Για τη Γιώλικα Πουλοπούλου το θέατρο έμοιαζε πάντα με μια φυσική επιλογή. Κι αυτό γιατί η επιρροή του στη ζωή της ήταν πάντα μεγάλη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα, σπούδασε παιδαγωγική στη Θεσσαλονίκη (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και θέατρο με μη επαγγελματίες ηθοποιούς (θεατροπαιδαγωγική) στο Βερολίνο στο πλαίσιο μεταπτυχιακών σπουδών στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Η πορεία της έτσι απέκτησε γρήγορα κατεύθυνση. Στη μέχρι τώρα καλλιτεχνική της διαδρομή, συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με την Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας, το Θεατρικό Εργαστήρι Μεσσήνης, την εταιρεία χορού Στέρεο Νερό.
Μας μίλησε για πώς οι οθόνες επηρεάζουν τη σχέση των νέων με το θέατρο, για τα κέρδη που μπορεί να αποκομίσει ένα παιδί από μια παράσταση, αλλά και για το ποια θέματα κάνουν γκελ με το νεανικό κοινό.
Ποια είναι η σχέση των παιδιών σήμερα με το θέατρο;
«Δυστυχώς ή ευτυχώς ζούμε στην εποχή της εικόνας. Οι οθόνες κατακλύζουν την καθημερινότητά μας και το κινητό είναι πλέον η επέκταση των χεριών μας. Την ίδια στιγμή το θέατρο παραμένει μια τέχνη ζωντανή, με την οποία τα παιδιά έρχονται σε επαφή στα πλαίσια του σχολείου μόλις μέχρι τη Δ’ Δημοτικού μιας και έπειτα απουσιάζει από το αναλυτικό πρόγραμμα.
Παρ’ όλα αυτά, το θέατρο ανθεί στην Ελλάδα, μέσω παραστάσεων, μέσω θεατρικών ομάδων για ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες ή μέσω θεατρικών εργαστηρίων, γεγονός που επιβεβαιώνει πως όλο και περισσότερα άνθρωποι το αναζητούν».
Τι ωθεί τα παιδιά στην ενασχόληση με το θέατρο;
«Η μέχρι τώρα εμπειρία μου, μου έχει φέρει συνεργασίες με παιδιά που ήρθαν σε μια θεατρική ομάδα επειδή ήρθαν οι φίλοι τους, επειδή είδαν μια παράσταση και εντυπωσιάστηκαν, επειδή ήθελαν να δουν τον εαυτό τους επί σκηνής.
Προσωπικά εκτιμώ πως το εσωτερικό, υποσυνείδητο ίσως, κίνητρο των παιδιών που ασχολούνται με το θέατρο είναι η ανάγκη να γνωρίσουν βαθύτερα τον εαυτό τους και να εκφράσουν ένα κομμάτι τους δημιουργικά».
Μπορεί η ενασχόληση με το θέατρο να λειτουργήσει αντισταθμιστικά σε μία εποχή κυριαρχίας των ηλεκτρονικών παιχνιδιών;
«Ολες οι τέχνες πηγάζουν από τον άνθρωπο και την ανάγκη του να εκφραστεί και να αναδείξει όσα τον απασχολούν. Σίγουρα οι τέχνες θα «νικούν» όσο οι άνθρωποι με τα χέρια, τη φωνή, τα σώματά τους θα δημιουργούν.
Σίγουρα θα αποτελούν ένα αντίβαρο στην εποχή κυριαρχίας των ηλεκτρονικών μέσων αλλά παγκοσμίως η υποστήριξη και η ανάδειξη των τεχνών ως εργαλείο κοινωνικής εξέλιξης και προόδου δεν είναι επαρκής, οπότε σίγουρα δεν μιλούμε για δύο πόλους που ο ένας μπορεί να αντικαθιστά τον άλλον.
Προσωπικά αντλώ αισιοδοξία από τους ανθρώπους που έστω για λίγο, σε μια συναυλία, σε μια παράσταση, σε μια πρόβα, βάζουν στην άκρη το κινητό και συνδέονται με το παρόν τους, το εδώ και το τώρα.
Η ενασχόληση με το θέατρο καλλιεργεί τη δεξιότητα της επικοινωνίας με τα μέλη μιας ομάδας αλλά και με το κοινό και κατ’ επέκταση τον συναγωνισμό, τη δημιουργικότητα, την εκφραστικότητα του προσώπου, του σώματος, της φωνής, τον σεβασμό απέναντι στον συμπαίκτη και τη συμπαίκτρια.
Επιπλέον φέρνει τους συμμετέχοντες σε επαφή με τον ποιητικό λόγο και καλλιεργεί την πολύ σημαντική δεξιότητα της αισθητικής αντίληψης.
Τέλος, θεωρώ ότι όσοι συμμετέχουν σε θεατρικές διαδικασίες (εργαστήρια, ομάδες) ενδυναμώνονται και βελτιώνουν την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους καθώς καλούνται να «λυθούν» και έτσι να έρθουν πιο κοντά στον εαυτό τους».
Τι αποκομίζουν τα παιδιά ως θεατές από το θέατρο;
«Αυτή είναι μια ερώτηση που θα ήθελα πολύ να απαντήσει κάποιος έφηβος. Πιστεύω βαθιά πως ένα παιδί που βλέπει έστω και μια φορά θέατρο, βλέπει έστω και μια φορά έναν πίνακα σε ένα μουσείο, ακούει μια φορά μια ορχήστρα γίνεται πλουσιότερο, «γαληνεύει».
Τα παιδιά βλέποντας θέατρο έρχονται σε επαφή με ένα θέαμα μοναδικό, μιας και το δράμα εξελίσσεται εκείνη τη στιγμή μπροστά τους, γίνονται συμμέτοχοι ακόμα και αν δεν αλληλεπιδρούν ενεργά σε ένα γεγονός, τη θεατρική παράσταση, που δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί αν τα ίδια ως κοινό δεν θα παρευρίσκονταν.
Και βεβαίως ανάλογα με την εμπειρία και την παρατηρητικότητά τους μπορούν να προσέξουν το κείμενο και την πλοκή, τον φωτισμό, τα κοστούμια, τις ερμηνείες, τα σκηνικά και όλα όσα συμβάλλουν στο θεατρικό αυτό ταξίδι με τον αντίκτυπο να παρατηρούν διαφορετικά και τον κόσμο γύρω τους στην καθημερινότητά τους».
Ποια θέματα έχουν ανταπόκριση στο νεανικό κοινό;
«Ο έρωτας, η εφηβεία, η σχέση με τους γονείς, οι ρήξεις, η αποδοχή του διαφορετικού, οι αγώνες για τα δικαιώματα των μειονοτήτων είναι κάποια από τα ζητήματα που φαίνεται να απασχολούν έντονα το νεανικό κοινό».
