Της Μαριαλένας Γεωργιάδου
Εμπειρία μέσα από τα εμπόδια
«Σε όλη μου την (μέχρι σήμερα) σχολική ζωή, όταν άκουγα για τις πανελλαδικές εξετάσεις, το πρώτο πράγμα που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν άγχος και πίεση αφόρητη. Τώρα που διανύω την τρίτη τάξη του Λυκείου βλέπω τα συναισθήματα του άγχους και του στρες που δημιουργεί μια συνεχιζόμενη κατάσταση πίεσης να αναδύονται στη καθημερινότητά μου. Ομως το πιο σημαντικό για μένα είναι να αποκομίσω τα θετικά από όλο αυτό. Με άλλα λόγια, να βρω εκείνες τις στιγμές που με κάνουν να νιώθω χαρούμενο και να ελπίζω ότι κάθε σοβαρή προσπάθειαθα ανταμειφθεί. Πιστεύω ότι κάθε εμπόδιο στη ζωή ίσως και να υπάρχειγια κάποιον καλόλόγο. Αλλωστε εάν δεν υπήρχαν οι δυσκολίες και τα εμπόδια, δεν θα αποκτούσαμε εμπειρίες και μαθήματα ζωής. Μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις αναδεικνύονται ο χαρακτήρας μας και η δύναμή μας και στο τέλος συνειδητοποιούμε ότι καταφέραμε να βγούμε πιο δυνατοί. Με αυτό το σκεπτικό πορεύομαι καθ΄ όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς… Μπορεί η διαδρομή να είναι κουραστική και συνάμα επίπονη, ένας ανηφορικός δρόμος, όταν όμως φθάσει το τέλος της, στο ψηλότερο δηλαδή σημείο, τότε θα καταλάβω και το ύψος της προσπάθειάς μου, γιατί απλά θα μπορώ να αντικρίσω και να αξιολογήσω τη διαδρομή που έκανα. Τότε ελπίζω και εύχομαι να αισθανθώ χαρά και ικανοποίηση.Αξίζει λοιπόν να βάλω τα δυνατά μου και να συνεχίσω αυτή τη μεγάλη προσπάθεια».
Παναγιώτης Στεφανίδης
Ανασφάλεια και δύσκολες αποφάσεις
«Ηδη από την παιδική μας ηλικία μεγαλώνουμε με την ιδέα ότι η ενηλικίωση αποτελεί ορόσημο για τη ζωή μας. Οι περισσότεροι τη συνδέουν με την ανεξαρτησία, δικαίωμα πολιτικής ψήφου και πληθώρα υποχρεώσεων. Μέσα σε όλη την κατάσταση που μοιάζει άγνωστη σε εμάς, καλούμαστε να πάρουμε τις πιο κρίσιμες αποφάσεις, αυτές που μας έχουν πείσει ότι είναι καθοριστικές και αμετάβλητες για το μέλλον μας. Εύλογα και εμείς νιώθουμε την ανάλογη καταπίεση και ανασφάλεια για την έναρξη μιας ζωής που την ευθύνη της θα την έχουμε εμείς οι ίδιοι. Πώς είναι δυνατόν να μη φοβόμαστε ότι θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο; Πανελλαδικές εξετάσεις, γνωσιοκεντρικό σύστημα, ορθή επιλογή επαγγέλματος, ακαδημαϊκή κατάρτιση και τέλος εύρεση εργασίας σε ένα κορεσμένο εργασιακό περιβάλλον είναι παράγοντες που μας ασκούν πίεση. Πώς θα πετύχω στις πανελλαδικές εξετάσεις και μετέπειτα στην εργασία μου; Θα μπορέσει αυτή να με ολοκληρώσει ως άνθρωπο; Αυτές οι σκέψεις βρίσκονται συνεχώς αντίκρυ μας και βασανίζουν την ψυχή μας κάθε βράδυ που αυτή προσπαθεί να αποσυμπιεστεί από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας».
Αντωνία Σερπετσόγλου
Αντίπαλη με τα στερεότυπα
«Φτάνει στο τέλος μια ακόμη σχολική χρονιά. Ενήλικη σχεδόν, με αρκετές αμφιβολίες ωστόσο για το εργασιακό μου μέλλον κυρίως ως γυναίκα σε μια εποχή που εξακολουθούν να υπάρχουν στερεότυπα για το γυναικείο φύλο. Σε πολλές επαγγελματικές θέσεις, ακόμη και σήμερα, πολλοί εργοδότες αρνούνται να αποδεχτούν ότι μια γυναίκα είναι ικανή να τα καταφέρει. Ετσι, πάρα τα ακαδημαϊκά προσόντα, μια γυναίκα δεν καταφέρνει συχνά να προσληφθεί εκεί που θέλει. Φράσεις που ακούγονται συχνά είναι «Γυναίκα είναι, δεν θα τα καταφέρει. Δεν είναι ικανή να αντεπεξέλθει. Πώς θα τα βγάλει πέρα;», «Αυτές οι δουλειές είναι μόνο για τους άντρες, είναι πιο δυνατοί». Ακόμη και για την επιλογή μαθητών στις εξετάσεις αθλημάτων για τις στρατιωτικές σχολές το μεγαλύτερο ποσοστό που τα καταφέρνει είναι αγόρια, εφόσον τα όρια των αθλημάτων για τα κορίτσια είναι πολύ απαιτητικά. Πώς θα μπορούσα λοιπόν να προοδεύσω σε μια τέτοια κοινωνία; Πώς να είμαι σίγουρη ότι θα εξασφαλίσω το μέλλον μου, έχοντας ίσα δικαιώματα με το ανδρικό φύλο;».
