Μία εβδομάδα έμεινε έως τις κάλπες της 25ης Ιουνίου και τίποτα δεν φαίνεται να μεταβάλλει τη γενική εικόνα και τους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες. Οι εκλογές παραμένουν παράσταση για έναν ρόλο.
Όχι μόνο λόγω της κυριαρχίας του Μητσοτάκη. Ούτε απλώς επειδή ύστερα από τόσους μήνες εκλογικής εκστρατείας η ΝΔ εξακολουθεί να μονοπωλεί την προοπτική διακυβέρνησης της χώρας.
Αλλά και επειδή η αντιπολίτευση στο σύνολό της δεν έχει κατορθώσει να αρθρώσει έναν πειστικό αντίλογο. Διαγκωνίζονται απλώς μεταξύ τους ποιος θα ξεπεράσει τον άλλον ή (χειρότερα) ποιος θα περάσει το όριο του 3%.
Ακόμη και οι θρηνωδίες ή οι οιμωγές για μια ενδεχόμενη «παντοδυναμία» του Μητσοτάκη εξανεμίστηκαν γρήγορα και χωρίς να τρομάξουν κανέναν. Λογικό. Στη δημοκρατία παντοδύναμος είναι μόνο ο λαός.
Ετσι ο Μητσοτάκης έμεινε να παίζει μόνος σε μια παράσταση που πρωταγωνιστεί ο ίδιος.
Παρόλο που ακόμη δεν ξέρουμε το βασικό. Οχι αν θα κερδίσει. Αλλά αν θα διαθέτει μια πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να κυβερνήσει αποτελεσματικά την επόμενη τετραετία.
Ολες οι δημοσκοπήσεις, με πρώτο το «εκλογικό βαρόμετρο» της Metron Analysis που δημοσιεύει σήμερα «Το Βήμα», του δίνουν μια πλειοψηφία γύρω στις 160 έδρες.
Είναι μια καλή και ισχυρή βάση διακυβέρνησης, ιδίως απέναντι σε μια κατακερματισμένη και απαξιωμένη αντιπολίτευση.
Αλλά φυσικά είναι μόνο δημοσκοπήσεις. Οι πλειοψηφίες βγαίνουν από τις κάλπες και μόνο την επόμενη Κυριακή θα ξέρουμε τι ακριβώς θα βγει.
Φυσικά και αν δεν υπάρξει καμία απρόβλεπτη μεταβολή ή διάψευση των προγνωστικών, ο Μητσοτάκης θα μπει στη δεύτερη τετραετία διακυβέρνησης με τους καλύτερους οιωνούς.
Η πολιτική σταθερότητα που θα προκύψει από ένα τέτοιο αποτέλεσμα διαμορφώνει ασφαλώς τις ομαλότερες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Αλλά δεν θα είναι επωφελής μόνο για τη χώρα.
Θα είναι επωφελής και για την αντιπολίτευση. Η οποία θα έχει τον χρόνο, ελπίζω και την ωριμότητα, να συμμαζέψει το σημερινό κεραμιδαριό και να διαμορφώσει τον πειστικό αντίλογο που τόσο της έλειψε σε αυτές τις εκλογές.
Προφανώς τη βασική ευθύνη για τη γενική πορεία της χώρας έχει η κυβέρνηση και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει.
Αλλά αν βάλει και η αντιπολίτευση λίγο το χεράκι της δεν θα κάνει κακό.
Αλλωστε ακόμη και ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης δεν μπορεί συνεχώς να παίζει μόνος του.
