Eχουμε φτάσει στον Οκτώβριο. Το νέο σχολικό έτος έχει ήδη ξεκινήσει. Οπως κάθε σχολική χρονιά έτσι και φέτος οι μαθητές της Γ’ Λυκείου, οι υποψήφιοι των πανελλαδικών εξετάσεων, ξεκίνησαν τον μεγάλο τους αγώνα για την εισαγωγή τους στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας. Ενας αγώνας σίγουρα πρωτόγνωρος για αυτούς. Είναι πολλές οι απορίες και οι προβληματισμοί που γεννούνται στους μαθητές της Γ’ Λυκείου. Ποιος είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος που μπορεί να τους συμβουλεύσει; Μα φυσικά ένας απόφοιτος που πέρασε τη διαδικασία των Πανελλαδικών πριν από λίγους μόνο μήνες. Παρακάτω ακολουθεί μία σειρά ερωτήσεων από έναν μαθητή της Γ’ Λυκείου, τις οποίες απαντά η Παρασκευή Καραπιπέρη, πρώην μαθήτριά μας και πλέον φοιτήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στην Κομοτηνή.
Πόσες ώρες χρειάστηκε να διαβάζεις;
«Στην αρχή της χρονιάς διάβαζα περίπου τρεις με τέσσερις ώρες καθημερινά. Ωστόσο μετά τα Χριστούγεννα συνήθιζα να διαβάζω πέντε με έξι ώρες την ημέρα και την τελευταία περίοδο συνήθως οκτώ ώρες με ενδιάμεσα διαλείμματα. Το σημαντικό είναι πως πρέπει να κάνεις σωστή διαχείριση του χρόνου σου και να μην αφήνεις κενά».
Πώς σου φάνηκε η διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων;
«Οι πανελλαδικές εξετάσεις αποτελούν μια ιδιαίτερα ψυχοφθόρα διαδικασία. Ολο το άγχος των αποτελεσμάτων σε συνδυασμό με τη σκέψη του αν τελικά θα πετύχω τον στόχο μου, θα ανταμειφθώ για τον κόπο μου, θα κάνω περήφανους τους γονείς μου με οδήγησαν πολλές φορές σε συναισθηματικά αδιέξοδα. Γενικότερα όλο το κλίμα των Πανελλαδικών επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία μου».
Πώς ήταν η εμπειρία έπειτα από δύο χρόνια καραντίνας;
«Σίγουρα τα δύο χρόνια καραντίνας και η σχεδόν έναν χρόνο αποχή από τον εκπαιδευτικό χώρο επέδρασαν αρνητικά σε όλη τη διαδικασία. Θεωρώ ότι μέσω του διαδικτυακού μαθήματος δεν απέκτησα τις απαραίτητες βάσεις των πρώτων χρόνων του Λυκείου, λόγω και της χαλαρότητας της όλης διαδικασίας, και προφανώς αυτό επηρέασε αρνητικά και τα αποτελέσματά μου».
Ποια η γνώμη σου για τις αλλαγές που έγιναν στο μηχανογραφικό, την εφαρμογή της ΕΒΕ (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής), την καθιέρωση των συντελεστών βαρύτητας στα μαθήματα, αλλά και στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ τα τελευταία χρόνια;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω την εμπειρία του προηγούμενου συστήματος. Ωστόσο θεωρώ αμφίβολες τις αλλαγές στο μηχανογραφικό. Από τη μία συμφωνώ με το γεγονός ότι πλέον κάθε μαθητής πρέπει να συγκεντρώσει έναν συγκεκριμένο μέσο όρο για να περάσει σε κάποια σχολή, γεγονός που ωθεί τους μαθητές να προσπαθήσουν περισσότερο και ανεβάζει αρκετά το επίπεδο των πανεπιστημίων. Ωστόσο θεωρώ ιδιαίτερα μπερδεμένη τη χρήση διαφορετικών συντελεστών ανά σχολή και τη διαφορετική διαμόρφωση μορίων. Επίσης, από ό,τι είδα με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, μεγάλος αριθμός θέσεων στα ΑΕΙ παρέμεινε κενός».
Πώς διαχειρίστηκες το άγχος σου;
«Το άγχος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλo στην όλη διαδικασία των Πανελλαδικών, ωστόσο προσπάθησα να το μειώσω όσο το δυνατόν περισσότερο γιατί μόνο αρνητικά μπορούσε να με επηρεάσει. Συνήθως τις στιγμές που με κατέβαλλε το άγχος σταματούσα το διάβασμα και έβγαινα μια βόλτα μόνη μου να χαλαρώσω ή έκανα ένα διάλειμμα και μιλούσα με τους δικούς μου. Γενικότερα, προσπαθούσα να σκέφτομαι θετικά και βραχυπρόθεσμα. Να συγκεντρώνομαι σε αυτό που κάνω και να μην αναλώνομαι στο τι πρόκειται να συμβεί».
Είχες χρόνο να ασχοληθείς με κάτι άλλο την τελευταία χρονιά;
«Γενικότερα είμαι της άποψης ότι κατά τη διάρκεια των Πανελλαδικών η ζωή δεν σταματά. Προσωπικά μέχρι και τον τελευταίο μήνα ασχολιόμουν και με άλλα πράγματα. Εβγαινα, χαλάρωνα και γενικά προσπαθούσα να ξεκλέβω ώρες για μένα, να ηρεμώ, ώστε να μπορώ μετά να είμαι πιο αποδοτική στο διάβασμα».
Το οικογενειακό περιβάλλον σε βοήθησε να διαχειριστείς την όλη διαδικασία;
«Oι γονείς μου ήταν πάρα πολύ υποστηρικτικοί. Καθ’ όλη τη διάρκεια των εξετάσεων φρόντιζαν να τρώω καλά και να προσέχω τον εαυτό μου. Με άκουγαν και συζητούσαν μαζί μου ό,τι με απασχολούσε. Γενικότερα προσπαθούσαν να διώχνουν το άγχος μου. Ηταν σημαντικό ότι γνώριζα πως ό,τι και να γίνει θα είναι δίπλα μου».
Ενισχύθηκες στα μαθήματα από το φροντιστήριο; Θεωρείς ότι είναι απαραίτητο για να επιτύχεις; Το σχολείο και οι καθηγητές σού έδωσαν τα απαραίτητα εφόδια;
«Δυστυχώς, όπως έχουν διαμορφωθεί πλέον τα πράγματα στον τομέα της εκπαίδευσης η παρακολούθηση φροντιστηριακών μαθημάτων κρίνεται αναγκαία για την επιτυχία. Ωστόσο δεν θεωρώ ότι για αυτό ευθύνονται οι καθηγητές, αλλά η γενικότερη νοοτροπία που επικρατεί για το σχολείο. Προσωπικά στο σχολείο μου είχα την τύχη να έχω εξαίρετους καθηγητές που είχαν πραγματικό ζήλο να εργαστούν. Ολοι οι καθηγητές μου με βοήθησαν και μου πρόσφεραν τα απαραίτητα εφόδια. Είχαμε αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης και πραγματικά χωρίς τη συμβολή τους δεν θα πετύχαινα τον στόχο μου».
Ποια άλλα εμπόδια, δυσκολίες ή προβλήματα αντιμετώπισες σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας;
«Τα προβλήματα ή οι δυσκολίες αφορούν κυρίως τον χρόνο, που πρέπει να τον αξιοποιήσουμε γρήγορα και με τακτική, ώστε να πετύχουμε όσα πρέπει, στον χρόνο που πρέπει. Αυτό δημιουργεί το άγχος και άλλους έντονους προβληματισμούς που αφορούν την ποιότητα του διαβάσματος και αγωνίες αν τελικά η προσπάθειά μας στεφθεί με επιτυχία. Τα εμπόδια κυρίως έχουν να κάνουν με τον εσωτερικό μας κόσμο, με την ψυχολογία μας που παρουσιάζει συχνά σκαμπανεβάσματα».
Υπήρξε κάποια στιγμή ή περίοδος που λιγοψύχησες ή απογοητεύτηκες;
«Οχι, γιατί είχα και την υποστήριξη της οικογένειάς μου, και την υποστήριξη των καθηγητών μου, αλλά περισσότερο είχα επικεντρωθεί στον στόχο μου και είχα σταθερή προσήλωση στις επιλογές μου και στις επιδιώξεις μου. Νομίζω – και το πιστεύω ακράδαντα – ότι όποιος είναι, με το μέτρο και την ποιότητα που χρειάζεται, αφοσιωμένος στον συγκεκριμένο σκοπό του δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Σύνθημά μου ήταν το εξής: η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δεν δίνεται. Με αυτό μέσα μου κέρδιζα τις καθημερινές μικρές μάχες και προχωρούσα».
Τι θα συμβούλευες έναν μελλοντικό υποψήφιο σαν εμένα;
«Σίγουρα να μην αγχώνεται. Το άγχος μόνο αρνητικά μπορεί να τον επηρεάσει. Πλέον καταλαβαίνω, έχοντας περάσει όλη αυτή τη διαδικασία, ότι οι Πανελλαδικές δεν είναι αυτό που όλοι προβάλλουν. Δεν κρίνουν το μέλλον σου και προφανώς μια πιθανή αποτυχία δεν σημαίνει το τέλος του κόσμου. Θα συμβούλευα λοιπόν κάθε μελλοντικό υποψήφιο να κάνει την προσπάθειά του χωρίς να σκέφτεται το αποτέλεσμα και να έχει στο μυαλό του ότι έτσι, με την προσπάθεια, θα μπορέσει να επιτύχει τους στόχους του».
Πώς βλέπεις το μέλλον;
«Θεωρώ ότι το μέλλον είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο. Η ζωή τώρα ξεκινάει. Ουσιαστικά τώρα ανεξαρτητοποιούμαστε και παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Από δω και πέρα είμαστε κύριοι του εαυτού μας, Χαράζουμε την πορεία μας. Τα καλύτερα έρχονται. Ολα θα πάνε τέλεια».
