Η πραγματικότητα εκδικείται. Κι εκεί που μια ολόκληρη χώρα ταλανίζεται από ανάλαφρες ανοησίες ή από βαρύγδουπες σαχλαμάρες, έρχεται η ζωή και την επαναφέρει απότομα στην τάξη.
Διότι πραγματική ζωή είναι η μετανάστευση. Είναι η ασφάλεια. Είναι η εκπαίδευση και τα πανεπιστήμια. Είναι η οικονομία.
Δεν είναι ούτε η ροζ σημαία στη Νέα Υόρκη ούτε το σκυλάκι του Κασσελάκη ούτε η «Ανάπλαση ΑΕ» και η Βασιλίσσης Ολγας.
Επιτέλους λοιπόν άνοιξε η κουβέντα για τα πραγματικά προβλήματα μιας πραγματικής ζωής.
Διότι ωραία τα εγκώμια και τα δοξαστικά για «τη χώρα της χρονιάς» αλλά χρειάζεται μεταρρυθμιστική και εκσυγχρονιστική εμμονή ώστε η χώρα να παραμείνει της χρονιάς και τις επόμενες χρονιές.
Ωραίο το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου που αποφάσισε μετά κόπου η Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά κανείς δεν ξέρει αν θα αποδειχθεί αρκετό. Διότι η μετανάστευση είναι σήμερα το κυρίαρχο κοινωνικό πρόβλημα σε όλη την Ευρώπη και κανείς δεν μπορεί ακόμη να πει με βεβαιότητα πώς θα αντιμετωπιστεί.
Ωραία τα μη κρατικά πανεπιστήμια και ουδείς λογικός άνθρωπος αμφισβητεί ότι είναι ένα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση μιας αναβάθμισης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Αλλά η αναγκαία αυτή αναβάθμιση θέλει κι άλλα πολλά βήματα για να ολοκληρωθεί. Θέλει βήματα και στα δημόσια πανεπιστήμια. Και στα σχολεία. Και σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Από το νηπιαγωγείο της πιτσιρικαρίας έως το διδακτορικό του ερευνητή.
Ολα αυτά ισχύουν. Και είναι ευχής έργο ότι η ίδια η ζωή άνοιξε τη συζήτηση.
Διαφορετικά θα ξοδεύαμε ενέργεια και σάλιο να βρούμε αν «της πατρίδας μου η σημαία» έχει χρώμα ροζ ή βεραμάν, αν το ΠαΣοΚ θα περάσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις ή πότε θα φτάσουν οι «πεντακόσιες χιλιάδες» Πακιστανοί που μας υποσχόταν η φαντασία του Κασσελάκη.
Και η ζωή άνοιξε τη συζήτηση για να μας υπενθυμίσει πως τα σοβαρά πράγματα τα συζητούμε σοβαρά. Δεν τα καλαμπουρίζουμε. Ούτε τα περιφέρουμε στα πρωινάδικα.
Είναι η ευκαιρία λοιπόν να συζητήσουμε σοβαρά για την εκπαίδευση. Για τη μετανάστευση. Για την ασφάλεια. Ακόμη και για τη σημαία της πατρίδας.
Η οποία μπορεί να έχει όποιο χρώμα διαλέξει κάποιος καλλιτέχνης, αρκεί να κυματίζει στον ιστό μιας υπερήφανης χώρας.
Διότι τότε και με αυτό δεδομένο μπορούμε να ευχηθούμε Καλά Χριστούγεννα, με υγεία, αγάπη, οικογενειακή θαλπωρή και εθνική ευημερία.
