Φοβούμαι ότι αυτή η ιστορία με την Εκκλησία να κάνει μούτρα στην Πολιτεία για μια απόφαση της Πολιτείας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μεγαλύτερο ανέκδοτο και από τις «λαοσυνάξεις» για τις ταυτότητες.
Για έναν απλό λόγο. Επειδή Πολιτεία και Εκκλησία ούτε κυβερνούν μαζί ούτε λειτουργούν παρέα.
Η Εκκλησία μπορεί να έχει άποψη για ό,τι νομίζει, δικαιούται σεβασμό στις απόψεις της αλλά δεν επιλέγει τη νομοθεσία της αρεσκείας της.
Η Πολιτεία άλλωστε νομοθετεί χωρίς την έγκριση της Ιεράς Συνόδου, ακριβώς όπως ουδείς επιβάλλει στην Εκκλησία πότε θα ψάλει την Ακολουθία του Νιπτήρος.
Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τους Αγιους Πατέρες να γευματίσουν στο Προεδρικό Μέγαρο με την Πρόεδρο, στη Μονή Πετράκη ή στο τσιπουράδικο της Πλατείας Αβησσυνίας.
Είναι χρήσιμο λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα διότι βλέπω ένα μπέρδεμα. Και η έλλειψη μέτρου σε αντιδράσεις υπάρχει κίνδυνος να στερήσει από την Εκκλησία ένα ανεκτίμητο αγαθό, τον σεβασμό του ποιμνίου της.
Ενδεχομένως οι σεβάσμιοι ιεράρχες διαφωνούν με έναν νόμο ή μια ρύθμιση. Καμία αντίρρηση, δημοκρατία έχουμε.
Αλλά ακόμη και τα μούτρα θέλουν ένα μέτρο σοβαρότητας.
Τι θα κάνει δηλαδή ο κάθε τοπικός Μητροπολίτης τώρα που έρχονται και οι Χαιρετισμοί;
Θα βάλει face control στις εκκλησίες να τσεκάρει τι πιστεύουν για τον γάμο των ομοφύλων εκείνοι που μπαίνουν μέσα;
Και ποιους θα διώχνει τελικά; Μόνο τους βουλευτές που τον ψήφισαν ή και όσους ψήφισαν τους βουλευτές;
Θυμάμαι τον μακαριστό Χριστόδουλο με τις «λαοσυνάξεις» που μάζευε και υπογραφές για τις ταυτότητες. Ζητούσε, λέει, δημοψήφισμα.
Πήγε τις υπογραφές στον αείμνηστο Πρόεδρο Στεφανόπουλο για να εισπράξει τη ρητή απάντηση πως «ωραία η ιδέα αλλά τα δημοψηφίσματα δεν είναι δική σας δουλειά, με ή χωρίς υπογραφές».
Κάπου εκεί τελειώνει το καλαμπούρι όταν ανακατεύεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουν. Και καλώς ή κακώς η «εθναρχούσα Εκκλησία» έχει εκλείψει στη χώρα μας μετά την Τουρκοκρατία.
Ελπίζω λοιπόν να μαζέψουν τον τραχανά οι πιο συνετοί ιεράρχες και να μην αφήσουν να εξελιχθεί μια σύγκρουση η οποία μόνο κακό θα κάνει. Κυρίως στην Εκκλησία.
Διότι και στον πολιτικό γάμο ήταν η Εκκλησία αντίθετη και σε πολλά άλλα.
Η ζωή όμως προχώρησε. Εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια όποιος θέλει παντρεύεται στον δεσπότη ή διαλέγει τον δήμαρχο.
Χωρίς φυσικά να αλλαξοπιστήσει η πατρίδα.
