκή προσπάθεια και με πολλή δουλειά μπορείς να τα ξεπεράσεις».
Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερή σας ανάμνηση από τα χρόνια σας στον χώρο του μπάσκετ;
«Μέσα σε μία διαδρομή 20 χρόνων σίγουρα η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου με την Εθνική νέων στο Ευρωμπάσκετ του 1998 είναι πολύ σημαντική. Μία κακή στιγμή είναι ο τραυματισμός μου στην ηλικία των 20, που είχα ρήξη χιαστών, αλλά δεν ήταν κάτι αποτρεπτικό. Ηταν απλώς μια στενάχωρη στιγμή, πριν κάνω το ξεπέταγμά μου, αλλά παράλληλα αποτέλεσε το έναυσμα να δουλέψω περισσότερο για να μπορέσω να αντεπεξέλθω».
Ποια συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που ξεκινά τώρα το μπάσκετ;
«Η συμβουλή που θα έδινα είναι η εξής: ό,τι έχεις αποφασίσει να κάνεις στη ζωή σου να το κάνεις με αγάπη και πάθος. Να δίνεις δηλαδή τα πάντα γι’ αυτό που θέλεις να ακολουθήσεις, να κυνηγάς τα όνειρά σου δουλεύοντας πολύ, ασχέτως αν θα τα καταφέρεις ή όχι. Να υποστηρίζεις τη θέλησή σου».
Τώρα ζείτε και εργάζεστε στη Λήμνο. Πώς είναι η ζωή σε ένα ακριτικό μέρος;
«Μετά από δυόμισι-τρία χρόνια θητείας μου στο νησί θεωρώ ότι έχω πάρει την καλύτερη απόφαση γιατί η Λήμνος είναι ένας πανέμορφος τόπος με πολύ αγαπητούς κατοίκους και γονείς που εμπιστεύονται την ομάδα του Ηφαίστου για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους».
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια και ποιοι οι στόχοι σας;
«Ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα μακρινά και άπιαστα όνειρα. Ως προπονητής των αγωνιστικών τμημάτων του Ηφαίστου Λήμνου στόχο μου έχω να βοηθήσω τα παιδιά να γίνουν καλύτεροι και να αποκτήσουν αθλητική νοοτροπία. Αν μάλιστα καταφέρουμε να κάνουμε κάτι καλύτερο σε αγωνιστικό επίπεδο, αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία για την ομάδα αλλά και για το νησί της Λήμνου».
Καλή δουλειά και ανάδειξη ταλέντων παρά τις δυσκολίες
Στη Λήμνο υπάρχουν δύο αθλητικά σωματεία στίβου: η ομάδα της ΑΕ Λήμνου με έδρα τη Μύρινα που ιδρύθηκε το 1987 και ο ΑΟ Ηφαιστίας με έδρα το Κοντοπούλι που υπήρχε ήδη από το 1932. Ο κάθε σύλλογος προπονεί περισσότερους από 100 αθλητές κάθε χρόνο όλων των ηλικιών (5-30 ετών). Υπάρχουν 4-5 προπονητές οι οποίοι ασχολούνται με όλα τα τμήματα κλασικού αθλητισμού και υποδομών (ακόμα και τμήμα ΑΜΕΑ).
Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύ καλή δουλειά παρά τις δυσκολίες (οικονομικές, έλλειψη υποδομών κ.λπ.) και τα προβλήματα που υπάρχουν κυρίως λόγω νησιωτικότητας. Οι διακρίσεις ήταν πολλές. Κυριότερη από αυτές είναι του αθλητή του μήκους και των σπριντ Μιχάλη Μερτζανίδη-Δεσποτέρη που ξεκίνησε το 1996 από την Ηφαιστία και έγινε πρωταθλητής Ελλάδος κατακτώντας 27 πανελλήνια μετάλλια και 7 φορές βαλκανιονίκης (2 χρυσά, 2 χάλκινα στο άλμα εις μήκος και 3 χάλκινα στη σκυταλοδρομία 4×100). Τέλος, κατέλαβε σημαντικές θέσεις σε ευρωπαϊκά (3η/2005 Εφήβων, 7η/2010, 8η/2018 Μεσογειακοί Ανδρών, 15η/2016 Ανδρών) και παγκόσμια πρωταθλήματα (3η Ενόπλων Δυνάμεων κλειστού στίβου 2009, 13η/2006 Εφήβων).
Το ποδόσφαιρο
Το ποδόσφαιρο στη Λήμνο έχει παλιές ρίζες αφού οι πρώτες ομάδες δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1920. Ο στόχος τους κυρίως ήταν ερασιτεχνικός, μιας και δεν ανήκαν σε κάποια ποδοσφαιρική ένωση.
Το τοπικό πρωτάθλημα ξεκίνησε μεταπολεμικά με λίγες ομάδες, όμως την τελευταία 20ετία συμμετέχουν 16 ομάδες από διάφορα χωριά του νησιού.
Κάποιες χρονιές η πρωταθλήτρια Λήμνου (ΑΕΛ – Ηρακλής – Κεραυνός κ.ά.) έπαιξε στη Γ΄ εθνική κατηγορία, όμως το οικονομικό κόστος ήταν δυσβάσταχτο. Παρ’ όλα αυτά υπήρχαν ταλέντα και κάποιοι από αυτούς έπαιξαν σε ομάδες Α΄ και Β΄ κατηγορίας (Βερτσώνης, Βουγιούκας, Μπακίτας, Κουκάκης, Μανουσάκης κ.ά.).
Τα τελευταία χρόνια μεγάλες ομάδες της Super League συνεργάζονται με ακαδημίες ποδοσφαίρου του νησιού για ανάδειξη ταλέντων.
Φέτος δημιουργήθηκε γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου που θα συμμετέχει στη Γ΄ Εθνική.
