Μια πρωτοφανής (κατά κυριολεξία…) σύμπραξη της Ακροδεξιάς με την Αριστερά οδήγησε τη Γαλλία να κλυδωνίζεται σήμερα χωρίς κυβέρνηση και χωρίς προϋπολογισμό.
Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για όλη την Ευρώπη, ακόμη περισσότερο που αυτός ο τυχάρπαστος «συνασπισμός των άκρων» φαίνεται να θέτει πλέον ως στόχο την παραίτηση του προέδρου Μακρόν.
Δηλαδή, την αποσταθεροποίηση και το χάος.
Ευτυχώς στην Ελλάδα τα μεγέθη των μεν και των δε είναι περιορισμένα ώστε να κάνουν τέτοιο κακό.
Αλλά η τυχοδιωκτική ασυνειδησία των ελλήνων ομοϊδεατών εκείνων που έδρασαν στη Γαλλία είναι εξίσου ακμαία και αποκρουστική. Αν μπορούσαν, θα επιδίωκαν το ίδιο αποτέλεσμα μήπως επιζήσουν οι ίδιοι.
Απλώς, δεν μπορούν.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια κορυφαία αλλά μάλλον ανώδυνη πολιτειακή επιλογή χωρίς κομματικά ή ιδεολογικά χαρακτηριστικά, οι τυχοδιώκτες των δύο άκρων προσπαθούν να προσδώσουν πολιτικές και κυρίως αποσταθεροποιητικές επιδιώξεις.
Τόσο τους κόβει. Ή μάλλον τόσο μετρούν τη χώρα και τη δημοκρατία στις μανούβρες τους.
Βεβαίως η κυβερνητική πλειοψηφία διαθέτει την κοινοβουλευτική ευχέρεια να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μη βάλει τη χώρα σε περιπέτειες. Από αυτή την άποψη η αναθεώρηση που έγινε το 2019 στους συνταγματικούς κανόνες της προεδρικής εκλογής αποδεικνύεται σωτήρια.
Αλλά κάτι τέτοιο είναι απλώς το αυτονόητο. Δεν είναι το ζητούμενο για την εκλογή εκείνου ή εκείνης που θα αποτελέσει «τον ρυθμιστή του πολιτεύματος». Δεν είναι καν η συνταγματική πρακτική που ακολουθήθηκε από το 1974, όταν καταργήθηκε η βασιλεία.
Χρειάστηκε δηλαδή να περάσουν πενήντα χρόνια Προεδρευόμενης Δημοκρατίας, με όποιες ευτυχείς ή ατυχείς επιλογές Προέδρων τη χαρακτήρισαν, για να εξελιχθεί η εκλογή Προέδρου σε μια άθλια μικροκομματική συναλλαγή μεταξύ ανυπόστατων παραγόντων.
Αλλοι θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους. Κι άλλοι να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους.
Το δυσάρεστο είναι ότι τέτοιου τύπου συναλλαγές και νταραβέρια κινδυνεύουν να αποδυναμώσουν τον ίδιο τον θεσμό της Προεδρίας και τον «ρυθμιστή του πολιτεύματος».
Το ευχάριστο είναι ότι ο ελληνικός λαός έχει προνοήσει σε συνεχόμενες εκλογές να αποδώσει στους τυχοδιώκτες το μέγεθος που τους αξίζει.
Ως εκ τούτου, η προεδρική εκλογή θα μπορέσει κατά τα φαινόμενα να πραγματοποιηθεί τις αρχές του 2025 κατά τους συνταγματικούς κανόνες, με την αξιοπρέπεια, τη συναίνεση και τη σοβαρότητα που της αρμόζει.
Αν είχαν προνοήσει και οι γάλλοι ψηφοφόροι να απομονώσουν εγκαίρως τους δικούς τους τυχοδιώκτες, τα πράγματα θα ήταν ίσως καλύτερα και για αυτούς.
