Οι νέοι και οι νέες δεν νιώθουν ικανοποιημένοι από το σχολείο τους και τη λειτουργία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος σε ένα ποσοστό 51%. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η έρευνα που έγινε στον μαθητικό πληθυσμό του 2ου Γενικού Λυκείου Αργοστολίου, η οποία ολοκληρώθηκε λίγο μετά την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς με τη μορφή ερωτηματολογίου.
Τα θέματα που ερευνήθηκαν και μας απασχόλησαν ήταν σχετικά με τις εικόνες, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τα συναισθήματα που συνοδεύουν τους νέους με την είσοδό τους στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Τι τους αρέσει; Τι τους στενοχωρεί; Τι τους δημιουργεί ελπίδα; Τι τους απωθεί; Αναλύοντας τα αποτελέσματα, συμπεραίνουμε ότι οι περισσότεροι μαθητές του σχολείου μας, παρότι έχουν αγαπημένο μάθημα, σε ποσοστό 63%, δεν νιώθουν γενικά ικανοποιημένοι από το σχολείο σε ποσοστό 51%.
Πόσο μελετάμε; Η πλειοψηφία των μαθητών μελετά πάνω από μία ώρα την ημέρα, εκτός σχολείου, ενώ θεωρούν πως το σχολείο δεν τους στηρίζει επαρκώς για την επίτευξη των στόχων τους σε ποσοστό 83%.
Οσον αφορά τους καθηγητές, οι ερωτώμενοι υποστηρίζουν πως μένουν ανικανοποίητοι από τη διδασκαλία τους, καθώς δεν χρησιμοποιούν ενδιαφέροντες τρόπους για τη διεξαγωγή του μαθήματος και δεν κατανοούν τις ανάγκες των μαθητών, κατά 77%. Αντίθετα όμως, δεν υποστηρίζουν πως ο τρόπος διδασκαλίας θα πρέπει να αλλάξει. Ως προς την κατάσταση του σχολείου, η πλειονότητα θεωρεί τους πόρους επαρκείς, σε ποσοστό 67%, ενώ το 84% των μαθητών εντοπίζει περιθώρια βελτίωσης. Ιδανική για πολλούς θα ήταν η ίδρυση Αθλητικού Γυμνασίου-Λυκείου (62%). Παρότι δεν έχουν παρατηρηθεί εκτεταμένα επεισόδια σχολικού εκφοβισμού, το 57% των μαθητών πιστεύει ότι το σχολείο δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το φαινόμενο.
Η πλειονότητα των συμμετεχόντων δεν ασχολείται με εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά ελπίζει πως το σχολείο θα οργανώσει περισσότερες, όπως καλλιτεχνικά προγράμματα (85%). Παράλληλα, οι μαθητές θεωρούν ότι το σχολικό σύστημα αξιολόγησης δεν ανταποκρίνεται στις ικανότητές τους και πολλές φορές αποδεικνύεται άδικο (77%). Ανησυχούν για το μέλλον τους, καθώς δεν νιώθουν κατάλληλα προετοιμασμένοι για τις προαγωγικές εξετάσεις και την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο (76%).
Τέλος, οι ερωτώμενοι κατακρίνουν το σύστημα για την ελλιπή καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, σε ποσοστό 61%.
Σημαντικό είναι για εμάς να σχολιάσουμε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας αντανακλούν την ανάγκη τη δική μας αλλά και των συμμαθητών μας για ουσιαστικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Να μην έχουμε ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό και ταυτόχρονα να διαθέτει το κάθε σχολείο κάποιον ειδικό να μπορούμε να μιλήσουμε για τα προβλήματά μας. Εχουμε σε μεγάλο ποσοστό την πεποίθηση ότι το σχολείο πρέπει να αλλάξει διότι το σύστημα είναι εξετασοκεντρικό, άρα εξαντλητικό για εμάς και δεν υπάρχει χρόνος για εξωσχολικές δραστηριότητες καθώς επιθυμούμε περισσότερες εναλλακτικές και ενδιαφέρουσες ασχολίες.
Πρόγραμμα «μαθητές σε ρόλο διπλωμάτη»
Από το Αργοστόλι σε επιτροπές του… ΟΗΕ
Διπλωματία, ανθρώπινα δικαιώματα, επιτροπές του ΟΗΕ, δημόσιες παρεμβάσεις. Μακριά από τη ζωή μας; Οχι και τόσο. Οταν επιλέξαμε το πρόγραμμα «Μαθητές σε ρόλο διπλωμάτη» και παρακολουθήσαμε τις αντίστοιχες διαδικασίες προσομοίωσης επιτροπών του ΟΗΕ σε αντίστοιχη μαθητική διοργάνωση κανείς δεν περίμενε τα συναισθήματα που τελικά θα του προκαλούσε η εμπειρία. «Μπήκαμε» πραγματικά «στα παπούτσια» των διπλωματών, επιλέγοντας μάλιστα να εκπροσωπήσουμε και την πολιτική διαφορετικών χωρών. Τώρα το αν θα μας ακούσουν πραγματικά οι κυβερνώντες, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση… Παρακάτω οι προσωπικές εμπειρίες μαθητών που συμμετείχαν στο πρόγραμμα.
Γεωργία Καλογηράτου: «Τον περσινό Δεκέμβρη, εγώ και άλλοι συμμαθητές μου πήραμε μέρος στην 8η Μαθητική Προσομοίωση Συνεδρίου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, “Μαθητές σε ρόλο διπλωμάτη”. Ηταν η δεύτερη χρονιά συμμετοχής μου. Φέτος, επέλεξα να διερευνήσω και να προτείνω λύσεις σχετικά με το δικαίωμα των Ατόμων με Αναπηρία στην εκπαίδευση. Μετά από κλήρωση μου ανατέθηκε η εκπροσώπηση της Αυστραλίας και έπειτα από συστηματική έρευνα στις επίσημες αναφορές της χώρας στον ΟΗΕ, παρουσίασα την πολιτική που ακολουθεί η Αυστραλία για το συγκεκριμένο δικαίωμα, ενώ παράλληλα πρότεινα λύσεις στην επιτροπή για την ομαλότερη ένταξη των ΑμεΑ στο εκπαιδευτικό σύστημα. Μέσα από τη διαδικασία προετοιμασίας και διεξαγωγής του συνεδρίου έμαθα να κάνω σωστή έρευνα, να υποστηρίζω με επιχειρήματα τις προτάσεις μου και να υπερασπίζομαι την άποψη και την πολιτική της χώρας που εκπροσωπώ, χωρίς να προσβάλλω τις απόψεις των άλλων εμπειρογνωμόνων».
Ανδρέας Κονιδάρης: «Ως μαθητής-εμπειρογνώμονας του Βελγίου, συμμετείχα στην επιτροπή της “απαγόρευσης της φυλετικής προπαγάνδας και της ρητορικής μίσους”. Εμαθα να υπερασπίζομαι τα ανθρώπινα δικαιώματα, να ακούω και να σέβομαι τις απόψεις των άλλων και να αναπτύσσω πειστική επιχειρηματολογία. Κατανόησα καλύτερα τον κόσμο των debates αλλά απέκτησα και προσωπική γνώση για τον χειρισμό και τις πολιτικές σε θέματα που αφορούν στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διεθνώς. Η εμπειρία αυτή με βοήθησε να καλλιεργήσω δεξιότητες που νομίζω ότι θα μου φανούν χρήσιμες και στο μέλλον».
Ρεγγίνα-Ιωσηφίνα Ποταµιάνου-Μουίκη: «Ανέλαβα να υπερασπιστώ το δικαίωμα ελευθερίας έκφρασης της γνώμης του παιδιού στη Δανία. Ηταν μία πολύ ενδιαφέρουσα και συναρπαστική εμπειρία, την οποία θα ήθελα πολύ να ξαναζήσω εκπροσωπώντας αυτή τη φορά μια υποανάπτυκτη χώρα και να υποστηρίξω κάποιο από τα ξεχασμένα δικαιώματα της γυναίκας στις περιοχές αυτές».
Αλίκη Τζόουνς: «Ηταν για εμένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Συναντήθηκα με άτομα της ηλικίας μου, με τα οποία έπρεπε να συνεργαστώ. Επίσης, είχα την ευκαιρία να ακούσω την επιχειρηματολογία τους για θέματα που προβληματίζουν την κοινωνία μας σήμερα. Ενιωσα μέλος μιας ομάδας και μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξω τις ικανότητές μου στην παραγωγή γραπτού και προφορικού λόγου».
Ελενα Φραγκισκάτου: «Είχα αναλάβει την επιτροπή που αφορούσε το Δικαίωμα στη Σωματική και Ψυχική Υγεία, ως εμπειρογνώμονας της Βουλγαρίας. Για μένα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, από την οποία αποκόμισα πολλά και κατά τη διάρκεια του συνεδρίου αλλά και κατά την περίοδο προετοιμασίας για αυτό. Σε κάθε μία από τις τρεις μέρες του συνεδρίου μάθαινα και κάτι καινούργιο και πιστεύω πως σε τέτοιες δράσεις αυτό είναι το πιο σημαντικό για έναν μαθητή!».
