Στις μέρες μας είναι γνωστό ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παγκοσμίως. Τα έσοδά τους ανέρχονται στα 150 δισ. ευρώ, γεγονός που δείχνει το μέγεθος της απήχησής τους. Πολλά παιδιά χρησιμοποιούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ως μέσο διασκέδασης και κοινωνικοποίησης. Αν θέλουν μάλιστα να τα υπερασπιστούν απέναντι στους επικριτές τους, χρησιμοποιούν συχνά το επιχείρημα ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι ικανά να προσφέρουν ακόμη και γνώσεις.
Πιο συγκεκριμένα, παιχνίδια που στηρίζονται σε ολόκληρες ιστορικές περιόδους ή αξιοποιούν ιστορικά γεγονότα στο «σενάριό» τους μπορούν να εμπλουτίσουν την ιστορική γνώση των παικτών τους. Ομως τίθεται το εξής ερώτημα: μπορούν οι νέοι να μάθουν Ιστορία μέσα από αυτά τα παιχνίδια;
Κατά καιρούς αναπτύσσονται πολλά παιχνίδια που είναι βασισμένα σε ιστορικά γεγονότα αλλά λίγα είναι αυτά που γνωρίζουν επιτυχία. Ενα από τα πιο γνωστά παιχνίδια της δεκαετίας διαδραματίζεται την κρίσιμη ιστορική στιγμή της απόβασης στην Νορμανδία, όπου οι Σύμμαχοι εισέβαλαν στις 6 Ιουνίου 1944. Εκεί ακολουθούμε τις μάχες ενός στρατιώτη ονόματι Brett Zimmerman.
Το παιχνίδι αυτό χρησιμοποιεί ως υλικό τα βιώματα αυτού του ανθρώπου και πολλών άλλων, ώστε εμείς να το παίξουμε και ίσως να μάθουμε και κάτι για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικότερα για την κορυφαία αυτή επιχείρηση στις γαλλικές ακτές, που έπληξε τις δυνάμεις της ναζιστικής Γερμανίας. Επίσης, αξίζει να αναφερθούμε σε ένα ακόμα παιχνίδι το οποίο διαδραματίζεται την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης και παίζουμε ως ένας φανταστικός χαρακτήρας με το όνομα Arno Victor Dorian. Πρόκειται για έναν γαλλοαυστριακό ευγενή, ο οποίος καθοδηγημένος από τη δίψα του για εκδίκηση για τον θάνατο του θετού του πατέρα εμπλέκεται σε μυστικές οργανώσεις και παίρνει μέρος σε κρίσιμες μάχες της Γαλλικής Επανάστασης, ενώ καταλήγει σύμβουλος του Ναπολέοντα. Πρόκειται για ένα από τα πιο επιτυχημένα παιχνίδια της Ubisoft, το οποίο χάρη στα γραφικά του κυρίως είναι αρκετά εύστοχο ιστορικά, ώστε να μπορέσει κανείς να αποκτήσει μια ιδέα για εκείνη την περίοδο και να «χαθεί» στην ταραχώδη ατμόσφαιρα της εποχής.
Ομως, τελικά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι αξιόπιστες πηγές για να μάθει κάποιος Ιστορία, αφού η πλειονότητα αυτών δεν ακολουθεί ούτε αναπαριστά πιστά τα συμβάντα μιας ιστορικής περιόδου. Αρχικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια μορφή ψυχαγωγίας, σε αντίθεση με τα βιβλία Ιστορίας που είναι ένα αντικειμενικό κείμενο με σκοπό την αναδρομή στα γεγονότα και την ερμηνεία του παρελθόντος.
Μονόδρομος τα βιβλία
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκύπτει όταν κάποιος επιχειρεί να χρησιμοποιήσει τα – βασισμένα σε αληθινά γεγονότα – ηλεκτρονικά παιχνίδια για να μάθει Ιστορία; Είναι απλό: οι σεναριογράφοι τροποποιούν τα ιστορικά γεγονότα ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρον και πιο ελκυστικό το παιχνίδι τους, ενώ πολλές φορές προσθέτουν φανταστικά πρόσωπα, δημιουργώντας έτσι μια εκδοχή που απέχει από την ιστορική αλήθεια. Η πλειονότητα των βιντεοπαιχνιδιών λοιπόν διαστρεβλώνει την Ιστορία ή τη χρησιμοποιεί απλώς ως «σκηνικό», δεν μεταφέρει με ακρίβεια την ιστορική πραγματικότητα. Αρα η ζυγαριά γέρνει περισσότερο στη μεριά της φαντασίας και όχι της Ιστορίας, με τα βιβλία να παραμένουν η καταλληλότερη πηγή για να μάθει κανείς Ιστορία!
