Η Γέφυρα De Bosset (Δεβοσσέτου)
Το Φανάρι της Κεφαλλονιάς βρίσκεται στο Αργοστόλι, στον περίφημο για τους ντόπιους γύρο της Λάσσης, λίγο πιο πέρα από τις καταβόθρες – την μπούκα με τα υπόγεια νερά. Κατασκευασμένο σε τεχνητό ακρωτήρι, είναι γνωστό για τον φάρο των Αγίων Θεοδώρων (από το ομώνυμο εκκλησάκι) και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής. Το Φανάρι εντάχθηκε στο δίκτυο των Φάρων της Ελλάδας το 1863.
Ο φάρος είναι ένας από τους παλαιότερους και πιο εμβληματικούς φάρους της Ελλάδας. Κατασκευάστηκε από τον βρετανό αρχιτέκτονα J.P. Kennedy το 1828 όταν τοποτηρητής ήταν ο Charles Napier και η Κεφαλλονιά ήταν μέρος των Επτανήσων υπό βρετανική κυριαρχία. Το 1953 καταστράφηκε από τον τρομερό σεισμό και ανακατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Τάκη Παυλάτο το 1964, διατηρώντας τον αρχικό του αρχιτεκτονικό χαρακτήρα.
Ο φάρος εξυπηρετούσε την ασφαλή ναυσιπλοΐα στη δυτική ακτή του νησιού. Καθοδηγούσε τα πλοία που προσέγγιζαν τα λιμάνια της περιοχής, ιδιαίτερα το λιμάνι του Ληξουρίου, και συνέβαλλε στην αποφυγή ατυχημάτων σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή. Επιπλέον, αποτελούσε σημαντικό σημείο αναφοράς για τους ναυτικούς που διέσχιζαν το Ιόνιο Πέλαγος. Η ισχυρή δέσμη φωτός του φάρου ήταν ορατή από μεγάλες αποστάσεις, λειτουργώντας ως σημείο αναφοράς κατά τη νύχτα και σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας. Αξιοσημείωτος ήταν και ο κοινωνικός του ρόλος καθώς είναι ένα μνημείο που έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Ο φάρος ενισχύει την πολιτιστική συνέχεια της περιοχής, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Αποτελεί ένα μνημείο της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που διατηρείται και τιμάται από την τοπική κοινότητα.
Η Κολώνα
Στον δεύτερο βραχίονα της Γέφυρας Δεβοσσέτου και σε αβαθές σημείο της δυτικής πλευράς, στη θέση «Παλιόμυλος», ανεγέρθηκε το 1813 ξυλολίθινη στήλη, στη μορφή οβελίσκου επίσης με πρωτοβουλία του μηχανικού Charles Philippe De Βosset, και μετά από απόφαση του Επαρχιακού Συμβουλίου Κεφαλληνίας, η γνωστή Κολώνα για τους ντόπιους.
Εύκολα αναγνωρίσιμο τοπόσημο του Αργοστολίου, συναγωνίζεται σε δημοτικότητα το Φανάρι των Αγίων Θεοδώρων. Στη μορφή που σώζεται σήμερα, ανεγέρθηκε το 1842. Πρόκειται για λίθινο οβελίσκο, ύψους περίπου επτά μέτρων, με πυραμιδοειδή επίστεψη, η οποία σήμερα έχει καταπέσει. Ανέρχεται πάνω σε βάση από δύο ορθογώνιους αναβαθμούς, ενώ η όλη κατασκευή φέρεται επάνω σε τετράγωνη, χαμηλή, λίθινη κρηπίδα, η οποία έφερε στην περίμετρό της 12 κιονίσκους.
Στο ανώτερο τμήμα της στήλης και στις τέσσερις πλευρές έφερε επιγραφή στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα ιταλικά και στα λατινικά:
- ΤΗ ΔΟΞΗ ΤΩΝ ΒΡΕΤΤΑΝΩΝ ΟΙ ΚΕΦΑΛΛΗΝΕΣ / ΑΩΙΓ ́ (=1813)
- TO THE GLORY OF THE BRITISH NATION ΒΥ/ THE CEPHALONIOTS
- ALLA GLORIA DELLA NAZIONE BRITANNICA / I CEFALENI
- BRITANNIARUM GLORIAE CEPHALLENES / MDCCCXIΙΙ
Το Φανάρι
Το Φανάρι της Κεφαλλονιάς βρίσκεται στο Αργοστόλι, στον περίφημο για τους ντόπιους γύρο της Λάσσης, λίγο πιο πέρα από τις καταβόθρες – την μπούκα με τα υπόγεια νερά. Κατασκευασμένο σε τεχνητό ακρωτήρι, είναι γνωστό για τον φάρο των Αγίων Θεοδώρων (από το ομώνυμο εκκλησάκι) και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής. Το Φανάρι εντάχθηκε στο δίκτυο των Φάρων της Ελλάδας το 1863. Ο φάρος είναι ένας από τους παλαιότερους και πιο εμβληματικούς φάρους της Ελλάδας.
Κατασκευάστηκε από τον βρετανό αρχιτέκτονα J.P. Kennedy το 1828 όταν τοποτηρητής ήταν ο Charles Napier και η Κεφαλλονιά ήταν μέρος των Επτανήσων υπό βρετανική κυριαρχία. Το 1953 καταστράφηκε από τον τρομερό σεισμό και ανακατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Τάκη Παυλάτο το 1964, διατηρώντας τον αρχικό του αρχιτεκτονικό χαρακτήρα. Ο φάρος εξυπηρετούσε την ασφαλή ναυσιπλοΐα στη δυτική ακτή του νησιού. Καθοδηγούσε τα πλοία που προσέγγιζαν τα λιμάνια της περιοχής, ιδιαίτερα το λιμάνι του Ληξουρίου, και συνέβαλλε στην αποφυγή ατυχημάτων σε αυτή τη θαλάσσια περιοχή.
Επιπλέον, αποτελούσε σημαντικό σημείο αναφοράς για τους ναυτικούς που διέσχιζαν το Ιόνιο Πέλαγος. Η ισχυρή δέσμη φωτός του φάρου ήταν ορατή από μεγάλες αποστάσεις, λειτουργώντας ως σημείο αναφοράς κατά τη νύχτα και σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας. Αξιοσημείωτος ήταν και ο κοινωνικός του ρόλος καθώς είναι ένα μνημείο που έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινωνία.
Ο φάρος ενισχύει την πολιτιστική συνέχεια της περιοχής, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Αποτελεί ένα μνημείο της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που διατηρείται και τιμάται από την τοπική κοινότητα.
