Μάλλον δεν χρειαζόταν η κινητικότητα του Μητσοτάκη και των άλλων πολιτικών αρχηγών για να βεβαιωθούμε ότι μπήκαμε στην τελική ευθεία των εκλογών. Των πρώτων εκλογών. Εκείνων που θα γίνουν με την απλή αναλογική. Εκτός απροόπτου στις 10 Μαρτίου θα δοθεί από τον Πρωθυπουργό το σήμα εκκίνησης που θα οδηγήσει στην κάλπη της 9ης Απριλίου.
Θα ακολουθήσουν οι διερευνητικές εντολές μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα. Και επειδή ο ορίζοντας έχει μάλλον απαλλαγεί από την έγνοια και τα ερωτηματικά μιας αιφνίδιας τουρκικής επιθετικότητας, οι δεύτερες εκλογές θα μπορέσουν να πραγματοποιηθούν αισίως στις 21 ή 28 Μαΐου. Εκείνες θα γίνουν με ενισχυμένη αναλογική και κλιμακωτό μπόνους εδρών.
Εξω από αυτό το χρονοδιάγραμμα τα περιθώρια δυσκολεύουν αφού οι πρώτες εκλογές θα πήγαιναν τέλη Απριλίου και οι δεύτερες τον Ιούνιο. Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν βαδίζουμε σε μια προεκλογική περίοδο τριών μηνών (Μάρτιος – Μάιος), ίσως τη μακρύτερη των τελευταίων δεκαετιών. Και ας μην υπάρχει αμφιβολία, η διάρκεια της προεκλογικής περιόδου θα αποτυπωθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Αλλά όπως μας συμβούλευε πριν χρόνια ο Λίντον Τζόνσον, «το πρώτο μάθημα της πολιτικής είναι να μάθεις να μετράς». Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα και λόγω της απλής αναλογικής, μια κυβερνητική πλειοψηφία από τις εκλογές του Απριλίου είναι μάλλον απίθανο αριθμητικό ενδεχόμενο όποιον πολιτικό συνδυασμό κι αν υπολογίσει κανείς.
Συνεπώς δύσκολα θα αποφύγουμε την τρίμηνη εκλογική περίοδο. Πράγμα που σημαίνει ότι το ζητούμενο δεν είναι μόνο τι θα προκύψει στο τέλος (που προφανώς είναι ζητούμενο!) αλλά και πώς δεν θα εκτροχιαστεί η χώρα το διάστημα που θα μεσολαβήσει. Την ευθύνη φυσικά φέρουν πρωτίστως οι πολιτικές δυνάμεις.
Τα πρώτα δείγματα συμπεριφοράς δεν είναι ενθαρρυντικά. Υπάρχουν κόμματα που αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξη ή τη λειτουργία της δημοκρατίας στο όνομα ενός μυωπικού και ιδιοτελούς συμφέροντος. Ευτυχώς θέμα δημοκρατίας ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει.
Ως εκ τούτου, κάθε πολίτης θα κάνει τις επιλογές του, θα μετρήσει την ψήφο του και οι περισσότεροι θα κυβερνήσουν. Κανείς δεν θα παρακολουθήσει αμέτοχος ή απαθής να τζογάρουν οι ξύπνιοι το μέλλον του για να φτιάξουν το δικό τους. Κι αν δεν κάνω λάθος, αυτό ακριβώς λέγεται δημοκρατία.
