Η δημοσιογραφική ομάδα του σχολείου μας επισκέφτηκε το πανέμορφο χωριό της Αλαγονίας. Εκεί συνάντησε τον ιδιοκτήτη του κεντρικού καφενείου του χωριού Γιώργο Παπαβασιλόπουλο, ο οποίος μας μίλησε για το παρελθόν και το παρόν του χωριού.
Από πότε είστε στην Αλαγονία;
«Εχω γεννηθεί εδώ και τώρα είμαι ογδόντα χρονών».
Είχατε εδώ σχολεία;
«Εδώ είχε ένα τριθέσιο δημοτικό, τότε ήμασταν 180-200 παιδιά».
Πόσοι κάτοικοι ζούσαν στην Αλαγονία;
«Είμασταν 800 κάτοικοι. Πρωτύτερα ήμασταν 1.200. Είχαμε δύο ιατρεία και φαρμακείο. Τώρα καταντήσαμε να είμαστε 58 άνθρωποι. Οι δεκαπέντε στα 45 τους χρόνια, όλοι οι άλλοι είμαστε από 70 και πάνω. Για παιδί δεν το συζητούμε καν. Στη Νέδουσα και στην Αρτεμισία είναι περίπου 230-250 άτομα. Εχουμε μείνει ελάχιστοι. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας έχουν φύγει».
Πώς ζούσε εδώ ο κόσμος;
«Κυρίως από την πατάτα. Ημασταν προνομιούχοι λόγω των νερών της περιοχής και είχαμε κέντρο σποροπαραγωγής, δηλαδή παραγωγής σπόρων πατάτας. Από εκεί σπούδασα τα παιδιά μου. Επίσης καλλιεργούσαμε πατάτες, σιτάρια, κάστανα και καρύδια. Λάδι είχαν λίγοι, οι οποίοι το πωλούσαν. Επιπλέον υπήρχαν και τρεις στάνες με ζώα».
Πότε τελείωσαν όλα αυτά;
«Τελείωσαν νωρίτερα από το ’80, μετά τη Μεταπολίτευση σκόρπισαν τα παιδιά. Αλλα στη Γερμανία, άλλα στην Αμερική, άλλα στην Καλαμάτα. Πάνε τριάντα χρόνια που έκλεισε το σχολείο. Τα εγγόνια μου, που πήγαν στην Καλαμάτα, τώρα έχουν τελειώσει το πανεπιστήμιο».
Αν κάποιος αρρωστήσει, υπάρχει κάποιος να τον φροντίσει εδώ;
«Δεν υπάρχει κανένας εδώ, αν έχει κάποιο παιδί πάει στην Καλαμάτα να μείνει μαζί του».
Αρα εσείς βλέπετε ότι σε λίγα χρόνια το χωριό θα ερημώσει;
«Μετά τη δική μας τη γενιά δεν θα μείνει κανένας απόγονος εδώ. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να έρθει εδώ, δεν υπάρχει κάτι να κάνει. Σε καμιά εικοσαετία θα έχουν μείνει δέκα άνθρωποι στο χωριό».
Από εδώ στην Καλαμάτα πηγαίνατε με τα πόδια;
«Με τα πόδια ή με αλόγα από τη Βελανιδιά ήταν 6 ώρες δρόμος. Πήγαιναν να πουλήσουν πατάτες και κεράσια και έφερναν αλάτι και μπαχαρικά».
Ποια ήταν η οικονομική κατάσταση των κατοίκων;
«Στο χωριό χρήματα έφεραν οι αποθήκες με τις πατάτες, πριν δεν μας έμενε τίποτα. Στις αποθήκες υπήρχαν χίλιοι τόνοι πατάτες για επεξεργασία. Τότε από τις πατάτες βγάζαμε παραπάνω από όσο κόστιζε τότε μισό οικόπεδο στην Καλαμάτα».
Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί με κάποιον τρόπο το χωριό ώστε να μην ερημώσει; Ισως να κάνουν κάτι με τον τουρισμό;
«Θα μπορούσε κάποιος που έρχεται για τουρισμό από άλλη περιοχή το καλοκαίρι και να μένει στο ξενοδοχείο του χωριού, που είναι και οικονομικό, να κάνει και τα μπάνια του στην Καλαμάτα. Εδώ πάντως το βράδυ είναι απόλαυση…».
