Η προσέγγιση ΗΠΑ και Ρωσίας με τη συνάντηση στη Σαουδική Αραβία και οι διαφαινόμενες εξελίξεις στο ουκρανικό πεδίο θέτουν ένα μεγάλο ερώτημα για την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και τώρα τι κάνουμε;
Οι επιλογές δεν είναι άπειρες. Η Ευρώπη υποδέχθηκε αυτές τις εξελίξεις σε θέση αδυναμίας και αμηχανίας.
Μπορεί το ΝΑΤΟ να διευρύνθηκε με τη Σουηδία και τη Φινλανδία αλλά όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι σε θέση να στηρίξει την ευρωπαϊκή άμυνα απέναντι στη ρωσική απειλή.
Μπορεί να υπάρξει κάτι άλλο στη θέση του;
Το 62% των ερωτηθέντων στη δημοσκόπηση της Metron Analysis που δημοσιεύει σήμερα «Το Βήμα» προκρίνει έναν αμυντικό χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μόνο το 28% των ερωτηθέντων φαίνεται να επιμένει στο ΝΑΤΟ.
Οσο ευρείες όμως κι αν είναι αυτές οι πλειοψηφίες, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η «ευρωπαϊκή άμυνα» είναι ακόμη μια ιδέα στα σπάργανα.
Ακόμη χειρότερα. Χρόνια τη συζητούμε και δεν έχει γίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα για να καταστεί πραγματικότητα.
Κάποια στιγμή όμως έρχεται η ώρα της αλήθειας που καθιστά τις ατέρμονες και άγονες συζητήσεις περιττές. Ακόμη περισσότερο όταν στην προκειμένη περίπτωση η ώρα της αλήθειας είναι ταυτοχρόνως και η ώρα της Ευρώπης.
Δεν θα είναι απλό.
Ιδίως όταν οι διαβουλεύσεις που έκανε ο Μακρόν στο Παρίσι με τους περισσότερους ευρωπαίους ηγέτες έδειξαν ότι υπάρχουν χαοτικές διαφορές μεταξύ τους (16-18/2)
Καλώς ή κακώς λοιπόν η Ευρώπη δεν δείχνει έτοιμη να σχεδιάσει την άμυνά της. Κι όταν δυσκολεύεται να τη σχεδιάσει, πόσο μάλλον δυσκολεύεται να υλοποιήσει σχέδια που δεν υπάρχουν.
Προφανώς οι καθυστερήσεις και οι απραξίες δεκαετιών τώρα πληρώνονται.
Από την άλλη πλευρά όμως τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα. Θέλει δεν θέλει, η Ευρώπη οφείλει να τα αντιμετωπίσει. Με τον πραγματισμό που έχει δείξει στις πιο δημιουργικές στιγμές της. Και με παραμερισμό των εθνικών εγωισμών που πάλι έχει δείξει επίσης στα καλύτερά της.
Είναι μια δύσκολη εξίσωση. Είναι εύκολο να λες ότι θα ξεπεράσεις τον «ευρω-ατλαντικό άξονα» και θα διαμορφώσεις έναν ευρωπαϊκό αμυντικό χώρο αλλά έως να τον διαμορφώσει δεν μπορεί η Ευρώπη να ζήσει χωρίς άμυνα.
Δύσκολη εξίσωση όμως σημαίνει και δύσκολες αποφάσεις. Οι λύσεις δεν κυκλοφορούν έτοιμες σε πιάτο.
Και γι’ αυτό η Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται να αναζητήσει έστω μέσα από δυσχέρειες και διαφωνίες τον χρόνο που έχει χάσει.
Απλώς η αναζήτηση του χαμένου χρόνου δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση.
