Το κράτος δικαίου είναι θεμελιώδης συνθήκη στα δημοκρατικά καθεστώτα. Οταν δοκιμάζεται, υποφέρει η ίδια η δημοκρατία. Προϋποθέτει, συνεπώς, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ως συντεταγμένης εξουσίας, η οποία συνιστά θεσμικό αντίβαρο και τελευταίο καταφύγιο στην αυθαιρεσία άλλων κρατικών εξουσιών.
Δυστυχώς στη χώρα μας, και με την ευθύνη να βαραίνει πρωτίστως τους κυβερνώντες, η Δικαιοσύνη έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Πλήθος παθογενειών, όπως είναι οι καθυστερήσεις στην απονομή του δικαίου, υπονομεύουν το κύρος του θεσμού. Συγχρόνως, υποθέσεις που τραυματίζουν το πολίτευμα, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα το κατά κυβερνητική ομολογία «σκάνδαλο των υποκλοπών», οδηγούνται στο αρχείο με συνοπτικές διαδικασίες. Αλλες, όπως η τραγωδία των Τεμπών, βαραίνουν από το βάρος της συγκάλυψης και μιας δυσπιστίας που, σύμφωνα με τις μετρήσεις, αγγίζει το 80%.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης έχει αναχθεί σε μείζον ζήτημα για όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Οι συστάσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι συνεχείς, ενώ οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ και διεθνείς κατατάξεις αποτυπώνουν διαρκώς το πρόβλημα. Παρά ταύτα το κενό παραμένει. Το κενό αλλά και η ισχυρή αίσθηση πως λειτουργοί της Δικαιοσύνης χειραγωγούνται από την εκτελεστική εξουσία και τις επιδιώξεις της εναντίον προσώπων που δεν της είναι αρεστά.
Υπάρχουν μάλιστα και περιπτώσεις όπου διαμορφώνονται συνθήκες ομηρείας για υποτιθέμενους «αντιπάλους». Μια δικαστική εκκρεμότητα, μια δίωξη που μένει χρόνια υπό διερεύνηση, μια κατηγορία που βαραίνει επί μακρόν απλούς πολίτες, μα και επιφανή πρόσωπα και δυναμικές επιχειρήσεις, εμποδίζει, δεσμεύει και ταλαιπωρεί πρόσωπα και δυνάμεις. Ανώτατα κλιμάκια της Εισαγγελίας βαρύνονται με την κηλίδα που απλώνεται σε ολόκληρο το δικαστικό σώμα.
Η κατάσταση αυτή, καθ’ όλα απαράδεκτη για το δημοκρατικό μας πολίτευμα, εκθέτει ανεπανόρθωτα τη χώρα μας όχι μόνο απέναντι στους πολίτες της αλλά και διεθνώς. Τη θέτει εκτός του δυτικού κανόνα και του συστήματος αξιών επί των οποίων δομήθηκαν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες. Ο προβληματισμός είναι έκδηλος μεταξύ εκείνων που δεν κλείνουν τα μάτια απέναντι στο πρόβλημα, η ασφάλεια δικαίου παραμένει ζητούμενο, η ανάγκη για μια βαθιά μεταρρυθμιστική τομή που θα θωρακίσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης απέναντι στις βουλές της εκτελεστικής εξουσίας τονίζεται απ’ όλες τις πλευρές.
Είναι καιρός πια για μια πραγματική μεταρρύθμιση που θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στη Δικαιοσύνη. Η χώρα επιβάλλεται επιτέλους να βάλει ένα τέλος σε αυτή την αμαρτωλή συνθήκη που καταρρακώνει τη Θέμιδα.
