Ολες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών δείχνουν το ίδιο πράγμα.

– Μια ελαφρά δημοσκοπική βελτίωση της κυβερνητικής παράταξης στην πρώτη θέση.

– Μια ενίσχυση της Πλεύσης Ελευθερίας στη δεύτερη θέση.

– Μια συνεχιζόμενη πτώση του ΠαΣοΚ, που πάντως δεν φαίνεται να απειλείται στην τρίτη.

Τα υπόλοιπα και οι υπόλοιποι έπονται χωρίς αξιοσημείωτες ανακατατάξεις πέρα από τη δημοσκοπική εκτίναξη της Κωνσταντοπούλου. Κέρδισε περίπου 12-13 μονάδες μέσα σε ελάχιστους μήνες.

Το σκηνικό λοιπόν δεν αλλάζει. Αλλά διδάσκει.

Ενας από τους βασικούς κανόνες που μαθαίνουν οι αμερικανοί διαφημιστές είναι «να λες την ιστορία σου διότι αν δεν την πεις εσύ, θα την πουν κάποιοι άλλοι. Και δεν είναι βέβαιο ότι θα σου αρέσει αυτό που θα ακούσεις…».

Σε αντίθεση με αυτόν τον κανόνα και επί δύο χρόνια η κυβέρνηση δεν είπε τίποτα για τα Τέμπη. Είχε εκχωρήσει τον δημόσιο λόγο σε όποιον ήθελε να ανακαλύψει, να αποκαλύψει ή να αποδείξει κάτι.

Το αποτέλεσμα το ξέρουμε. Παγιώθηκε χωρίς αντίλογο στην κοινή γνώμη η αίσθηση της «συγκάλυψης» και ότι «τα υπόλοιπα θα τα βρει η Δικαιοσύνη». Κάποτε…

Ηταν ο καλύτερος δρόμος των μεν για τις πλατείες και της κυβέρνησης για τα Τάρταρα.

Μετά το ταρακούνημα, διατυπώθηκε ένας καθυστερημένος αντίλογος στον μονόλογο. Και από την κυβέρνηση και από τη Δικαιοσύνη.

Φυσικά δεν άλλαξε το κλίμα, ούτε ανατράπηκαν οι συσχετισμοί. Αλλωστε, θα δούμε τη συνέχεια.

Αλλά τουλάχιστον καταργήθηκε ένας μονόλογος που είχε καταστεί ασφυκτικός και μέσα από την ευκολία του οποίου είχαν διεισδύσει στον δημόσιο χώρο όλες οι πιθανές και απίθανες θεωρίες συνωμοσιολογίας και ψεκασμού.

Θα ήταν προφανώς ακόμη καλύτερα αν η κυβέρνηση φρόντιζε και για μια βελτιωμένη λειτουργία του κράτους που δεν θα άφηνε χώρο σε τέτοιες παρεκτροπές.

Δεν είναι εικόνα σοβαρής χώρας αυτή με ένα πόρισμα του αρμόδιου ΕΟΔΑΣΑΑΜ που ξεκίνησε για Ευαγγέλιο και εξελίχθηκε σε έκθεση αναπόδεικτων ιδεών.

Ούτε δικαιολογείται να μην έχει μέσα σε δύο χρόνια η Πολιτεία μια σαφή και έγκυρη εικόνα για ένα πολύνεκρο τραγικό δυστύχημα.

Ούτε μπορεί να δεχθεί ένας λογικός άνθρωπος πως μετά από ένα τέτοιο δυστύχημα και μέσα σε δύο χρόνια δεν πρόλαβαν να ληφθούν σοβαρά μέτρα για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών.

Αυτή την ολιγωρία ή την αδράνεια πλήρωσε ακριβά η κυβερνητική πλευρά και την πληρώνει ακόμα.

Ενδεχομένως να της έγινε μάθημα. Αλλά το πάθημα δεν το γλίτωσε.