Ισως δεν χρειάζονταν ούτε η Silicon Valley Bank ούτε η πολύ μεγαλύτερη Credit Suisse για να φυσήξει ένας άνεμος αβεβαιότητας στην παγκόσμια οικονομία.
Είχαν ήδη φροντίσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση και η ανοδική πορεία του πληθωρισμού στην ευρωζώνη.
Αν μάλιστα δεν είχαν προηγηθεί όλα τα παραπάνω μπορεί να αντιμετωπίζονταν με μεγαλύτερη φλεγματικότητα τα προβλήματα των δύο τραπεζών. Ιδίως όταν όλοι εκτιμούν ότι οι περιπτώσεις αυτές ούτε σχετίζονται ούτε συνδέονται μεταξύ τους.
Μόνο που όταν φτερνίζονται οι τράπεζες, η οικονομία πλευριτώνει.
Και την εποχή ενός παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος μπορεί να αρκεί ακόμη και κάτι λιγότερο από ένα φτέρνισμα για να φέρει την αβεβαιότητα στο τραπέζι.
Αυτό εξηγεί την ταχύτητα με την οποία έδρασαν οι υπερκείμενοι τραπεζικοί οργανισμοί στις ΗΠΑ και στην Ελβετία για να αντιμετωπίσουν, να περιορίσουν και να ελέγξουν το πρόβλημα.
Εξηγεί ενδεχομένως και την ψυχραιμία της ΕΚΤ. Ακολούθησε το πρόγραμμα αύξησης των επιτοκίων που είχε προαναγγείλει θεωρώντας ότι οι Αμερικανοί και οι Ελβετοί είναι αρκετά μεγάλα παιδιά για να ρυθμίσουν τα του οίκου τους.
Σε κάθε περίπτωση, όλοι φαίνεται να έχουν πάρει το μάθημα του 2008. Οταν ολιγωρίες, αναποφασιστικότητα, κωλυσιεργίες και τελικά πανικός επέτρεψαν σε ένα πρόβλημα (τη Lehman Brothers) να μετατραπεί σε σχεδόν παγκόσμια κρίση.
Υποτίθεται ότι το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα είναι σήμερα πιο έτοιμο και πιο ώριμο να χειριστεί τέτοιες καταστάσεις.
Το ίδιο διαβεβαιώνουν όλοι οι εγχώριοι αρμόδιοι παράγοντες για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Εξηγώντας πως η δεκαετία των Μνημονίων και της επιτήρησης επέτρεψε την εξυγίανση και την ενίσχυση των τραπεζών.
Μακάρι να αποδειχθεί ότι έχουν όλοι δίκιο.
Ούτως ή άλλως, στη γενικευμένη αβεβαιότητα της παγκόσμιας οικονομικής συγκυρίας και στην εύλογη αβεβαιότητα που φέρνει στην Ελλάδα το επερχόμενο εκλογικό τρίμηνο, το τελευταίο που θα μπορούσε κανείς να προσδοκά είναι μια αναστάτωση (για να μην πω αναταραχή…) του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Είναι προφανώς μεγάλο πλεονέκτημα για τη χώρα ότι μπαίνει στην περίοδο της αβεβαιότητας ενώ βρίσκεται στην καλύτερη οικονομική κατάσταση των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων.
Οχι όμως για να διαλύσει ανέμελα ό,τι έχει έως τώρα επιτύχει. Αλλά για να εδραιώσει με ασφάλεια και σοβαρότητα το μετεκλογικό μέλλον της.
