Συνέντευξη στις Μαρία Τσιλιγιάννη, Μελίνα Στεφάν, Νικολέττα Χαραμαλή, Ελλη Σελίδου

Η πρώτη αίσθηση από τον Πέτρο Παρασκευά των De facto, είναι η αίσθηση ενός ευγενικού και φιλικού ανθρώπου. Συναντηθήκαμε μεσημέρι Σαββάτου σε ένα ήσυχο καφέ της πόλης. Η αγάπη του για τη μουσική ήταν ξεκάθαρη σχεδόν σε ό,τι έλεγε. Η συζήτηση ήταν απολαυστική, ενώ θαυμάσαμε το γεγονός ότι συνεχίζει ακόμη το μουσικό του ταξίδι με τον ίδιο ζήλο και πάθος.

Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;

«Ξεκίνησα να παίζω κιθάρα στην τρίτη Δημοτικού και μετέπειτα στο Γυμνάσιο με τους συμμαθητές μου παίζαμε σε συγκροτήματα, των οποίων η εξέλιξη ήταν η δημιουργία των De facto».

Τι σας παρακίνησε;

«Ημασταν ψωνάρες! (σ.σ.: γέλιο). Βλέπαμε άλλα συγκροτήματα και λέγαμε ότι και εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό».

Πώς γνωριστήκατε με τα άτομα της μπάντας ;

«Αρχικά ήμασταν μαζί με τον Δ. Πουλιάκη (ντράμερ) και στη συνέχεια βάλαμε και τους άλλους. Αλλά ήμασταν απλώς μια μαθητική μπάντα, δεν περιμέναμε να κάνουμε κάτι τότε. Ωστόσο γράφαμε συνεχώς τραγούδια».

Πότε και πώς ξεκίνησε η μπάντα;

«Στο Γυμνάσιο τα τρία από τα τέσσερα μέλη παίζαμε συνεχώς μαζί με την ονομασία Jailbreak».

Πώς σκεφτήκατε το όνομα της μπάντας;

«Στο Λύκειο ο Χρήστος Τρεσίντσης το σκέφτηκε αλλά δεν μας άρεσε. Λέγαμε ότι θα το κρατήσουμε προσωρινά και έτσι μας έμεινε μόνιμα».

Τι σας εμπνέει στο να δημιουργήσετε ένα κομμάτι;

«Παλιά έγραφα ό,τι μου ερχόταν στο μυαλό, χωρίς στόχο. Ομως τώρα μπορώ να στήσω ένα κομμάτι πολύ εύκολα από μια ιδέα. Οπως έλεγε και ο B. Dylan που μπορούσε να γράψει τραγούδι όταν βρισκόταν σε κίνηση, έτσι κι εγώ, όταν κάνω κάτι, τότε έρχεται η έμπνευση».

Πώς βιώσατε την αναγνώριση από τον κόσμο;

«Μας αναγνώριζαν στον δρόμο, μας ζητούσαν αυτόγραφα… Εμάς μας ενδιέφερε ότι κάναμε αυτό που αγαπούσαμε και μας άρεσε ότι άκουγαν τα τραγούδια μας και ότι τα αναγνώριζαν. Βλέπαμε ότι είχαμε feedback από τον κόσμο».

Υπήρχε περίοδος στην οποία δεν είχατε έμπνευση;

«Υπήρχαν περίοδοι που δεν ήθελα να γράψω, αλλά πάντα είχα έμπνευση. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Με το παραμικρό είχα ιδέες που μπορεί να μην έβγαζαν βέβαια αντάξιο αποτέλεσμα, αλλά υπήρχαν πάντα. Η μουσική είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου».

Μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας με τους υπόλοιπους, ποια είναι η σχέση σας και το μυστικό καλής συνεργασίας;

«Παρ’ όλες τις εντάσεις και τις διαφωνίες, ειδικότερα σε πιο μικρή ηλικία, μετά από επικούς καβγάδες, βρίσκει ο καθένας τη θέση του στο group και πάντα καταλήγει ο ένας να έχει μεγαλύτερο λόγο από τους άλλους. Το θέμα είναι να υπάρχει φιλία».

Τα δέντρα που ομορφαίνουν την πόλη μας

Η πόλη μας λέγεται αλλιώς και «πόλη των νερών», αλλά για εμάς είναι και «η πόλη των κερασιών»! Κι αυτό, όχι μόνο γιατί τα κεράσια της Εδεσσας είναι διάσημα για τη νοστιμιά τους και το όμορφο κατακόκκινο χρώμα τους, αλλά και γιατί οι κάτοικοι της πόλης ζουν κυριολεκτικά μέσα στα κεράσια, αλλά και… από τα κεράσια. Η ζωή τους είναι συνδεδεμένη με αυτό το δέντρο, που ζει συνήθως εξήντα χρόνια και η καρποφορία του αρχίζει από τον τέταρτο χρόνο της ζωής του. Ομως οι πλούσιοι και αποδοτικοί καρποί του δίνονται στην «ωριμότητα» και μετά τον εικοστό χρόνο ζωής.

Την άνοιξη απολαμβάνουμε τη βόλτα μας μέσα στις ανθισμένες κερασιές, το φυλλοβόλο αυτό δέντρο που το ύψος του στην περιοχή μας φτάνει και τα είκοσι μέτρα. Ωστόσο, όσο όμορφες είναι οι κερασιές, άλλο τόσο ευαίσθητες αποδεικνύονται. Αγωνιούμε για τις καιρικές συνθήκες, μην τυχόν και υποστούν ζημιά τα άνθη από ένα δυνατό ψύχος ή παγετό. Στις αρχές του καλοκαιριού συλλέγουμε τον νόστιμο καρπό, για να προωθηθεί στις αγορές όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και όλου του κόσμου.

Το φθινόπωρο προετοιμάζουμε τους κερασώνες με βαθύ όργωμα και καλή κατεργασία του εδάφους και τον χειμώνα νιώθουμε τη γλυκιά προσμονή της αναγέννησης των κερασιών μας. Το γνωρίζουμε καλά αυτό το δέντρο και μπορούμε με κλειστά μάτια να το περιγράψουμε: έχει γκρι και λείο κορμό, όρθια κλαδιά και μεγάλα, ελλειψοειδή φύλλα, ενώ τα άνθη του είναι μεγάλα και λευκά, οργανωμένα σε συμπλέγματα λουλουδιών και φύονται ανά 3-6 σε κάθε οφθαλμό.

Τρώμε τα κεράσια, οι νοικοκυρές της περιοχής μας κάνουν γλυκά και μαρμελάδες με αυτά, χρησιμοποιούμε το ξύλο από τα δέντρα που έχουν πια γεράσει, μιας και είναι ανθεκτικό στην υγρασία, στην κατασκευή επίπλων, αλλά και μουσικών οργάνων και ηχείων, καθώς δίνει καλύτερη ακουστική.

Οι παραδόσεις και οι γιορτές μας σχετίζονται με τα κεράσια, τα τραγούδια μας αναφέρονται στις κερασιές και στα κεράσια, το όνομά τους το έχουν τα χωριά και τα κορίτσια μας. Οι ζωές μας ομορφαίνουν μέσα στις κερασιές.