Το εκλογικό χρονοδιάγραμμα κάπως αποσαφηνίστηκε. Και ευτυχώς. Δεν μπορεί μια χώρα ολόκληρη να πορεύεται σε συνθήκες αβεβαιότητας και ακαταλόγιστου.
Σύμφωνα με τη δήλωση του Πρωθυπουργού οι εκλογές θα γίνουν τον Μάιο (21 ή 28 Μαΐου οι πιθανότερες ημερομηνίες) και αν χρειαστεί συνέχεια, τον Ιούλιο (μάλλον 2 Ιουλίου). Κάτι είναι κι αυτό.
Με την ευκαιρία ο Πρωθυπουργός επιβεβαίωσε πως παραμένει απολύτως στη στρατηγική της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας. Τη θεωρεί εφικτή παρά την αναστάτωση που καταγράφηκε στις δημοσκοπήσεις μετά τα Τέμπη.
Λογικό. Η αυτοδυναμία είναι το ισχυρότερο χαρτί της κυβερνητικής παράταξης. Αποτελεί τη μόνη πρόταση σταθερής διακυβέρνησης που έχει πέσει στο τραπέζι και ανεξάρτητα αν θα την πετύχει τελικά στις δεύτερες κάλπες.
Ο,τι άλλο έχει ακουστεί έως τώρα είναι σαν να μην έχει ακουστεί καθόλου.
Ως εκ τούτου, η ΝΔ θα πλεύσει μέχρι τέλους με το επιχείρημα της σταθερότητας στο όνομα της μοναδικής «κυβερνητικής δύναμης».
Ακόμη περισσότερο που οι δημοσκοπήσεις δεν την αποτρέπουν ενώ ούτε η αντιπολίτευση δείχνει πραγματική διάθεση να την αντικρούσει σοβαρά. Είχε τόσους μήνες στη διάθεσή της να δείξει κάτι διαφορετικό, δεν το έκανε.
Στο αυτονόητο ερώτημα λοιπόν «ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα μετά τις εκλογές» ο Μητσοτάκης δείχνει τον εαυτό του ενώ οι άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Η «προοδευτική διακυβέρνηση» των ΣΥΡΙΖΑ and friends θυμίζει την πλούσια θεία από το Σικάγο που κανείς δεν γνωρίζει. Ενώ ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ μπαινοβγάζει αζήτητους πρωθυπουργούς από την τσέπη του.
«Είμαι very χολοσκασμένη» που έλεγε και η κανονική «θεία από το Σικάγο».
Αλλά η πολιτική δεν είναι παλιό ελληνικό σινεμά. Μια ολόκληρη χώρα οφείλει να λειτουργήσει, να αλλάξει, να βελτιωθεί, να μεγαλώσει τα παιδιά της.
Ο Μητσοτάκης επωφελείται από την ανεπάρκεια των άλλων. Και κινδυνεύει να υποστεί το κόστος όσων δείλιασε ή αδιαφόρησε να αλλάξει από δική του αμέλεια.
Χρόνος υπάρχει και εξακολουθεί να προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Εχει δύο μήνες μπροστά του να δείξει ότι έμαθε από τα λάθη του και έχει τη βούληση να διορθώσει τα στραβά του.
Κανείς φυσικά δεν ξέρει αν θα το πετύχει, ιδίως μετά τα Τέμπη. Αλλά δεν έχει την πολυτέλεια να μην το προσπαθήσει.
Ακόμη περισσότερο που πριν τις δεύτερες εκλογές προηγούνται οι πρώτες.
