Το φθινόπωρο εξελίσσεται με μια μάλλον απροσδόκητη αναταραχή στο εσωτερικό των κομμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κλυδωνίζεται στα πρόθυρα της αποσύνθεσης. Το ΠαΣοΚ εκλέγει σήμερα αρχηγό και θα δούμε τι επιφυλάσσει η συνέχεια. Ακόμη και η ΝΔ καταγράφει γκρίνιες και δυσαρέσκειες στο στρατόπεδό της.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τις εξελίξεις. Αλλά προς το παρόν πρόκειται μάλλον για τρικυμίες σε ένα ποτήρι νερό.
Οχι μόνο επειδή η πολιτική σταθερότητα δεν φαίνεται να απειλείται. Αλλά και επειδή η αναταραχή περιορίζεται στο εσωτερικό των κομμάτων χωρίς να διαμορφώνει νέους συσχετισμούς. Χωρίς να μεταβάλλει δηλαδή τα πολιτικά δεδομένα.
Ολα δείχνουν άλλωστε πως το νέο σύστημα διακυβέρνησης που έχει διαμορφωθεί από τις εκλογικές αναμετρήσεις του τελευταίου δεκαοκταμήνου περισσότερο απειλείται από τις αδυναμίες του κόμματος που κυριαρχεί παρά από τη δράση των πολιτικών δυνάμεων που το αντιπολιτεύονται.
Αυτό φυσικά δεν δημιουργεί «ανισορροπίες», ούτε άλλες παρενέργειες, όπως αβάσιμα επισημαίνουν κάποιοι. Η δημοκρατία είναι πλέον αρκετά ισχυρή ώστε να προστατεύει τον εαυτό της με κάθε πολιτικό συσχετισμό.
Δημιουργεί όμως μια μεγάλη υποχρέωση στην παράταξη που κυριαρχεί: να χρησιμοποιήσει την κυριαρχία της για το καλό του τόπου.
Ούτως ή άλλως, η διακυβέρνηση ασκείται σχεδόν ανεμπόδιστα και δεν φαίνεται πιθανό να προκύψει το επόμενο διάστημα κάποιο ουσιαστικό αντίβαρο. Στο μέτρο μάλιστα που οι διεργασίες στους κόλπους της αντιπολίτευσης είναι μάλλον σχολικού τύπου.
Στις επόμενες εκλογές λοιπόν η κυβέρνηση θα κριθεί κυρίως για αυτά που έκανε και για αυτά που δεν έκανε. Φυσιολογικά πράγματα. Είναι μια αξιολογική κρίση που αν το δούμε αισιόδοξα μπορεί να οδηγήσει μακριά από την τοξικότητα και την πόλωση.
Αλλωστε η πόλωση χρειάζεται δύο και προς το παρόν δεν βλέπουμε τον δεύτερο.
Αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Μια πολιτική αντιπαράθεση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο τείνει συχνά να παρεκτραπεί σε μια αναμέτρηση για το ασήμαντο.
Κυρίως όταν τα κόμματα μετακυλίουν τις ανεπίλυτες εσωτερικές αντιθέσεις τους στο πεδίο της γενικής πολιτικής. Με απρόβλεπτες συνέπειες, ακόμη και για τους οπαδούς τους – δείτε τι συμβαίνει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ…
Διότι μπορεί οι κομματικές τρικυμίες να εξελίσσονται μέσα σε ένα ποτήρι, μπορεί να μη συνεπαίρνουν τα πλήθη, αλλά κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχειλίζει.
Και τότε μπορεί να μη βουλιάξει κανένα καράβι από την τρικυμία, αλλά δεν ξέρεις ποιος θα βραχεί περισσότερο.
