Κανείς ποτέ δεν ισχυρίστηκε, ούτε υπονόησε, πως ο πρόεδρος Μάο ήταν κεντροαριστερός. Υποθέτω μάλιστα πως αν του το έλεγαν δεν θα ήξερε για τι του μιλούν.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους έλληνες κεντροαριστερούς να τον τιμήσουν τις μέρες μας επιβεβαιώνοντας εμπράκτως ένα διάσημο απόφθεγμά του.
«Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση».
Στην ουσία της αναταραχής βρίσκονται οι εκλογικές τους επιδόσεις που είναι απογοητευτικές.
Και στη βάση της καλλιεργείται η αίσθηση πως πρέπει κάτι να κάνουν για να μπουν στον πολιτικό ανταγωνισμό. Να αλλάξουν ή να ενωθούν ή κάτι τέτοιο.
Χωρίς φυσικά να είναι σαφές γιατί το δεύτερο αποτελεί λύση στο πρώτο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει αισίως έναν χρόνο εσωκομματικής φασαρίας αφότου παραιτήθηκε από την προεδρία του ο Αλ. Τσίπρας.
Στο ΠαΣοΚ η θύελλα ξέσπασε τώρα αλλά με μια ένταση που καθιστά προφανές ότι το ηλεκτρικό φορτίο είχε συσσωρευτεί από καιρό.
Και στις δύο περιπτώσεις η ανεπάρκεια των επιδόσεων σε συνδυασμό με τη μεγαλαυχία των ηγεσιών οδήγησαν σε μια βαθιά κρίση απογοήτευσης.
Είναι προφανές πως κάτι κάνουν λάθος και ποτέ το άθροισμα ή η συγχώνευση δύο λαθών δεν οδήγησε σε ένα σωστό.
Ακόμη περισσότερο όταν όλη η συλλογιστική που αναπτύσσουν στηρίζεται σε μια ιστορική ανορθογραφία.
Στη σύγχρονη Ελλάδα, το Κέντρο και η Αριστερά δεν ήταν ποτέ δύο ψυχές σε ένα σώμα που το λένε «Κεντροαριστερά».
Είχαμε τους Φιλελεύθερους και το ΚΚΕ. Την Ενωση Κέντρου και την ΕΔΑ. Το ΠαΣοΚ και το ΚΚΕ, το ΚΚΕ εσωτερικού και τον Συνασπισμό. Ενίοτε συνεργάστηκαν, ναι. Ουδέποτε συγχωνεύθηκαν.
Και κυρίως ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι είναι το ίδιο. Κάθε παράταξη τραβούσε τον δρόμο της, με τα καλά και τα στραβά της.
Αυτή η αναταραχή όμως είναι ταυτοχρόνως μια υπέροχη κατάσταση και όχι απαραιτήτως για τον Μητσοτάκη.
Δίνει την ευκαιρία σε δύο κομματικούς χώρους να μετρηθούν χωρίς ψευδαισθήσεις, να αναλογιστούν τι θέλουν και πώς το επιδιώκουν, να αυτοπροσδιοριστούν στον σύγχρονο κόσμο πριν τους αφήσει πίσω του.
Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι υποχρέωση.
Θα περίμενε κανείς από τις δύο ηγεσίες να προτάξουν την εκπλήρωση αυτής της ζωτικής υποχρέωσης για τα κόμματά τους.
Μόνο να κερδίσουν θα έχουν αν ανοίξουν τολμηρά τη συζήτηση επί της ουσίας αντί να βολοδέρνουν στην αναξιοπιστία και στη φαγωμάρα μεταξύ μικρομέγαλων.
Και μόνο κερδισμένη θα βγει η χώρα αν εκτός από κυβέρνηση αποκτήσει και αντιπολίτευση.
