Η επαφή με την τέχνη: αφορμή για προβληματισμό, έμπνευση, καταφύγιο για όλους και κυρίως για τους εφήβους. Οι μαθητές ενθαρρύνονται να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα για όσα μας συγκινούν και μας φοβίζουν, για όσα ελπίζουν και ονειρεύονται. Και δημιουργούν…
Απομόνωση
Πάλι εδώ…
Στο μέρος που ο κόσμος συρρικνώνεται
και οι άνθρωποι πληθαίνουν.
Μυαλά μόνα κι ευάλωτα στα στόματα του κόσμου
Στο μέρος που όλοι προχωράνε και αυτοί μένουν πίσω,
βλέποντας τη ζωή τους να φεύγει μακριά
σαν τη γη που απομακρύνεται και αφήνει το πέπλο ζεστασιάς
Πίσω της με τον ήλιο να αγναντεύει.
Σαν το φεγγάρι μόνο του παλεύοντας για αχτίδα
Και σαν το κελί της φυλακής
Που έφυγε η ελπίδα.
Πάλι εδώ…
Παναγιώτης Ζυγούρης
Κάτω,
κάτω εκεί
Και τώρα;
Τώρα που οι άνθρωποι τρέχουνε κι οι ουρανοί έχουν σπάσει
Τώρα που οι τάφοι πνίγονται σε αίμα και σε δάκρυ
Τώρα που τ΄ άστρα καίγονται και γίνονται σκοτάδι
Τώρα που ο ήλιος χάνεται στην όψη της σκανδάλης
(Μήπως μας άκουσαν και θα κατέβουν κάτω;)
Μήπως δεν άκουσαν και μας αφήσαν κάτω;
Κάτω που μόνος κάθομαι ανάμεσα σε κόσμο
Μα από ψηλά, σαν αετός, τα βλέπουν όλα
Απλώς μας σήκωσαν και μας πετάξαν κάτω
Κι ούτε που δάκρυσαν και μας αφήσαν κάτω
Κάτω που μόνος χάνομαι μπροστά σε όλο τον κόσμο
Και οι ανθρώποι έρχονται μονάχα για να πέσουν.
Μήπως πατήσω πάνω τους και τόνε συναντήσω
Τον αετό που μ΄ έριξε στον κόσμο για να σβήσω.
