Εναν πόλεμο τον τελειώνεις όταν τον κερδίζεις. Τον τελειώνεις και όταν καταλαβαίνεις πως δεν μπορείς να τον κερδίσεις.
Αλλά στη Μέση Ανατολή έχουμε σήμερα έναν πόλεμο χωρίς τέλος. Για την ακρίβεια, έναν πόλεμο τον οποίο το Ισραήλ κερδίζει αλλά δεν τελειώνει.
Ηδη οι εχθροπραξίες επεκτείνονται και παρατείνονται. Παρότι η Γάζα έχει γίνει οικόπεδο, ο Λίβανος δοκιμάζεται και κανείς δεν ξέρει τι έχει απομείνει από τη Χαμάς ή τη Χεζμπολάχ που απειλούσαν την ασφάλεια του Ισραήλ.
Το βέβαιο είναι πάντως ότι οι ηγέτες τους δεν χαίρουν καλά στην υγεία τους.
Το Ιράν από την άλλη καταφανώς δεν έχει μεγαλύτερες δυνατότητες ενώ (παρά τις εκτιμήσεις και τις επιδιώξεις του «άξονα της Αντίστασης») η ευρύτερη περιοχή ούτε ανεφλέγη ούτε δείχνει τη διάθεση να το κάνει.
Το σχέδιο δηλαδή το οποίο επιχείρησε να υλοποιήσει η ηγεσία της Χαμάς με την εισβολή της 7ης Οκτωβρίου απέτυχε.
Εναν χρόνο αργότερα, το ένα συμπέρασμα είναι ότι οι δυτικές και οι μετριοπαθείς αραβικές χώρες «αποδείχθηκαν ανίκανες να σταματήσουν τον πόλεμο» («Le Monde», 9/10).
Το άλλο, ότι το Ισραήλ επιμένει στην παράταση του πολέμου έως ότου εκπληρωθούν κάποιοι στόχοι, οι οποίοι δεν είναι απολύτως ευκρινείς.
Ακόμη και έτσι όμως θα είναι λάθος να πιστέψει ότι ένας πόλεμος μπορεί να τελειώσει «διά των όπλων» και χωρίς κάποιας μορφής διαπραγμάτευση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά το σοκ της 7ης Οκτωβρίου, το Ισραήλ πήρε το πάνω χέρι και ελέγχει πλήρως την εξέλιξη των επιχειρήσεων.
Αν στόχος του ήταν (όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί) η εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων Χαμάς και Χεζμπολάχ, το έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό. Θα χρειαστούν χρόνια για να ξανασταθούν στα πόδια τους.
Αν όμως στόχος ήταν να ξανασχεδιαστεί ο γεωπολιτικός χάρτης της περιοχής, τότε πολύ δύσκολα θα συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης.
Κι αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει η ισραηλινή ηγεσία και οι δυτικοί σύμμαχοι. Ακόμη περισσότερο αν δεχθούμε ότι ο πόλεμος έχει εξελιχθεί θετικά για αυτούς και είναι ίσως η καλύτερη στιγμή για να καθίσουν στο τραπέζι.
Ενθυμούμενοι κάτι που παρατηρούσε ο Ναπολέων Βοναπάρτης, τον οποίο ουδείς μπορούσε να κατηγορήσει ότι δεν σκάμπαζε από πόλεμο.
«Με τις μπαγιονέτες μπορείς να κάνεις πολλά», έλεγε, «εκτός από να καθίσεις πάνω τους!».
