Παράξενο πράγμα. Ο κόσμος φλέγεται από τη Μέση Ανατολή έως την Ουκρανία, στην Ευρώπη έχουμε εκλογές σε λίγες εβδομάδες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εμείς ασχολούμαστε όχι με τον κόσμο, ούτε καν με την Ευρώπη, αλλά με τους υποψηφίους των εκλογών.
Οταν μάλιστα είναι πασιφανές και από προηγούμενα επεισόδια πως δεν έχουμε στοιχειώδη συναίσθηση της δουλειάς για την οποία τους ψηφίζουμε.
Λες και στήνουμε τηλεοπτικό πάνελ για κουτσομπολιό. Σε καμία άλλη χώρα από όσο ξέρω δεν γεμίζουν τα ψηφοδέλτια όχι με όρους πολιτικής επάρκειας ή αποτελεσματικής εκπροσώπησης αλλά με όρους τηλεθέασης. Ενίοτε μάλιστα χαμηλής τηλεθέασης.
Μόνο που οι ευρωεκλογές δεν είναι καλαμπούρι. Για την ακρίβεια, καμία εκλογή στη δημοκρατία δεν είναι καλαμπούρι.
Είναι αδιανόητο λοιπόν να πλησιάζουμε τις κάλπες του Ιουνίου χωρίς να λέμε λέξη για το αντικείμενό τους που είναι η Ευρώπη.
Αναρωτιέμαι. Πού είναι τα μεγάλα, κοινά ευρωπαϊκά ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν, ακόμη και να μας χωρίζουν; Πού είναι οι δρόμοι του μέλλοντος; Πουθενά. Δεν αναφέρονται καν.
Αν και μερικά μυαλά δεν αλλάζουν. Μόνο ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να καλέσει την Ευρωπαία Εισαγγελέα να ρίξει την κυβέρνηση. Είναι περίπου η πατέντα Πολάκη για την πολιτική ως ευρωπαϊκή μούφα.
Ετσι όμως κάνουμε εκλογές για την Ευρώπη χωρίς την Ευρώπη. Περισσότερο σάλιο ξοδεύτηκε για τους σελέμπριτις και τους πανελίστες παρά για τα ουσιαστικά ζητήματα μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης που ορίζει τη ζωή μας.
Φυσικά οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν παγιωμένους συσχετισμούς και οριακές αυξομειώσεις, γεγονός που δεν προδιαθέτει για μεγάλες αντιπαραθέσεις.
Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει (λένε) «δυσαρέσκεια» και οι άλλοι «αδιαφορία». Σιγά την αποκάλυψη. Απλώς κανείς δεν ξέρει πώς όλα αυτά θα αποτυπωθούν (αν αποτυπωθούν) σε κάποιο εκλογικό αποτέλεσμα.
Το βέβαιο είναι τουλάχιστον πως δεν φαίνεται να συγκεντρώνονται τα προμηνύματα μιας ενδεχόμενης αποσταθεροποίησης.
Κι αυτό είναι καλό. Η σταθερότητα αποτελεί πάντα πρωταρχικό ζητούμενο στη δημοκρατία. Οποιος επιθυμεί το αντίθετο θα έχει τη δυνατότητα να το επιδιώξει σε κάποιες επόμενες εκλογές.
Εως τότε, η χώρα έχει πιεστικά προβλήματα να αντιμετωπίσει και μια κυβέρνηση αρκετά ισχυρή για να τα βγάλει πέρα.
Αν μάλιστα μιλούσαμε περισσότερο για την Ευρώπη και λιγότερο για διάφορους γραφικούς υποψηφίους θα δίναμε ίσως κι ένα περιεχόμενο σε εκλογές που έως τώρα φαντάζουν ανούσιες και χωρίς πραγματικό αντικείμενο.
